ตอนที่ 2
ปรากฏว่าไกรสรไปที่อู่เฮียตงจะขอเบิกเงิน ช่างบอกว่าเขากลับไปกันหมดแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ ไกรสรไม่ฟัง บุกเข้าไปในร้านอาละวาดทำลายข้าวของจนตัวเองบาดเจ็บและข้าวของในอู่เสียหาย
เมื่อไปโรงพยาบาลหมอบอกว่าได้พยายามผ่าตัดเชื่อมต่อเส้นเอ็นอย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่รับรองว่าคนไข้จะกลับมาใช้แขนข้างที่บาดเจ็บได้อีกหรือไม่
พุดกรองสงสารลูกจนน้ำตาร่วง เพชรให้กำลังใจย่าว่า
“ย่าเชื่อเพชรนะครับ เชื่อเหมือนที่ย่าเคยเชื่อมาตลอดว่าเราจะต้องผ่านมันไปจนได้ พ่ออาจจะสูญเสียบางอย่างไป แต่อย่างน้อยพ่อก็ยังมีลมหายใจอยู่นะครับ พ่อยังอยู่กับเรา เรายังมีหวังที่จะได้พ่อคนเดิมกลับมา ย่าอย่าสิ้นหวังนะครับ”
ย่าร้องไห้โฮอย่างเจ็บปวดเสียใจ เพชรกอดย่าไว้อย่างปลอบโยนและปกป้อง หนูพิมโผเข้ากอดย่ากับเพชรไว้ ร้องไห้อย่างตกใจขวัญเสีย
เมื่อเพชรกลับไปที่อู่ มองรอยเลือดแห้งที่ข้างฝาและข้าวของที่เสียหายอย่างเจ็บปวด แล้วลุกขึ้นค่อยๆเก็บกวาด เฮียตงที่มาดูอยู่พูดอย่างพอใจว่า
“อั๊วดูอยู่อาเพชรว่าลื้อจะทำยังไง ถ้าลื้อมานั่งร้องไห้คร่ำครวญหรือขอความเมตตา อั๊วจะไล่ลื้อออก แต่นี่เปล่า ลื้อไม่คร่ำครวญ ไม่หนีหน้าอั๊ว ลื้อมันคนจริง อั๊วชอบคนแบบลื้อ ไอ้สรส่วนไอ้สร ลื้อส่วนลื้อ อั๊วแยกแยะได้ ทำความสะอาดให้หมด ให้มันเหมือนเดิม แล้วพรุ่งนี้มาเริ่มต้นใหม่...หวังว่าอั๊วจะดูคนไม่ผิดนะอาเพชร”
“ครับเถ้าแก่” เพชรรับคำอย่างซึ้งใจในความยุติธรรมและมีเมตตาของเฮียตง
ตกเย็นอ่องไปเล่าให้ครูหมายฟัง ยุทธที่กำลังเก็บของอยู่แอบฟังอย่างสนใจ
“โชคดีที่เฮียตงเป็นคนยุติธรรม ก็เลยยอมให้เจ้าเพชรทำงานที่อู่ต่อ เจ้าเพชรก็ขอชดใช้ค่าเสียหายที่ไอ้สรทำด้วยเงินเดือนครึ่งนึงของมัน เฮียก็เลยขยับมันขึ้นมาจากเด็กฝึกงานเป็นผู้ช่วยช่าง เงินเดือนก็ขยับขึ้นอีก”
ครูหมายบอกว่าเฮียตงคงอยากจะช่วยเพชร ถามว่าแล้วไอ้สรล่ะเป็นไง อ่องบอกว่าแขนขวาอาจจะใช้การไม่ได้อีกแล้ว ครูหมายถามว่าแล้วมันจะทำยังไงต่อไป
“ถ้าบ้านอื่นข้าไม่รู้หรอกนะครู แต่ครอบครัวนี้ข้าเชื่อว่าทุกคนต้องรอด และได้ดีอย่างที่พวกเขาจะคาดไม่ถึงเลยล่ะ”
ยุทธพูดแทรกขึ้นอย่างร้อนใจว่าตนอยากช่วยพี่เพชร ขอครูไปช่วยพี่เพชรได้ไหม ครูหมายถามว่าจะช่วยยังไง ยุทธบอกว่า “ไม่รู้สิครู ช่วยอะไรก็ได้ เหมือนที่พี่เขาเคยช่วยผมไว้”
“เออ ถ้าเอ็งกตัญญูจริง ข้าจะช่วย เพราะเพชรน่ะมันมัวแต่ทำงานจนไม่มีเวลาเที่ยวเล่นกับเพื่อน เอ็งน่ะจะเป็นเพื่อนที่ดีได้ไหมล่ะ”
ยุทธบอกว่าตนเป็นเพื่อนไม่ได้หรอก พี่เพชรแก่กว่าตนหลายปี แต่รับรองว่าจะเป็นน้องที่ดีของพี่เพชรแน่นอนเลย อ่องเลยให้ยุทธพรุ่งนี้ไปที่อู่แต่เช้า ตนจะสอนให้เป็นเด็กฝึกงานแทนเพชร มีข้อแม้ว่า
“แต่เอ็งต้องเป็นเพื่อนที่ดีนะโว้ย ถ้าเอ็งเป็นเพื่อนเฮงซวยเมื่อไหร่ ข้าเล่นงานเอ็งแน่เข้าใจไหม”
“เข้าใจแจ่มแจ้งเลยจ้ะลุง” ยุทธยิ้มกว้างดีใจมาก
ooooooo










