เงินปากผี
ตอนที่ 2
ไล่อาจารย์หยดไปได้ วันพุธ ทศและธงชาติก็ได้แต่ถอนใจโล่งอก และฉวยโอกาสนี้แอบกลับเข้าไปในบ้านร้างของเลี้ยง เพราะหวังสมบัติในบ้านอดีตเศรษฐี
พวกวันพุธใช้ผ้ายันต์แปะหน้าผากศพเลี้ยง ก่อนต้องตะลึงตาค้างเมื่อเห็นเหรียญเงินรอบศพ ทศตาเป็นประกายด้วยความละโมบ รีบกวาดเหรียญเงินทั้งหมดใส่ย่าม ก่อนจะช่วยธงชาติงัดปากศพ เห็นแสงสีทองสุกอร่ามของเหรียญทองลอดออกมาให้เห็น สว่างจ้าไปทั่วห้อง
ตันได้ยินเสียงกุกกักรีบวิ่งมาดู ทำท่าจะโวยวายเมื่อเห็นเหล่าเด็กวัดขโมยของจากโลงศพเลี้ยง ทศโมโหจะเอาชะแลงฟาดให้ตาย แต่วันพุธกับธงชาติช่วยกันห้ามไว้ ตันเลยถูกฟาดแค่สลบ ปล่อยให้เหรียญเงินทองของเลี้ยงถูกสามหัวขโมยโกยใส่ย่ามจนเกลี้ยง!
ร่างของเลี้ยงถูกสะกดด้วยผ้ายันต์เลยขยับไม่ได้ ได้แต่น้ำตาไหลพรากด้วยความคับแค้นใจที่ถูกพรากเหรียญเงินทอง แหล่งขุมพลังพิเศษของเขา วันพุธยังรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้าง แม้จะปลอบใจตัวเองว่าทำเพราะต้องการเงิน แต่ก็อดไม่ได้หันไปขอโทษเจ้าของโลงศพในบ้านร้าง
ทศกับธงชาติไม่ได้รู้สึกผิด รีบโกยทุกอย่างและเก็บของจะออกจากบ้านร้าง วันพุธวิ่งตามติด ก่อนจะหยุดกึกเมื่อเพื่อนรักทั้งสองส่องไฟฉายในมือไปที่พื้นดินใต้ต้นโพธิ์
ธงชาติกับทศวิ่งเล่นในวัดตั้งแต่เด็ก รู้ดีว่าตันชายไม่สมประกอบหวงแหนพื้นที่ตรงนี้แค่ไหน เมื่อก่อนทั้งสองเข้าใจว่าคงเป็นที่ฝังสมบัติบ้าๆบอๆ แต่เวลานี้ความอยากรู้ก็ทำให้ลองขุด
กระปุกดินเผาลวดลายสวยแปลกตาถูกฝังดินตรงนั้น ธงชาติกับทศคิดว่าเป็นสมบัติบ้าของตัน แต่วันพุธคิดว่าสวยเลยขอไปฝากพินทุอร โดยคิดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่ากระปุกดินเผานี้คือที่บรรจุวิญญาณของเลี้ยง!
กว่าตันจะฟื้น พวกหัวขโมยก็หนีไปแล้ว สภาพปากเบี้ยวเพราะถูกงัดของเลี้ยงทำให้ตันหน้าเสีย รีบกระชากสายสิญจน์ที่มัดตราสังมือเลี้ยง และเก็บเหรียญที่กระเด็นมาถือไว้ สภาพใบหน้าของเลี้ยงจึงกลับมาปกติ
หลังจากนั้นจึงรีบไปฟ้องหลวงตาอ่ำที่รุดมาดูถึงบ้านร้างทันที
“ฉันเอง...โยมเลี้ยง ขออนุญาตนะ เจ้าตันมันไปบอกข่าว...ฉันเป็นห่วง”
จบคำก็เดินนำตันขึ้นชั้นสองเพื่อดูโลงศพ แต่ร่างของเลี้ยงหายไปแล้ว!
“ตัน...หลวงตาจะนั่งสมาธิติดต่อกับโยมเลี้ยง เอ็งอย่ากวนหลวงตานะ หรือว่าเอ็งจะไปไหนก็ไปเถอะ”
ตันส่ายหน้ากลัวๆ “ตันจะอยู่...จะอยู่กะหลวงตา”
ooooooo
ร่างและวิญญาณของเลี้ยงหายไปพร้อมกระปุกบรรจุวิญญาณ และไปปรากฏตัวเป็นหมาดำหลอกหลอนและเอาคืนพวกวันพุธจนทั้งสามต้องติดแหง็กกลางทางเพราะรถสตาร์ตไม่ติด
หลังจากนั้นวิญญาณของเลี้ยงจึงรวบรวมแรงเท่าที่มีไปเข้าฝันรุ้งแก้วที่บ้านเสริม
“ฝากวันพุธด้วย รุ้งแก้ว...ฝากวันพุธ”
“พุธ...พุธเป็นอะไรหรือคะ”
“ฝากวันพุธด้วย...ฝากด้วย”
พูดจบก็หายวับไป รุ้งแก้วร้องตามแต่กลับต้องสะดุ้งตื่นแล้วพบว่าตัวเองแค่ฝัน พินทุอรพลอยตื่นไปด้วย
“พี่รุ้งเป็นอะไรไป ฝันร้ายหรือคะ”
“พี่ฝันพิน...พี่ฝันถึงคนที่เราอุทิศบุญไปให้”
“ผู้ชายคนนั้นต้องมีบางอย่างผูกพันกับพี่รุ้งแน่ๆ พี่รุ้งฝันว่าไงหรือคะ”
“เขาฝากให้พี่ดูแลพุธ”
รุ้งแก้วใจไม่ดี คว้ามือถือโทร.หาแฟนหนุ่ม
แต่ติดต่อไม่ได้...เหมือนกับว่าเขาปิดเครื่อง!
วันพุธไม่รู้เรื่อง ผล็อยหลับในรถตัวเองด้วยความอ่อนเพลียพร้อมธงชาติกับทศ กว่าจะรู้สึกตัวก็เช้าตรู่
วันต่อมา เมื่อพระสงฆ์ออกบิณฑบาต วันพุธทำบุญด้วยเงินที่ติดตัวพลางอธิษฐานขอให้รถสตาร์ตติด ซึ่งผลบุญก็สัมฤทธิ์ เมื่อธงชาติกับทศตื่นมาก็พบว่ารถของวันพุธพร้อมไปต่อแล้ว
เช้าวันเดียวกันที่วัดหลวงตาอ่ำ...ตันวิ่งหน้าตื่นไปฟ้องว่ากระปุกบรรจุวิญญาณของเลี้ยงหายไป หลวงตาอ่ำมีสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะไปไหว้พระประธานในโบสถ์พลางอธิษฐาน
“ขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายในวัดนี้ ปกปักรักษา
โยมเลี้ยงด้วย ขอให้ดวงวิญญาณของโยมเลี้ยงมีสติ คิดทำแต่สิ่งที่ชอบ หยุดยั้งความร้ายกาจทั้งปวงด้วยเถิดขอรับ”
ตันยังร้อนใจ แทบรอไม่ไหวให้หลวงตาอ่ำออกจากโบสถ์
“กระปุกวิญญาณหายไป คุณ...คุณท่านจะเป็นยังไง”
หลวงตาอ่ำถอนใจยาว “ต่อไปนี้...คุณท่านของเอ็งจะทำอะไรก็ได้ อิทธิฤทธิ์ก็จะมีมากตามต้องการ...หลวงตาห่วงเหลือเกินตัน...กลัวคุณท่านโกรธแค้นจนขาดความยั้งคิด...จะต้องมีคนตายอีกเท่าไหร่”
พวกวันพุธไม่ได้สำเหนียกถึงการกระทำของตน ขับรถไปจนเจอตึกร้างแห่งหนึ่ง จึงเอาเหรียญเงินทองมาแบ่งกัน โดยตกลงกันว่าธงชาติกับทศจะได้ส่วนแบ่งมากกว่าเพราะออกแรงและจะนำไปปล่อยขาย ส่วน
วันพุธเพิ่งเข้ามาร่วมเป็นครั้งแรก และทำหน้าที่ขับรถ
ทศเลยแบ่งเหรียญเงินให้สิบเหรียญ...
ooooooo
วันพุธไม่รู้ว่าการขโมยเงินปากผีอันตราย
แค่ไหน รุ้งแก้วก็ไม่รู้ แต่ใจไม่ดีเพราะฝันเมื่อคืน เลยไปช่วยพินทุอรกับอุไรใส่บาตรตอนเช้า มาลินตื่นมาเห็นก็ปรี่ไปกระชากถาดใส่บาตรโยนทิ้ง
“ฉันบอกแล้วไงว่าต้องประหยัด เอาข้าวปลาอาหารไปใส่บาตรนี่สิ้นเปลืองมากแค่ไหน รู้จักคิดเสียบ้างสิ”
“คุณเสริมสั่งให้ฉันใส่บาตรทุกเช้า คุณไม่มีสิทธิ์ห้าม”
อุไรสวนนิ่งๆ พินทุอรผสมโรงแขวะแม่เลี้ยงด้วย “ใช่...คุณไม่มีสิทธิ์ คนที่ห้ามคนทำบุญก็คือคนบาปหนา หรือไม่ก็พวกสัมภเวสี พวกปีศาจที่เพิ่งพ้นขุมนรกมาถึงไม่ชอบทำบุญ...ตกลงว่าหลุดมาจากนรกขุมไหนคะ”
