ตอนที่ 7
มนตรีและลูกทีมออกมาเจอพอดีพากันบ่นอุบพวกนี้ไม่มีอะไรทำหรืออย่างไรถึงได้มาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ ไอ้อ้วนให้สัมภาษณ์ไปพลางมองตามครีมที่เดินอยู่ในกลุ่มของมนตรีไปด้วยโดยที่เธอไม่รู้ตัว...
คืนนี้พิโรธมีคิวต้องเอายาเสพติดกับสารเคมีมาส่งให้ ดร.โชติที่บ้านพัก แล้วทำท่าจะกลับ ดร.โชติร้องเรียกไว้บอกว่าเห็นข่าวอมนุษย์ตัวปลอมแล้วและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หวังว่าภูตเบอร์ 2 จะได้รับบทเรียน
“แล้วฝากบอกด้วยว่าอย่าทำแบบนี้อีกเด็ดขาดเพราะฉันไม่ชอบ”
พิโรธโกรธควันแทบออกหูแต่ไม่พูดอะไร
ได้แต่ผละจากไป ครั้นกลับถึงรังไป่หลง พิโรธถ่ายทอดคำพูดของ ดร.โชติให้กริชฟัง เขาหัวเราะเสียงกร้าวถึงมันจะเก่งอย่างปากพูดแต่ถ้ายังผยองแบบนี้รับรองจบไม่สวยแน่
“ฉันจะจัดการไอ้บุญเลิศโดยไม่ต้องง้อแก” กริชพูดจบมองไปยังเตียงผ่าตัดที่ร่างใครบางคนนอนอยู่มีเครื่องวัดต่างๆแปะตามตัวเต็มไปหมด เขาเดินไปบอกเจ้าหน้าที่ให้ปลุกใครคนนั้นขึ้นมา เจ้าหน้าที่ฉีดยาให้อึดใจชายคนนั้นลืมตาขึ้น กริชเดินมาที่เตียงเผยให้เห็นว่าชายคนนั้นคือพายุลูกน้องของเขาที่ตายไปแล้วนั่นเอง
ooooooo
ที่สำนักข่าวอัลฟ่านิวส์ ชาลีเรียกตัวมารุตมาพบที่ห้องทำงานเพื่อมอบหมายงานใหม่ให้ทำ ให้เขาตามประกบบุญเลิศตลอด 24 ชั่วโมง โดยตนจะให้โอทีเขาทุกวันจนกว่างานจะเสร็จ
“ผมหมายถึงจนกว่าวันที่ไป่หลงจะฆ่า ส.ส.บุญเลิศ”
“หัวหน้าว่ากี่วัน ผมต่อสองหนึ่งภายใน 5 วัน”
ชาลีตำหนิมารุต แม้ตนจะหากินกับความตายของคนอื่นแต่ไม่ได้เห็นเป็นเรื่องสนุกเหมือนที่เขาทำ ขอให้เขาเข้าใจไว้ด้วยจะได้หยุดพูดงี่เง่าแบบนี้กับตนสักที มารุตหน้าจ๋อยทันที
“ประกบบุญเลิศเก็บภาพตอนไป่หลงโจมตีให้ได้ ถ้าพลาดช็อตเด็ดถือว่าทำงานพลาด ผมจะไม่จ่ายโอทีให้ ไปได้แล้ว มันอาจจะกำลังโจมตีบุญเลิศแล้ว”...
โรมในคราบสิงห์ถึงกับร้องอ้าวด้วยความประหลาดใจเมื่อเทียมบอกว่ากำลังจะวางมือเนื่องจากไม่มีความจำเป็นอะไรต้องทำงานให้ไป่หลงอีก สิงห์อดถามไม่ได้เขาเป็นถึงภูตมรณะของไป่หลงมีทั้งเงินทั้งอำนาจหากทิ้งไปไม่เสียดายหรือ เทียมเห็นว่าเงินกับอำนาจเป็นแค่หมอกควันบังตาวันไหนลมพัดมาก็สลายไปอย่างง่ายดาย
“มีอะไรในโลกนี้บ้างที่ไม่ใช่หมอกควันบังตา มีอะไรในโลกนี้บ้างที่ไม่เสื่อมสลายไปตามกาลเวลา”
“ความรัก”
สิงห์ว่ายังมีความแค้นอีกอย่างที่ไม่สลายไปตามกาลเวลา คำพูดของเขาทำให้เทียมถูกใจเขามากยิ่งขึ้น ดังนั้นก่อนจะจากกัน เทียมจะให้รางวัลคนขี้สงสัยอย่างเขาด้วยการให้ถามได้หนึ่งคำถาม จะถามเรื่องไป่หลงก็ได้แต่ต้องคิดดีๆ เพราะถ้าตนไม่รู้ก็ช่วยไม่ได้ถือว่าเขาใช้รางวัลอย่างไม่รอบคอบเอง สิงห์ครุ่นคิดอยู่อึดใจก่อนถามว่าจุดประสงค์ของไป่หลงคืออะไร เทียมอยากรู้ทำไมเขาถึงถามคำถามนี้
“คำถามที่อยากถามจริงๆนั้นคิดว่าซินแสอาจจะไม่รู้ผมเลยถามคำถามที่อยากรู้รองลงมา”
“เป็นคำถามที่ไม่ฉลาดเท่าไหร่ เรื่องนี้เป็นความลับอีกไม่นานหรอก คนไทยทุกคนกำลังจะรู้เรื่องนี้เร็วๆนี้ ไป่หลงเตรียมการมานานได้เวลาที่มันจะลงมือแล้ว”...










