ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ทุกๆ ท่าน มาอีกแล้วจ้ะโยม ธรรมะเย็นๆ พร้อมส่งถึงที่ ซึ้งถึงใจ จัดส่งเดลิเวอรี่ออนไลน์โดยพระมหาสมปองอีกเหมือนเดิม สำหรับวันนี้เราจะพูดถึงเรื่อง “เจ้ากรรมนายเวร” โยมรู้ไหมว่าใครมีเวรกันบ้าง (ก็มีเวรกันทุกคนแหละค่ะหลวงพี่สมปอง) ก็จริงของโยม แต่คนที่มีเวรตลอดคือ พยาบาล เดี๋ยวก็ว่า เวรเช้า เวรบ่าย บางคนก็เวรดึก แต่ที่เวรมากกว่าใครเขา ก็คงไม่พ้นตำรวจ ที่ว่าเยอะเพราะว่าเป็นร้อยเวร!!! อิอิ ก็ว่าไป

มาเข้าประเด็นเรื่องเจ้ากรรมนายเวรดีกว่า เดี๋ยวโยมจะให้เวรพระ!!!

มีคนถามว่า เจ้ากรรมนายเวรมีจริงไหม? แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเรามีเจ้ากรรมนายเวรหรือไม่?

เจริญพร ทุกคนมีเจ้ากรรมนายเวรกันทั้งนั้น เพราะว่าคนเรา มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ใครทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตาม จะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

โยมทุกท่าน เจ้ากรรมนายเวร มีทั้งฝ่ายดีและไม่ดี

ฝ่ายดี คือคอยส่งเสริมให้เราเจริญก้าวหน้า โยมทั้งหลาย บางครั้งเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบของคำว่าแฟน หรือบางทีก็มาในรูปแบบเพื่อนร่วมงาน ถ้าเป็นแฟนก็เป็นแฟนที่ดี เรียกว่าคู่แท้ ถ้าเป็นเพื่อนร่วมงานก็เป็นกัลยาณมิตร มิตรที่ดีที่คอยแนะนำส่งเสริมให้เราเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน

ฝ่ายไม่ดี ก็จะการเบียดเบียนให้เดือดร้อนทุกข์ยากลำบาก ถ้าเป็นแฟนก็จะเป็นคู่กัด ทะเลาะกันทุกวัน แต่ก็ไม่จากกันไปไหน เพราะว่ากรรมนำพาให้อยู่ด้วยกัน เพื่อนร่วมงานก็เหมือนกัน จะคอยอิจฉา เห็นใครดีเป็นไม่ได้ ต้องคอยเตะตัดขาอยู่เรื่อย

โยมทั้งหลาย กรรมจะหนักหรือเบาก็อยู่ที่แรงอาฆาต แรงพยาบาท กรรมเหล่านี้จะหมดได้ก็ต่อเมื่อ ฝ่ายหนึ่งขออโหสิกรรม และอีกฝ่ายก็ให้อภัย เรียกว่ามีการอโหสิกรรมให้กัน ท่านทั้งหลาย เราต้องหัดเป็นคนให้อภัยง่ายๆ เราจะได้ไม่ต้องพกไฟแค้น ที่ทำให้เราต้องร้อนรุ่มกลุ้มใจไปตลอดชีวิต

...

โยมทุกท่าน การให้อภัย ย่อมชนะการให้ทั้งปวง การให้อภัยทาน เป็นการให้ทานที่ไม่ต้องลงทุนด้วยวัตถุ แต่เป็นทานอันสูงสุด พระพุทธองค์ตรัสว่า “ใครเป็นผู้มีอภัยทานประจำใจ คนนั้นก็เป็นผู้เข้าถึงปรมัตถบารมี” คำว่า ปรมัตถบารมี เป็นบารมีขั้นสูง ที่จะทำให้เข้าถึงซึ่งพระนิพพานในอนาคต

อาตมาขออ้าง พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ ธรรมบทอุทาน อิติวุตตกะ สุตตนิบาต คาถาธรรมบท ยมกวรรคที่ ๑

ก็ชนเหล่าใดเข้าไปผูกเวรไว้ว่า คนโน้นด่าเรา คนโน้นได้ตีเรา คนโน้นได้ชนะเรา คนโน้นได้ลักสิ่งของๆ เรา ดังนี้ เวรของชนเหล่านั้นย่อมไม่ระงับ

ส่วนชนเหล่าใดไม่เข้าไปผูกเวรไว้ว่า คนโน้นด่าเรา คนโน้นได้ตีเรา คนโน้นได้ชนะเรา คนโน้นได้ลักสิ่งของๆ เรา ดังนี้ เวรของชนเหล่านั้นย่อมระงับ

ในกาลไหนๆ เวรในโลกนี้ย่อมไม่ระงับเพราะเวรเลย แต่ย่อมระงับเพราะความไม่จองเวร 

โยมทุกท่าน เจ้ากรรมนายเวรก็เกิดจากการจองเวรซึ่งกันและกัน ถ้าไม่อยากมีเจ้ากรรมนายเวร ก็อย่าได้ไปผูกเวรกับใคร อะไรที่ให้อภัย เราก็ให้อภัย

เมื่อพูดถึงเจ้ากรรมนายเวร ลองมาฟังเรื่องดูนะโยม

หนุ่มใหญ่นั่งครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานานจนเมียสงสัย จึงถามขึ้นว่า “คิดอะไรอยู่หรือพี่”

ผัวจึงพูดขึ้นว่า “จำได้มั้ย วันนี้เมื่อยี่สิบปีที่แล้วพ่อเธอจับได้ว่าเราเป็นของกันและกัน”

“จำได้สิพี่” เมียพยักหน้าหงึกๆ

“แล้วพ่อเธอก็ให้ฉันเลือกว่าจะมาสู่ขอเธอหรือว่าจะยอมติดคุกสัก ๒๐ ปี”

“แล้วพี่ก็เลือกแต่งกับฉัน” เมียพยักหน้าอาการรับรู้

“แล้วพี่นั่งคิดอะไรอยู่ล่ะ”

“ฉันคิดอยู่ว่า ถ้าฉันยอมติดคุก วันนี้ฉันก็พ้นโทษแล้ว” !!!

สรุป เจ้ากรรมนายเวรมีจริง เจ้ากรรมนายเวรมีทั้งฝ่ายดีและชั่ว ถ้าเราทำอะไรแล้วมีคนส่งเสริมสนับสนุน ยื่นมือเข้ามาช่วยลักษณะนี้คือฝ่ายดี แต่ถ้าทำอะไรก็ติดขัดไปหมด มีแต่คนกลั่นแกล้ง อาฆาตพยาบาท ลักษณะนี้คือฝ่ายชั่ว เมื่อเรารู้ ก็อโหสิกรรมให้เขา จะได้ไม่จองเวรกันอีก เจริญพร