นิทานกริมม์ ของสองพี่น้อง ยาค็อบ และวิลเฮล์ม กริมม์ ฉบับที่อาษา ขอจิตต์เมตต์ แปลไทย (ต้นอ้อ 1999 จำกัดพิมพ์ครั้งที่ 5 พ.ศ.2542) มี 6 เล่ม เรื่องสุดท้ายเล่มที่ 5 หมอเทวดา อ๊ะ! เรื่องหมอ ไม่อ่านไม่ได้
ชายยากจนมีลูกสิบสองคน เขากัดฟันทำงานหนักทั้งกลางวันกลางคืน หาเงินเลี้ยงดูลูก แต่กระนั้นในวันที่เขาได้ลูกชายอีกคน คนที่ 13 เขาทนไม่ไหว เดินออกจากบ้าน โดยตั้งใจเจอใคร...คนแรก จะขอร้องให้เป็นพ่อทูลหัวของลูก
เป็นการบังเอิญ? ผู้ที่เขาพบรายแรก คือพระเจ้า “ฉันสงสารท่านมาก” ใช่เลย นี่คือลีลาของพระเจ้า
“ฉันจะอุ้มลูกท่านในการทำพิธีล้างบาปกำเนิด และตั้งชื่อ และฉันจะดูแลเขาให้มีความสุขสบายอยู่ในโลก”
“ท่านเป็นใคร” ชายยากจนถาม “ฉันคือพระเจ้า” นี่คือคำตอบ ชายยากจนส่ายหน้า
“ฉันไม่ต้องการให้ท่านเป็นพ่อทูลหัวของลูก เพราะท่านมีใจลำเอียง ให้ความสุขเฉพาะคนรวย ละเลยคนจนให้อดอยากยากแค้น” พูดจบเขาเบือนหน้าจากพระเจ้า ย่ำเท้าต่อ
จนพบผีร้าย “เอาฉันเป็นพ่อทูลหัวลูกชายท่านก็แล้วกัน ฉันจะให้ทองคำแก่ท่าน ให้ความสุขสำราญแก่ท่าน”
ข้อเสนอนี้กลับมีข้อสงสัย เมื่อรู้ว่าคือผีร้าย ชายยากจนก็ปฏิเสธ “ท่านทำให้มนุษย์ตกอยู่ในความโลภความหลง ชักจูงให้เดินไปในทางผิด” แล้วเขาก็เดินต่อ
ชายขาลีบเล็กกระย่องกระแย่งมาหาเขา พูดว่า “เอาฉันเป็นพ่อทูลหัวของลูกท่านดีกว่า” “ท่านเป็นใคร” เมื่อได้คำตอบ “ฉันคือมัจจุราช” ชายยากจนพูด “วิเศษจริง ท่านเหมาะที่สุด” แล้วนัดหมายให้ไปโบสถ์วันอาทิตย์หน้า
วันนัดมัจจุราชไปตรงเวลา ทำพิธีเป็นพ่อทูลหัวเรียบร้อย หลังจากนั้นเด็กคนนั้นก็โตเป็นหนุ่ม วันหนึ่งมัจจุราชก็มาหาชวนเขาเดินเข้าป่า ชี้ให้เขาดูสมุนไพรต้นหนึ่ง “นี่คือของขวัญจากพ่อทูลหัว”
...
มีกระบวนการรักษา มัจจุราชสอนว่า เธอจะเป็นหมอผู้ยิ่งใหญ่ รักษาทุกโรคหาย เพียงแค่เธอใช้สมุนไพรต้นนี้ ถ้าเธอเห็นฉันยืนตรงหัวคนป่วย เธอพูดอย่างมั่นใจ จะรักษาหาย เขาก็จะหาย
แต่ถ้าฉันยืนทางตีน เขาจะเป็นของฉัน เธอจงพูดว่า “รักษาก็เปล่าประโยชน์ ท้ายคำแนะนำ มีคำขาดขอร้อง อย่าใช้สมุนไพรผิดไปจากที่มัจจุราชบอก ไม่เช่นนั้นหมอเองจะเคราะห์ร้าย”
ไม่นาน ชายหนุ่มก็กลายเป็นหมอเทวดาชื่อกระฉ่อนไปทั้งโลก
แล้วก็ถึงคนไข้สำคัญ พระราชาประชวรหนัก เขาเห็นมัจจุราชยืนปลายตีน แสดงว่าตาย แต่หมอเทวดาคิดว่าอยากฝืนคำสั่งพ่อทูลหัวสักครั้ง เขาอุ้มพระราชากลับทางหัวมาทางตีน แล้วให้กินสมุนไพร
พระราชาก็หายและแข็งแรงในเวลาไม่กี่นาที
มัจจุราชโกรธมาก “เธอเล่นลูกไม้กับฉัน แต่ก็เอาล่ะ ในฐานะเป็นลูกทูลหัว ฉันจะยกให้สักครั้ง”
ไม่กี่วันต่อมา ลูกสาวพระราชาป่วยหนักเจียนตาย หมอเทวดาถูกเรียกมารักษา คราวนี้มัจจุราชยืนปลายตีน แต่หมอเทวดาอยากได้ลูกสาวพระราชาเป็นเมีย จึงใช้ลูกไม้เก่า รักษาจนหาย
นี่เป็นลูกไม้ครั้งที่สอง มัจจุราชทนไม่ไหว ตะปบตัวหมอเทวดาเข้าไปในอุโมงค์เทียนแห่งชีวิต
เทียนเล่มของหมอวอมแวมใกล้ดับ หมอขอร้อง เห็นแก่ความรักที่ท่านมีให้ฉัน ช่วยจุดเทียนเล่มใหม่ต่อชีวิตให้ฉัน ได้เป็นพระราชาเป็นผัวเจ้าหญิงแสนสวยด้วยเถิด
มัจจุราชทำท่าช่วย หยิบเทียนเล่มใหม่จุด เดินไปที่เทียนชีวิตหมอเทวดา แต่แทนการจุดเทียนต่อ มัจจุราชกลับปักมันลงบนเทียนนั้น ผลก็คือมันดับวูบ พร้อมๆกับหมอก็ล้มโครมลงกับพื้น
เป็นอันว่าหมอเทวดา แต่หลงติดในเหยื่อลาภยศสุขสรรเสริญ ละเมิดคำสัญญา ละเมิดจรรยาหมอ ก็เรียบร้อยอยู่ในกำมือมัจจุราช
ใครจะใจหาย เสียดายชีวิตหมอ...เสียดายเกียรติยศศักดิ์ศรีของสถาบันหมอบ้างหรือไม่? ผมน่ะทั้งใจหาย ทั้งเสียดาย...บ้านเมืองของเรา ดูจะไม่เหลือสถาบันอะไรให้ศรัทธานับถือต่อไปอีกแล้วล่ะกระมัง!
กิเลน ประลองเชิง
คลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม