วังนางโหง
ตอนที่ 14
ดานุขับรถมาจอดหน้าบ้านเช่าหลังที่เตชินบอก แล้วเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง พิกุล ผีไอ้ทอง และผีอีแก้วที่ตามมาปรากฏกาย มองชายหนุ่มด้วยสายตาเคียดแค้น ผีไอ้ทองถามหยั่งเชิงนายหญิงกลัวจะใจอ่อนอีก แต่พิกุลแข็งใจยืนยันหนักแน่นว่าคราวนี้จะลงมือฆ่าดานุด้วยตัวเอง
ขณะนั้นที่ห้องโถงบ้านธนารักษ์ฯ หมอเวกแปะยันต์ภายในบ้านจนทั่วพร้อมให้เหตุผล
“พิกุลเป็นโหงพรายที่มีฤทธิ์มาก จึงสามารถสะกดวิญญาณอื่นเอาไว้คอยรับใช้ได้ ยิ่งพวกคุณเซ่นไหว้บูชามัน ฤทธิ์ของพวกมันยิ่งแก่กล้า”
คุณดวงกระซิบคุณทับไม่อยากเชื่อว่าพิกุลเป็นนางโหง คุณทับบอกว่าต้องพิสูจน์ แต่ยงยังหาสิ่งของใช้สื่อวิญญาณพิกุลไม่ได้ ทำให้หมอผีกังวลกลัวพิธีไม่สำเร็จ สักพักดาริกาเดินเข้าบ้าน เห็นสายสิญจน์กับยันต์เต็มไปหมดถึงกับงง
“หมอเวกเขามาช่วยไล่ผีนางโหงให้น่ะ” คุณดวงตอบลูกสาวคนโต
“แบบนี้จะยิ่งทำให้นางโหงโกรธรึเปล่า นี่ลูกค้าหนูก็เพิ่งถูกนางโหงเล่นงาน” ดาริกากลัวเรื่องบานปลาย
“ทีนี้เชื่อรึยังว่ามันร้ายกาจแค่ไหน ถ้าเราหาของสื่อวิญญาณของนังพิกุลมาไม่ได้ มันต้องเอาเราตายแน่” หมอเวกเครียด
ดาริกานึกขึ้นได้ว่าพิกุลเคยให้เครื่องรางไว้เรียกใช้นางโหง หมอเวกจึงขอมาใช้สื่อวิญญาณ ดาริกาลังเลเพราะไม่เคยเห็นกับตาว่าพิกุลเป็นนางโหง แต่พอเหลือบเห็นคุณทับพยักหน้าเป็นเชิงขอ จึงยอมเปิดกระเป๋าหยิบเครื่องรางส่งให้หมอเวก
เวลาเดียวกันที่บ้านเช่า เตชินใช้เข็มดูดน้ำยากล่อมประสาทจะฉีดเพลิน ส่วนเพื่อนทั้งสองนัวเนียแกะเชือกจะปลุกปล้ำ สาวน้อยนักกีฬาฉวยจังหวะเชือกหลุดจากขาถีบหนึ่งในเพื่อนของเตชินกระเด็นตกเตียง แต่ถูกอีกคนตบจนสลบ
“เฮ้ย! เบาหน่อย เดี๋ยวนางแบบอั๊วช้ำหมด” เตชินปราม
“ก็ฤทธิ์มันมากนัก...ขอจัดการสั่งสอนหน่อย”
เพื่อนเตชินถอดกระดุมเสื้อจะปล้ำเพลินต่อ ทันใดนั้นดานุเปิดประตู พุ่งต่อยจนตกเตียง เพื่อนอีกคนเข้าไปช่วย ทั้งสามคนชกต่อยกันชุลมุน แต่ดานุพลาดท่าถูกจับล็อกแขน เตชินยิ้มสะใจ แล้วเดินเข้าหาหมายจะฉีดยากล่อมประสาท
ooooooo
ตกค่ำ...ที่ศาลาท่าน้ำบ้านธนารักษ์ฯ หมอเวกอยู่ในวงสายสิญจน์ทำพิธีเรียกนางโหงมากักขัง หมอผีนั่งหลับตากุมเครื่องรางของพิกุลที่ได้จากดาริกาพร้อมขมุบขมิบบริกรรมคาถา เบื้องหน้ามีอ่างน้ำดินเผาใบใหญ่ ครอบครัวธนารักษ์ฯทุกคนเข้าร่วมพิธี ยกเว้นดาเรศที่คุณทับสั่งขังในห้องนอน และให้พันกับคำเฝ้าหน้าห้อง
ดาเรศทุบประตูเสียงดัง ตะโกนให้เปิดและถามว่าจะทำอะไรนางโหง พันที่เฝ้าหน้าห้องพาซื่อบอก
หมอเวกจะใช้เครื่องรางของพิกุลที่ให้ดาริกาเป็นตัวล่อจับพิกุลใส่หม้อถ่วงน้ำ ดาเรศโกรธจัด ทุบประตูแรงขึ้น
จะออกไปช่วยพิกุลให้ได้ เพราะกลัวว่าตนจะไม่หายป่วยและคนในครอบครัวจะเดือดร้อน
เวลาเดียวกันที่บ้านเช่า...เตชินจ้องหน้ากวนประสาทดานุ จะฉีดยากล่อมประสาท
“ไม่ต้องกลัว ยานี่แค่ทำให้แกหลับสบาย แล้วพอตื่นขึ้นมา รูปเปลือยของแกกับเพลินก็จะกระจายว่อนไปทั้งโลกโซเชียล แล้วถ้าพอลลี่แฟนแกอยากได้ภาพนิ่งไปลงหนังสือพิมพ์ ฉันก็จะให้”
ดานุถีบเตชินกระเด็น แล้วใช้ศอกกระทุ้งหน้าอกเพื่อนเตชินทั้งสองคนหวังหนี แต่ดิ้นไม่หลุด ถูกล็อกตัวแน่นขึ้น เตชินโมโหเงื้อมือจะปักเข็ม ทันใดนั้นพิกุลพุ่งสิง...ร่างเตชินชะงัก แล้วปักเข็มกดฉีดยาเพื่อนคนหนึ่งจนหมดหลอดแทน เพื่อนตกใจจะต่อย แต่ยาออกฤทธิ์ทันทีล้มฟุบ พิกุลในร่างเตชินตาแดงวาบขู่เพื่อนอีกคน
“ชีวิตคุณหลวงเป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น ใครก็ไม่มีสิทธิ์ฆ่าเขา”
“มึงบ้าไปแล้วเหรอวะ คุณหลวงอะไรของมึง”
ดานุรู้ทันทีว่าเตชินถูกพิกุลเข้าสิง พิกุลบังคับร่างเตชินให้บีบคอเพื่อนอีกคนจนคอหักตายคามือ ผีไอ้ทองกับผีอีแก้วปรากฏตัวบอกให้ฆ่าดานุ พิกุลในร่างเตชินย่างสามขุมเข้าหาดานุ เอื้อมมือจะบีบคอ ทันใดนั้นพรรวีกับจิรวัฒน์โผล่พรวดเข้ามา เลยจะบีบคอพรรวีแทน
จิรวัฒน์ยกปืนจะยิง ดานุรีบขวางบอกไม่ใช่เตชิน
ขณะนั้นหมอเวกท่องมนตร์จบ เป่าลมพรวดลงในอ่างจนน้ำเดือดปุดๆ แล้วหย่อนเครื่องรางลงไป...ทำให้พิกุลอ่อนแรง กระเด็นออกจากร่างเตชิน ร่างค่อยๆโปร่งแสงเลือนหาย
ผีไอ้ทองโกรธพุ่งสิงเตชินแทน และชักมีดแทงดานุ พิกุลไม่มีแรงห้ามและหายวับไปในเวลาต่อมา จิรวัฒน์ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ยิงมือเตชินล้มทรุดปืนร่วง ผีไอ้ทองกระเด็นจากร่างเตชินออกมาหัวเราะสะใจกับผีอีแก้วที่ดานุบาดเจ็บสาหัส เตชินคืนสติจะหนี แต่เสียงหวอรถตำรวจมาถึงเสียก่อน
ooooooo
พิกุลปรากฏร่างที่ศาลาท่าน้ำบ้านธนารักษ์ฯหมอเวก
ดีใจที่พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าพิกุลเป็นผีได้สำเร็จ ผีสาวแค้นหมอเวกมาก ขอจองเวรเหมือนกับจองเวรครอบครัวธนารักษ์ฯ คุณทับกับคุณดวงได้ยินก็เสียใจขอโทษและขออโหสิกรรมแทนบรรพบุรุษและลูกหลานตระกูลธนารักษ์ฯ
“ยกโทษเหรอ...ข้าอุตส่าห์ละเว้นพวกเอ็งเพราะเห็นว่าชาติก่อนเคยเป็นพ่อแม่พี่น้องข้า แต่พวกเอ็งกลับร่วมหัวกันทำร้ายข้า ข้าจะไม่ปล่อยพวกเอ็งไว้อีก”
หมอเวกชูเครื่องรางที่พิกุลให้ดาริกาขึ้นขู่ พิกุลเสียใจ ตัดพ้อดาริกาที่หักหลัง ก่อนจะจู่โจมทำร้ายหมอเวก หมอผีรีบบริกรรมคาถาแล้วปล่อยเครื่องรางลงในอ่าง พิกุลร้องกรี๊ด ร่างพุ่งเป็นควันลงในอ่างน้ำ หมอเวกรีบคว้าผ้ายันต์ผืนใหญ่ปิดปากอ่างแล้วมัดสายสิญจน์รอบอย่างแน่นหนา
“นังพิกุลมันจะถูกขังอยู่ในอ่างน้ำมนต์นี้ จนกว่าเราจะหาเจอว่าที่ที่วิญญาณนังพิกุลถูกสะกดไว้คือที่ไหน เราถึงจะทำลายวิญญาณมันได้”
ที่ห้องนอนดาเรศ...หญิงสาวเลิกทุบประตูเปลี่ยนเป็นแกล้งร้องขอความช่วยเหลือ หลอกให้คนใช้ทั้งสองเปิดประตูเข้าไปดู คำกับพันมือไม้สั่นรีบเปิดประตูแล้วพรวดเข้าไป ดาเรศยืนแอบหลังประตูเหวี่ยงผ้าห่มคลุมแล้ววิ่งไปท่าน้ำทันที
ขณะนั้นที่ศาลาท่าน้ำ หมอเวกบอกยงให้อุ้มอ่างน้ำมนต์ไปเก็บในห้องพระ แต่จู่ๆดาเรศเข้ามาผลักโต๊ะพิธีล้ม อ่างแตกกระจายจนวิญญาณพิกุลหนีไปได้ และ
ก้มหยิบเครื่องรางที่ใช้สื่อวิญญาณพิกุลขว้างลงแม่น้ำ
คุณทับได้สติเข้าจับตัวดาเรศบอกให้หยุด ดาเรศยืนกรานความคิดตน
“เรศกำลังทำสิ่งที่ถูกต้อง ทุกคนกำลังหน้ามืดตามัวหลงเชื่อดานุกับหมอผีชั่วๆ จนหลงลืมไปว่าใครกันแน่ที่กำลังช่วยพวกเราอยู่”
“เชื่อเถอะดาเรศ พิกุลไม่ใช่คน บันทึกที่คุณทวดของลูกเขียนเป็นเรื่องจริง แล้วเราก็กำลังหาทางหยุดพิกุลไม่ให้ทำร้ายใครอีก”
คุณทับอธิบายอย่างใจเย็น ส่วนหมอเวกมอง
เศษอ่างแล้วส่ายหัวหงุดหงิด
“ไม่มีสื่อวิญญาณก็หยุดมันไม่ได้ง่ายๆแล้วล่ะ ต่อไปนี้วิญญาณมันคงต้องเฮี้ยนยิ่งกว่าเฮี้ยน”
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ดาริกาดัง ม่ายสาวไฮโซรีบกดรับแล้วร้องเสียงหลง โรงพยาบาลโทร.แจ้งว่าดานุถูกแทงบาดเจ็บสาหัส!
ooooooo
ที่หน้าห้องไอซียูของโรงพยาบาล พรรวีเดินไปเดินมากระวนกระวาย ทันใดนั้นเห็นหมอเดินออกจากห้องแจ้งว่าดานุเสียเลือดมาก พรรวีเสนอตัวให้เลือด หมอปฏิเสธเพราะดานุมีเลือดกรุ๊ปโอบอมเบย์ซึ่งเป็นกรุ๊ปหายาก และเข้ากับเลือดกรุ๊ปอื่นไม่ได้
ดาริกา คุณทับ คุณดวง และยงมาถึงพอดี หมอรีบถามหาญาติที่มีเลือดกรุ๊ปโอบอมเบย์ ดาริกาบอกพ่อของดานุคนเดียวที่มีเลือดกรุ๊ปนี้ แต่เสียชีวิตแล้ว หมอ
แจ้งอาการหน้าเครียดว่าการผ่าตัดเรียบร้อย แต่คนไข้เสียเลือดมาก ถ้าไม่ได้เลือดอาจอยู่ไม่พ้นคืนนี้ ดาริกาหน้าซีดคิดหาทางช่วยลูก
ที่บ้านธนารักษ์ฯ ดาเรศฉวยโอกาสที่ทุกคนไปดูอาการดานุที่โรงพยาบาลแอบเข้าห้องนอนหลานชาย หยิบบันทึกของพระยาธนารักษ์ฯไปเผาในสวน ทันใดนั้นได้ยินเสียงพิกุลเรียก หญิงสาวผู้อ่อนแอหันตามเสียง เห็นพิกุลมีสภาพอ่อนแรงก็ตกใจรีบเข้าประคอง
“หมอเวก...หมอเวกมันทำคุณไสยใส่ฉัน โชคดีที่ฉันถอนอาคมมันได้...ตอนนี้ฉันห่วงคุณกับทุกคนในตระกูลธนารักษ์ฯมากกว่า เพราะหมอเวกพยายามจะสะกดเอานางโหงไว้เป็นทาสรับใช้แต่ไม่สำเร็จ นางโหงโกรธมาก”
พิกุลยุแยงดาเรศสำเร็จ หญิงสาวผู้อ่อนแอลนลานถามว่าควรทำอย่างไร พิกุลบอกให้ทำพิธีบูชายัญเหมือนบรรพบุรุษ ดาเรศลังเลเพราะรักครอบครัว พิกุลดำเนินตามแผนกำจัดศัตรูหัวใจอย่างพรรวี และแก้แค้นดาเรศโดยกดดันให้เธอฆ่าคน
“บางทีคำว่าคนในตระกูลก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องสืบเชื้อสายในวงค์ตระกูลเดียวกันนะคะคุณดาเรศ คนนอกที่เข้ามามีความสัมพันธ์กับคนในตระกูลก็เปรียบเสมือนเป็นคนในตระกูลเหมือนกัน”
“คนนอกที่เข้ามามีความสัมพันธ์กับคนในตระกูล หรือพิกุลหมายถึง...”
“ตอนนี้เจ้าแม่วารีได้เลือกชีวิตคุณดานุเป็นเครื่องสังเวยแล้ว จากคุณดานุก็อาจจะเป็นคุณ คุณต้องรีบตัดสินใจ”
ดาเรศครุ่นคิดหน้าเครียด พอตัดสินใจได้ว่าต้องจับพรรวีบูชายัญจึงรีบเข้าบ้าน ตรงไปห้องนอนคุณทับ แล้วเปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงหยิบปืน พันผ่านมาเห็นดาเรศ กลัวเสียแผน ลวงอีกฝ่ายเข้ามาในห้องนอนพ่อและขังไว้
ดาเรศถือปืนไปขู่บังคับดาราถึงห้องนอน ดารากลัวลนลาน ถามน้องสาวจะพาไปไหน
“ไปทำตามสัตย์สาบานประจำตระกูล บูชายัญแก่เจ้าแม่วารี!”
“ตานุก็บอกแล้วว่านังพิกุลที่เป็นคนสร้างเรื่องทั้งหมด”
“ไม่จริง! พอลลี่ต่างหากที่มันเป็นคนปั่นหัวนุ
มันหึงพิกุล เลยร่วมมือกับหมอเวกกำจัดพิกุล...”
“ไม่ใช่! หมอเวกมันทำภาพลวงตาหลอกเรา
คนที่ฆ่าพัวก็คือผีที่มันเลี้ยงไว้...ถ้าพี่ไม่อยากถูกนางโหงฆ่าตาย ก็ต้องรีบไปทำพิธีบูชายัญเดี๋ยวนี้”
ดารานึกไม่ออกว่าใครจะเป็นเหยื่อบูชายัญ ดาเรศใช้ปืนจี้พี่สาว บังคับให้ไปช่วยจับเหยื่อบูชายัญ...ถ้าไม่ใช่คนในตระกูลธนารักษ์ฯ ก็ต้องเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับคนในตระกูล...พรรวีนั่นเอง
ooooooo
