ตอนที่ 2
ขณะเดินมาที่มุมหนึ่งได้ยินเสียงอ่องทะเลาะกับณรงค์ลั่นออกมา ณรงค์หาว่าพ่อเข้าข้างไอ้พวกสลัม อ่องถามณรงค์ว่าทำแบบนั้นได้ยังไง รังแกยุทธมันทำไม ณรงค์บอกว่าเกลียดพวกมันเกลียดพ่อด้วยที่ดีแต่เอาอกเอาใจพวกมันแล้ววิ่งออกไป อ่องตามมาเห็นเพชรกับยุทธนั่งอยู่หลังอู่
เพชรกับยุทธไปหาครูหมายบอกเรื่องยุทธลาออกจากอู่ บอกครูว่าตนเข้าใจยุทธเพราะถ้ายุทธไปบอกเถ้าแก่ อาอ่องก็ต้องซวยไปด้วย ครูหมายถามว่าแล้วยุทธจะไปทำอะไรต่อ ยุทธยังไม่รู้แต่ไม่กลับไปทำอย่างที่ตอนเด็กเคยทำ ครูหมายจึงชวนอยู่ที่นี่ช่วยงานไม้งานซ่อมที่มีคนจ้างอยู่เหมือนกัน
“ได้ครับครู แต่ผมขอเวลาอีก 2-3 วัน” เพชรถามว่าจะไปทำอะไร “ก็...แค่อะไรสนุกๆแหละพี่ ไม่มี
ใครเดือดร้อนแน่ๆนอกจากไอ้รงค์”
เพชรกับครูหมายฟังแล้วมองหน้ากันอย่างไม่ค่อยสบายใจ
แล้วโชคชะตาก็นำพาให้เพชรได้มาเจอรินทร์ที่ถูกเสี่ยหลอกมาแล้วมอบช่อดอกไม้ใหญ่กับกระเป๋าผู้หญิงราคาแพงให้และชวนไปอยู่ด้วย เมื่อรินทร์ปฏิเสธจะเดินหนีเสี่ยก็ดึงมือไว้ รินทร์สะบัด ก็พอดีเพชรมาเห็นขยับจะไปช่วย เสี่ยตวาดว่า “อย่าเสือก เรื่องของผัวเมีย” รินทร์ปฏิเสธและดิ้นสุดแรง
เพชรตัดสินใจพุ่งรถเข้าใส่ เสี่ยตกใจผลักรินทร์ออกไปกระโดดหลบ เพชรรีบเข้าไปดูรินทร์ถามว่าเป็นอะไรไหม เสี่ยยังไม่ยอมเลิกย้อนมาด่าเพชรว่ายุ่งอะไรผัวเมียจะคุยกัน เพชรตวาดว่า “ใครเมียคุณ”
เสี่ยเห็นท่าไม่ดีเยาะเย้ยว่าที่แท้ก็มีผัวเป็นกุ๊ย
ข้างถนนนี่เอง ที่แท้ก็ไม่ต่างจากอีตัวข้างถนนที่ต้อง
หาเงินเลี้ยงแมงดาสวะแบบนี้ เพชรกำหมัดแน่น ทันใดนั้นรินทร์ก็พุ่งจากด้านหลังตบหน้าเสียผงะและถอยไป
เพชรถามรินทร์ว่าเป็นยังไงบ้าง และขอโทษที่ตนเข้าใจเธอผิด บอกว่าตนไม่หวังว่าเธอจะยกโทษแต่อยากบอกจากหัวใจจากความรู้สึกจริงๆว่า “ผมขอโทษครับ” รินทร์บอกว่าได้ยินแล้วตัดบทว่าต่อไปเราก็อย่าได้เจอกันอีกเลย เพชรขอไปส่งเพราะเธอขาเจ็บ รินทร์มองหน้าเขาอย่างชั่งใจ
ooooooo










