อินทรีแดง
ตอนที่ 7
มนตรีกำลังจะกลับบ้านเดินผ่านห้องคดีไป่หลง เห็นไฟในห้องสว่างอยู่เปิดประตูเข้าไปเจอวุธนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เขาหันมาเห็นเจ้านายถึงกับสะดุ้ง มนตรีถามว่ายังไม่กลับอีกหรือ เขาอยู่เช็กอะไรนิดหน่อย มนตรีไม่พูดอะไรอีกปิดประตูห้องแล้วผละไป ทิ้งวุธไว้ในห้องตามลำพัง
ooooooo
สิงห์มาที่บริษัททีวายเอ็ม หลังจากหายหน้าไปหลายวัน ถามเทียมว่าทำไมบริษัทถึงได้ดูเงียบเหงานัก เทียมจะค่อยๆวางมือตอนนี้เลยให้พนักงานออกไปหลายคนแล้ว
“แกก็เหมือนกัน ถ้ามีทางอื่นไปก็ไปได้”
“แล้วซินแสจะไปไหนล่ะครับ”
“ยังไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ฉันไม่มีบทบาทอะไรในไป่หลงแล้ว” เทียมว่าแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน สิงห์ทำเป็นหยิบมือถือมาเล่นแต่แอบมองเทียมตลอด ครู่หนึ่งเขาหยิบมือถือออกมา สิงห์รีบปรับมือถือเป็นโหมดวิดีโอแต่หันกล้องไปทางอื่นทำทีสไลด์อ่านโน่นนี่แล้วหัวเราะ เทียมกดเบอร์โทร.แล้วลุกออกไปคุยที่อื่น...
ฝ่ายพิโรธมาพบกับกริชเพื่อเอาภาพของพ่อมดที่แฮ็กได้จากกล้องจราจรเมื่อสี่วันก่อน หลังจากใช้โปรแกรมลบความเข้มของฟิล์มพบว่าเป็นภาพของ ดร.กานดากำลังขับรถออกจากร้านสะดวกซื้อริมถนน กริชคาดไว้ไม่มีผิดต้องเป็นแบบนี้ แล้วรู้หรือยังว่าเธออยู่ไหน
“พ่อมดแกะรอยรถไป ยังไม่รู้แน่ชัดแต่กำหนดได้แล้วว่าบริเวณไหน”
กริชสั่งให้ส่งบังโลไปพาตัว ดร.กานดากลับมา...
โรมเอาคลิปที่ถ่ายจากคอมพิวเตอร์ในห้องทำงานของเทียมมาให้จิ๊บแกะเบอร์โทรศัพท์จาก
เงาสะท้อนในกระจกหน้าจอคอมพิวเตอร์ ไม่กี่อึดใจ เธอยื่นกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งให้บอกว่านี่เป็นที่อยู่ของคนที่เทียมโทร.หาแต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ไม่มีข้อมูลอะไรเลย ไม่นานนัก โรมในคราบอินทรีแดงมาถึงบ้านตามที่อยู่ที่จิ๊บให้มา จัดการยามเฝ้าระวังหน้าบ้านได้ในอึดใจเดียว ครั้นเห็นหน้ายามชัดๆจำได้ว่าเป็นสมุนของเทียม
เมื่อเดินสำรวจในตัวบ้านที่มืดสลัวจนมาถึงห้องนอน อินทรีแดงเจอ ดร.กานดาตัวเป็นๆนั่งอยู่ที่เก้าอี้มือข้างหนึ่งถือปืนโดยปากกระบอกทิ่มลงพื้น เขาไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเธอตายไปแล้วไม่ใช่หรือ เธอยืนยันว่าตัวเองคือ ดร.กานดาตัวจริง อินทรีแดงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความโลภของเธอเอง
เธอเป็นน้องสาวของเทียม ครอบครัวของเรายากจนมาก เธอดิ้นรนจนได้ทุนไปเรียนแพทย์ที่อเมริกา ไม่กี่ปีเธอก็เป็นศัลยแพทย์มือหนึ่ง แม้ฐานะจะดีขึ้นมากแต่เธอยังไม่พอใจต้องการร่ำรวยกว่านี้ พอไป่หลงชวนเธอเข้าร่วม เธอจึงตอบตกลงทันที ส่วนพี่เทียมจำใจเข้าร่วมกับไป่หลงเพื่อคอยปกป้องและดูแลเธอ
“ไป่หลงให้เงินดีมากไม่นานฉันก็รวยอย่างที่ต้องการ แต่มันก็แลกด้วยความรู้สึกผิด มีคนตายเพราะผลงานฉันมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเมื่อปี
ที่แล้ว...” ดร.กานดารู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกคอหอย
“เล่ามา ปีที่แล้วเกิดอะไรขึ้น” อินทรีแดงถามเสียงเครียด
ooooooo
