เธอกับเขาและรักของเรา

เปาเพิ่งสังเกตเห็นหน้าแป้งร่ำซึ่งกำลังนอนซบ อกตนเองหน้าตาดูซีดเซียว ร้องทักว่าไม่สบายหรือเปล่า แป้งร่ำพูดกลบเกลื่อนว่าไม่ได้เป็นอะไรแค่เพลียๆเท่านั้น เปาตำหนิตัวเองที่ลากคนรักมาลำบาก แป้งร่ำเอามือปิดปากเขาไว้ "หยุดพูดเลย...หนวกหู คนเขาจะนอนแล้ว" แป้งร่ำว่าแล้วกอดเปาแน่น หลับตา เปาได้ยินเสียงผิดปกติด...

หลังจากกินมื้อเย็นอย่างฝืดคอกับศจีเพียงสองคน คุณใหญ่เข้าไปนั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องทำงาน ทันใดนั้น ไฟตรงโถงทางเดินหน้าห้องดับ รู้สึกเหมือนมีอะไรแวบๆที่ประตูห้องทำงาน คุณใหญ่หยิบมีดตัดจดหมายมาถือ ค่อยๆเดินไปดู ไม่เห็นอะไรผิดปกติก็โล่งใจ ขณะจะเดินกลับ ไฟหน้าห้องสว่างขึ้น คุณใหญ่หันขวับ ล็อกคอใครบางคนไว...

ธณพมาโรงพักแต่เช้าเพื่อจัดการเอาตัวเปาออกจากห้องขัง เห็นเปายืนเกาะลูกกรงรออยู่ แปลกใจว่าทำไมเปาถึงไม่สวมเสื้อ เปาปรายตามองไปยังจิ๊กโก๋ 3 คนซึ่งนั่งเกาะกลุ่มมองเขาอย่างแหยงๆแทนคำตอบ ธณพพยักหน้ารับรู้ "รอแป๊บหนึ่ง ฉันไปจัดการเอกสารก่อน" ธณพกำลังจะออกไป เป็นจังหวะเดียวกับเปาหันหลังกลับไปนั่งที่ ธณพเหลื...

ไม่นานนัก ระบือตามมาเจอเปากำลังซ้อมกระสอบทรายอยู่หลังบ้าน ไม่พูดพล่ามตรงเข้าชกหน้าเต็มๆ เปาเซเสียหลัก ระบือตามเข้าไปจะซ้ำ แต่คราวนี้เปา ตั้งหลักได้โยกหลบหมัดของระบือแต่ไม่ตอบโต้ ระบือจั่วลมไปพลางปากก็ด่าเปาอุตลุด เปาชักรำคาญผลักระบือกระเด็น สั่งให้พอได้แล้ว "เอ็งน่ะสิพอได้แล้ว จะทำร้ายหัวใจคุณแป้งร่...

ในเวลาต่อมา คุณใหญ่เรียกเปามาพบที่ห้องทำงาน  ขอบใจที่ช่วยชีวิตเขาไว้ เปานิ่งเฉย  คิดในใจว่าฉันไม่ได้ช่วยแกสักหน่อย แต่ช่วยแป้งร่ำต่างหาก ธณพเตือนเปาเบาๆ "แต่วันนั้น คุณใหญ่ก็กรุณาสละเลือดให้เปา...ขอบคุณท่านสิ" เปาไม่ได้อยากได้เลือดชั่วๆพรรค์นั้น คุณใหญ่หันไปปรามธณพว่าไม่ต้องพูดอะไรอีก เขาเป็นผู้ชายจ...