มหาหิน
ตอนที่ 15
ทิมกับสารวัตรชัชแยกไปทางจุดที่ซ่อนสารเคมี ส่วนหิน ลม เกดพากันไปช่วยฝนกับชาดาในห้องขัง แต่โดนนายพลเก้ายอดกับทหารสกัดขัดขวาง
เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวทำให้ผู้กำกับพงษ์และปลัดชัยเตรียมหนีเพราะแน่ใจว่าที่นี่ถูกพวกหินโจมตี แต่สองคนวิ่งออกมาเจอนายพลเก้ายอดกำลังสั่งจอปาให้เฝ้าโรงรถ เอะใจว่าที่นั่นมีอะไร แต่นายพลเก้ายอดไม่บอกเรื่องซ่อนสารเคมีไว้ บอกแค่ว่าเป็นที่เก็บอาวุธ
จนกระทั่งความจริงเปิดเผย ปลัดชัยและผู้กำกับพงษ์รู้ว่านายพลเก้ายอดตุกติกปล้นสารเคมีมาเก็บไว้ แน่นอนว่าสองฝ่ายต้องฆ่ากันเอง
นายพลเก้ายอดสั่งฆ่าทุกคนให้หมด แต่ตัวนายพลเองโดนปลัดชัยยิงตายคาที่ไปก่อน ส่วนสารวัตรชัช
โชคร้ายขณะต่อสู้กับจอปาแล้วสารเคมีร้ายแรงนั้นรั่วไหลเข้าสู่ร่างกายจนขาดใจตายไปพร้อมจอปา หมวดเกดรู้จากทิมก็เศร้าสลด
หลังจากสังหารนายพลเก้ายอดแล้ว ปลัดชัยกับผู้กำกับพงษ์วิ่งไปขึ้นรถเพื่อหลบหนีพวกหิน แต่ไปไม่รอดโดนลมวางระเบิดร่างของทั้งคู่แหลกเหลวพร้อมรถที่เหลือเพียงเศษเหล็กปลิวว่อน
เมื่อหมดผู้นำ ทหารของนายพลเก้ายอดที่เหลือ ต่างยอมจำนนทิ้งอาวุธ
“จบเรื่องเสียที” ทิมเอ่ยอย่างเหนื่อยอ่อน
แต่สมเกียรติก้าวเข้ามาบอกทุกคนว่า “ยังหรอก... ต้องช่วยท่านนายกรัฐมนตรีก่อน”
“เมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้เช้า”
“จะไปยังไงทันล่ะ” ฝนร้อนใจ
ลมมองไปมุมหนึ่งในค่ายก่อนเอ่ยว่า “ที่นี่มีเครื่องบินไม่ใช่หรือ”
ทุกคนมองตามลมแล้วยิ้มอย่างมีความหวัง
ooooooo
เช้าวันถัดมา ณ ตึกแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ทุกคนกำลังรอการมาของนายกรัฐมนตรีที่จะมากล่าวเปิดงานสำคัญ...เสียงโฆษกประกาศว่า
“กราบเรียนท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับ ขณะนี้ท่านนายกรัฐมนตรีกำลังเดินทางมาถึงแล้ว รออีกไม่กี่อึดใจเราจะทำพิธีเปิดศูนย์ปราบปรามทุจริตและคอร์รัปชันแห่งใหม่อย่างเป็นทางการครับ”
มุมหนึ่งในงาน โสภณแต่งกายรัดกุมพรางตัวเข้ามาปะปนกับฝูงชนเพื่อสังเกตการณ์ ส่วนบนดาดฟ้าตึกนั้นไอ้เคร่งกำลังเตรียมปืนยาวเพื่อลอบสังหารนายกรัฐมนตรีในขณะกล่าวเปิดงาน
หินไม่มีทางยอมให้มันทำอย่างนั้นสำเร็จแน่ เขาปรากฏตัวยับยั้งมันบนดาดฟ้า สองคนต่อสู้กันด้วย
มือเปล่า ฝ่ายลมจู่โจมสกัดโสภณที่พยายามเข้าถึงตัวท่านนายกฯจนได้
“หยุดนะท่านโสภณ ปล่อยท่านนายกฯเดี๋ยวนี้ แผนของท่านพังหมดแล้ว เราได้สารชีวภาพของท่านไว้หมดแล้ว”
“แผนฉันยังไม่จบ ถ้านายกฯตาย รองก็จะขึ้นแทน นั่นก็คือพวกของฉัน และตอนนี้ฉันกับนายกฯจะตายพร้อมกัน”
โสภณไม่ยอมสยบ ตั้งท่าจะยิงนายกฯก่อนที่จะยิงตัวเอง ทันใดกระสุนปืนพุ่งทะลุหน้าผากโสภณจนล้มลง
ทิมนั่นเองที่เป็นคนยิง!
ทางด้านหินกับเคร่งที่ต่อสู้กันบนดาดฟ้า ในที่สุดหินเอาชนะมันได้ เคร่งตกตึกลงมาตาย
ooooooo
เช้าอีกวัน ทิมเข้ามารายงานตัวในกองบัญชาการ เขาเซ็นเอกสารต่อหน้าผู้บังคับบัญชาด้วยความเต็มใจ
“ขอต้อนรับการกลับมาอีกครั้ง สารวัตรทิม”
“นี่ผมได้เลื่อนขั้นหรือครับ”
“ใช่ จากผลงานของคุณ เราจึงเลื่อนขั้นให้คุณเป็นพันตำรวจตรี”
“ขอบคุณมากครับ แต่ช่วงนี้ผมอยู่ในช่วงพักร้อน”
“ให้แค่เจ็ดวัน”
ทิมยิ้มพอใจ กลับออกมาเจอหมวดเกดยืนรออยู่ สองคนเดินคุยกันออกไป
“ได้ข่าวว่านายได้เป็นสารวัตร”
“เบื้องบนคงอยากให้ผมมาแทนสารวัตรชัช”
เกดหน้าเศร้าลงทันใด บอกว่าไม่มีใครแทนสารวัตรชัชได้
“คุณยังอยู่ในใจสารวัตรเสมอ แม้กระทั่งลมหายใจสุดท้ายของเขา”
“ฉันรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน”
“แล้วยังจะพอมีที่ให้สารวัตรคนใหม่บ้างไหม”
เกดมองหน้าเขานิ่งครู่หนึ่งก่อนตอบยิ้มๆ “มีให้ตั้งแต่ตอนเป็นผู้กองแล้ว ล้นใจเลยล่ะ”
ทิมดีใจมาก สวมกอดเธอแน่น...ฝ่ายชาดากับลมกำลังจะลงเอยกันต่อหน้าสมเกียรติ แต่ลมยังไม่วายลูกเล่นทำตัวเป็นนินจาจนชาดากระเง้ากระงอด
“หมดเรื่องเสียที ต่อไปนี้พ่อคงไม่หลงผิดอีกแล้ว ขอบคุณทางการที่ช่วยเหลือให้พ่อพ้นคดี”
“เป็นเพราะตัวพ่อเองนั่นแหละที่มีส่วนช่วยชาติเอาไว้”
“ต้องขอบใจลม พ่อมองเขาผิดไปถนัด”
“พ่อไม่ต้องพูดถึงนายคนนี้อีกนะ หายหน้าหายตาไปเลย คอยดูนะกลับมาจะไม่พูดด้วย ถ้าหาแฟนใหม่ได้จะรีบแต่งงานเลยด้วย”
ที่แท้ลมหายไปซื้อแหวนเพชรมาหมั้นชาดา หญิงสาว
เห็นแหวนก็ยิ้มแก้มปริ หายงอนเป็นปลิดทิ้ง
ด้านหินที่รักฝนมากและตั้งใจดูแลเธอตามที่ได้สัญญาไว้กับกำนันลอย เขามุ่งมั่นสร้างบ้านให้เสร็จเพื่อใช้เป็นเรือนหอ แม้ลมจะยกบ้านริมน้ำให้แต่หินไม่รับ จนฝนถึงกับออกปากว่า
“นายนี่ดื้อจริงๆ พี่ลมยกบ้านให้นายแล้ว นายยังมาสร้างบ้านอีก”
“บ้านนี้มันเป็นความตั้งใจของครอบครัวผม ผมจำเป็นต้องทำให้เสร็จ”
“แล้วใครจะมาอยู่”
“ก็ผมกับฝนไง เราจะอยู่ที่นี่”
“ไม่...ฉันจะอยู่บ้านฉัน” ฝนแกล้งอำ หินยิ้มกริ่มรู้ทัน บอกว่าถ้าไม่มาอยู่ก็จะฉุด “แน่จริงก็เอาสิ”
หินรับคำท้าทันที ปรี่มาอุ้มและบอกว่าจะอุ้มเจ้าสาวเข้าหอ พอเธอโวยวาย หินยิ่งอยากแกล้ง อุ้มเธอวิ่งไปรอบบ้าน แล้วหยอกล้อกันอย่างมีความสุข
ooooooo
–อวสาน–
