เพชรร้อยรัก
ตอนที่ 3
ถัดมาอีกวัน ข่าวลิลลี่ดาราหน้าใหม่โดนคนร้ายจับตัวไปกลางงานโชว์รถหรูแล้วหนีรอดมาได้ก็เป็นข่าวหราในหน้าหนังสือพิมพ์...บัวตอง สาวน้อยคนงานในไร่เนินสลาที่เชียงรายสนใจข่าวนี้มาก แต่ยายจันที่อยู่ด้วยกันกลับเมินไม่มอง บอกว่าตนไม่ชอบข่าวดารา ชอบดูข่าวสารบ้านเมืองมากกว่า
ยายจัน...ยายของไรรินหรือลิลลี่ย้ายไปอยู่เชียงรายกับครรชิตโดยการฝากฝังของธาวินเจ้าของไร่ แกยังคิดถึงหลานรักและคิดเสมอว่าสักวันต้องได้พบกัน
โอมเป็นอีกคนที่หลงเสน่ห์ใสซื่อของลิลลี่ทั้งที่เขามีนิตยาเป็นคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่การหมั้นไม่ได้เกิดจากความรัก เขาทำไปเพราะความต้องการของแม่ เมื่อเจอผู้หญิงที่ชอบจึงอยากพูดคุยด้วยการติดต่อผ่านเปมี่ ขอให้ตนได้กินข้าวกับลิลลี่ โดยเอากระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงเป็นของกำนัล แน่นอนว่าเปมี่อยากได้แต่ทำทีแบ่งรับแบ่งสู้ว่าขอคิดดูก่อน
ส่วนวีทัศน์พระเอกหนุ่มก็ชอบลิลลี่ จึงเข้าทางเปมี่ที่สนิทกันมาก และวันนี้เปมี่ก็ทำให้วีทัศน์มีโอกาสใกล้ชิดลิลลี่ด้วยการนัดแนะให้ขับรถมารับถึงคอนโดเพื่อไปทำงานพร้อมกัน
ลิลลี่อึดอัดแต่ไม่กล้าขัดใจเปมี่ พอถึงกองถ่ายพบนุดีนักข่าวบันเทิงขาประจำ ลิลลี่พยายามเลี่ยงเพราะไม่อยากโดนจับตา แต่ยังไงก็ไม่พ้น เพราะอยู่ดีๆสมโชคส่งช็อกโกแลตพร้อมแหวนเพชรหนึ่งวงมาให้เธอ นุดี ตาวาวตื่นเต้นราวกับได้รับเอง และถือวิสาสะหยิบแหวนนั้นวางบนกล่องขนมแล้วถ่ายรูปทันที
ลิลลี่ไม่ต้องการรับของจากใคร เธอบอกเปมี่ให้เอาไปคืนเจ้าของ แต่มีหรือคนโลภอย่างเจ๊จะทำตามแค่รับปากส่งเดช แล้วแอบโทร.ไปขอบคุณสมโชคและ จะพยายามหาคิวว่างให้เขาได้กินข้าวกับลิลลี่
ooooooo
สมศักดิ์ลงมือกับจักรภพเร็วขึ้นโดยไม่รอให้ถึงวันแต่งงานของนิตยากับโอม ด้วยการทำให้จักรภพตายเพราะอุบัติเหตุทางถนน
จักรภพโดนสิบล้อชนรถยนต์ที่ตัวเองขับ เขาไม่ตายคาที่แต่ไปหมดลมหายใจที่โรงพยาบาล หลังจากได้เห็นหน้าลูกสาวเป็นครั้งสุดท้าย สบสมัยแสร้งเสียอกเสียใจร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ แต่โอมรู้ทันและไม่พอใจ กลับถึงบ้านจึงต่อว่าแม่ทำเกินไป แต่สบสมัยปฏิเสธเสียงแข็งว่าตนไม่ได้ทำ
“ไม่จริง...ผมรู้ว่าคุณแม่ทำ และทำเกินไป ผมเป็นลูกยังกลัวที่จะเข้าใกล้คุณแม่แล้วนะครับ”
“อย่าพูดอย่างนี้กับแม่ ทำตัวให้มันดีกับนิตยาไว้ แล้วแต่งงานกันซะ นิตยาต้องเหลือหุ้นในบริษัทแค่สามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ทุกอย่างเพื่อโอมนะลูก”
สบสมัยหยุดชะงักเมื่อเห็นนิตยาเดินเข้ามา พอเธอโอดครวญว่าไม่เหลือใครแล้ว ก็เล่นละครปลอบประโลมว่าเธอยังมีตน มีโอม เราคือครอบครัวเดียวกัน และมันจะแน่นแฟ้นมากขึ้นเมื่อเธอแต่งงานกับโอม
“คุณพ่อเพิ่งเสีย เราต้องเลื่อนการแต่งงานกันไม่ใช่เหรอคะ”
“ไม่จำเป็น นั่นก็แค่สิ่งที่คนพยายามบอกว่ามันต้องเศร้าต้องโศกกันไปนานๆ คุณพ่อท่านไปสบายแล้ว แต่เรายังอยู่ เรามีคุณพ่ออยู่ในหัวใจ และเราต้องมีความสุข คุณพ่อต้องการเห็นเรามีความสุข”
สบสมัยพูดแล้วหอมแก้มนิตยาราวกับรักใคร่เต็มประดา โอมเบือนหน้าหนีอย่างรับไม่ได้
ooooooo
