ตอนที่ 2
เพชรไปถึงอู่ เห็นเฮียตงหน้าตาซีดเซียวถือถ้วยชาออกมาก็ยกมือไหว้ขอโทษที่มาสาย แต่ตนจะอยู่จนมืดเพื่อชดใช้ให้
เฮียตงพยักหน้าท่าทางเหนื่อย เพชรมองอย่างเป็นห่วง ณรงค์ปรี่เข้ามาโวยว่าพูดง่ายๆแบบนี้ได้ไง
มาสายก็ต้องตัดเงิน ด่าว่าคนที่ดีแต่สร้างปัญหาแบบนี้น่าจะสำนึกตัวเองลาออกไปสักทีจะอยู่เป็นภาระวุ่นวายให้เฮียทำไม ถามเฮียตงว่าใช่ไหมครับเฮีย
เฮียตงมองอย่างไม่พอใจ ปรามว่าใครจะดีจะชั่วตนแยกแยะได้อารงค์ ไม่ต้องให้เขามาบอก ไปทำงานเถอะเพชร เพชรถามว่าเถ้าแก่ไม่สบายหรือเปล่าหน้าตาไม่ดีเลย เฮียตงบอกว่างงๆนิดหน่อยเท่านั้นไม่เป็นไรหรอก เพชรบอกให้ไปนั่งพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวตนเปลี่ยนชาให้
เฮียตงขอบใจ แต่ณรงค์กลับแส่แทรกเข้ามาอย่างหมั่นไส้หาว่าเพชรประจบอย่างนี้นี่เอง ใครๆถึงหลงคารมกันหมด เพชรไม่สนใจเดินผ่านไปด้านหลัง แต่ณรงค์กระชากไว้ตะคอก “กูพูดกับมึงไม่ได้ยินรึไง”
“ถ้าพี่ไม่ชอบผมก็อย่าลดตัวมาวุ่นวายกับผมเลยพี่รงค์ พี่เอาเวลาของพี่ไปทำประโยชน์อย่างอื่นเหอะ ตอนนี้ผมขอตัวไปชงชาให้เถ้าแก่ก่อน”
“ไอ้แก่นั่นมันไม่ตายเร็วๆนี้หรอก มึงก็ไม่ต้องไปประจบเอาใจมันมากหรอก ยังไงมันก็ไม่มีทางยกให้มึงเป็นหัวหน้าแน่โว้ย”
“เถ้าแก่เป็นเจ้านาย เป็นผู้มีบุญคุณของทุกคนที่นี่ พี่จะเหยียบย่ำกดหัวใครก็เรื่องของพี่แต่อย่าข้ามไปถึงเถ้าแก่ เพราะไม่ใช่ผมคนเดียวที่จะไม่ยอม อาอ่องพ่อของพี่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน” เพชรเด็ดขาดแล้วเดินไปเลย
ณรงค์มองตามเพชรไปอย่างเคียดแค้น
ooooooo
หนูพิมคิดหางานทำช่วยแบ่งเบาภาระเพชรกับย่า เย็นนี้จึงไปที่ดาราคาเฟ่เพราะแตนเคยบอกว่าตนโตพอจะทำงานได้แล้ว
แตนบอกว่าไกรสรยังไม่มา บอกให้พิมเข้าข้างในก่อนตนจะจัดการให้
พิมเดินตามแตนเข้าไป เห็นหญิงสาวแต่งตัวเกือบเปลือยวิ่งร้องไห้ผ่านไปก็ตกใจ แตนบอกว่านังอ้อยคงโดนผู้จัดการด่า นังนี่นิสัยไม่ดีใครๆก็ไม่ชอบมัน แล้วไปพูดเบาๆกับผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆว่า
“เบาๆสิมึง กูเพิ่งได้ตัวมาใหม่ เดี๋ยวแม่งตื่นหมดหรอก ไปตามอีอ้อยมาเงียบๆเลย อย่าให้เด็กกูตกใจ”
รินทร์กำลังเดินออกมายืนเช็กอุปกรณ์ที่เวที มองพิมอย่างคุ้นตา
เพชรกลับมาดูย่า ยายเจียมบอกเพิ่งกินยาแล้วหลับไปเมื่อกี๊นี้เองแต่ก่อนหลับก็บ่นถึงไกรสร เพชรจึงจะไปตามพ่อ ยายเจียมบอกว่าไกรสรน่าจะไปป้วนเปี้ยนแถวดาราคาเฟ่นั่นแหละ ยายเห็นตั้งแต่บ่ายๆแล้ว










