ตอนที่ 3
เช้าวันรุ่งขึ้นไรรินไปกองถ่ายโดนนุดีซักถามเหตุการณ์เมื่อคืน แต่กลายเป็นเจ้าตัวแทบไม่ได้ตอบ เพราะเปมี่ทำตัวเป็นผู้จัดการแสนดีตอบให้เองหมด โดยแต่งเรื่องว่าเด็กของตนโดนจับตัวไปแล้วโดดหนีลงจากรถมาได้ แต่นุดีไม่ค่อยเชื่อเพราะรู้สึกว่าทั้งไรรินและผู้จัดการดูหลุกหลิกมีพิรุธ
ในระหว่างพูดคุยกันอยู่นี้ มีคนนำดอกไม้ช่อสวยของสมโชคมาส่งให้ไรริน นุดีรู้เห็นก็รีบกลับสำนักพิมพ์มาเม้าท์ให้พวกอ๋องฟังด้วยความอิจฉา
“มันมีดอกไม้จากท่านสมโชคเพิ่มมาอีกคน มันจะฮอตจะปังดังระเบิดอะไรขนาดนั้น นุดีต้องจับพิรุธเรื่องโดนลักพาตัวแล้วปล่อยของมันให้ได้”
“มีพิรุธยังไงคะ” เมตตาซัก
“ก็แหม...นังเจ๊เปมี่มันเล่าอย่างกับนิยายบู๊ล้างผลาญ นางเอกเป็นฮีโร่ขนาดนั้น”
“ถ้าเจออย่างนั้น นางก็เป็นฮีโร่จริงนะ”
“นางเต้นขั้นเทพสุดๆ ท่านสมโชคตาค้าง สักพักก็เห็นกระซิบกระซาบอีเจ๊เปมี่ตกลงราคาค่าตัวกัน”
อ๋องไม่เชื่อ แย้งขึ้นว่า “พี่นุดีก็เกินไป แค่ท่านสมโชคไปโดนมือนาง นางยังสะบัดมือออกจนแก้วไวน์หกกระจาย”
“แกมันโง่ ไอ้อ๋อง ชอบคนสวยมันก็ต้องเล่นบทดราม่าให้รู้ว่าผุดผ่องยองใยมาก่อนสิ ฉันว่านะ ก่อนมาเข้าวงการมันต้องมีอะไรแน่ๆ มันไม่อยากปริปากเรื่องเยอรมันเลยนะ”
“ตกลงลิลลี่หนีมาจากคนลักพาตัวได้ยังไงกันแน่”
“มันคงปล่อยตัว”
“คุณพี่ครับ จับตัวไปอุกอาจแทบเป็นแทบตาย แล้วปล่อยง่ายๆมันบ้าหรือเปล่า”
“มันปล่อยมาตอนไหนใครจะรู้ นอกจากเจ๊เปมี่กับนาง มันต้องจัดการเชือดแล้วปล่อย”
“ไม่เข้าท่า แล้วทำไมไม่ดักจับตอนอื่น มาจับอะไรต่อหน้าคนเป็นร้อย”
“หรือว่ามันโรคจิต”
อ๋องกับเมตตาคาดเดากันไปอย่างนั้น นุดีไม่คล้อยตาม แต่บอกว่าคนจับตัวลิลลี่ไปมันโง่บ้าปัญญาอ่อน ธาวินเดินเข้ามาได้ยินเต็มสองหู พูดสวนขึ้นมาทันทีว่า
“ไอ้คนเต้าข่าวไม่เอาเหตุผลและข้อเท็จจริงมาลง ยิ่งกว่าโง่บ้าปัญญาอ่อนอีก”
นุดีจ๋อยสนิท ธาวินไม่สนใจบอกอ๋องให้เอารูปและคลิปเมื่อวานมาดู อ๋องกุลีกุจอตามเจ้านายไป เมตตาหันมาซุบซิบนุดีว่า
“ได้ยินว่าบอสกลับก่อนเลยไม่รู้เรื่องราว”
“หรือไม่ก็รู้ดีจนไม่อยากจะพูด มีพิรุธกันถ้วนหน้า” นุดีพูดกระแทกเสียง พลางมองตามธาวินไปอย่างข้องใจ
ooooooo










