เงินปากผี
ตอนที่ 2
มาลินแล่นไปฟ้องเสริมหลังจากนั้น แต่เขาทำท่าเหมือนไม่เชื่อเพราะรู้จักนิสัยพินทุอรดี
“คุณหาว่าลูกคุณล้อลินเล่นยังงั้นเหรอ ลินเจ็บเข้าไปถึงหัวใจ ทำไมคุณไม่คิดบ้าง”
“น่า...ค่อยๆปรับตัวกันไป เดี๋ยวก็เข้ากันได้เองแหละ ขี้คร้าน...ยัยพินจะนับถือคุณยิ่งกว่าใครๆ”
“โอ๊ย...ต่อให้ถือพานดอกไม้ธูปเทียนนั่งลงกราบเท้า ลินยังไม่แน่ใจเลยว่าจะรักลูกคุณลงหรือเปล่า...คุณเลี้ยงลูกให้เป็นเทวดานางฟ้า แตะต้องไม่ได้ ดีค่ะ...ทีหลังลินจะได้สงบปากสงบคำ”
“ไม่เอาน่า...ผมรักลินนะ ใจเย็นๆสิ”
“ลินไม่เชื่อ...คุณพี่ผิดสัญญา ก่อนลินมาอยู่ที่นี่ คุณพี่บอกจะยกย่องให้อำนาจลินดูแลบ้าน แต่พอมาแล้วคุณพี่กลับให้นังอุไรขี่คอลิน ให้ลูกคุณเล่นกับลินเหมือนลินเป็นตัวตลกประจำบ้าน ถ้าเป็นยังงี้...เราแยกทางกันดีกว่า”
“ไม่เอาน่า เอ้า...เอาเป็นว่าคุณอยากทำอะไร...ทำเลย ผมอนุญาตทั้งหมด ต่อไปนี้ผมให้คุณเป็นใหญ่ในบ้านนี้”
เสริมยอมเพราะอยากเอาใจเมีย มาลินดีใจมาก แสยะยิ้มร้าย...แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!
ooooooo
มาลินไม่รอช้า เปิดฉากเอาคืนทุกคนในบ้านเสริม แต่เพื่อกันไม่ให้ยุ่งยาก เลยจัดแจงเขียนชื่อตนบนใบรัก ร่ายคาถามหาเสน่ห์และวางไว้ใต้หมอน และปล่อยผีเด็กมาคุมตัวเสริมไว้ไม่ให้ลงมาขัดขวาง
เช้าวันต่อมา...มาลินสั่งให้ทุกคนมารอที่ห้องโถงเพื่อประกาศเรื่องสำคัญ วันพุธกับพินทุอรไม่พอใจ แต่ยังมีมารยาทมาตามสั่ง แต่ไม่วายพารุ้งแก้วมาด้วยเพื่อเป็นพยาน
แต่กว่ามาลินจะมา ทุกคนก็ต้องรอหลายชั่วโมง วันพุธกับพินทุอรเกือบผละไปแล้ว ถ้ามาลินจะไม่โพล่งขึ้น
“ใจเย็นๆสิจ๊ะ...ฉันแค่จะพูดเรื่องระเบียบต่างๆ คุณพ่อของเธอมอบอำนาจให้ฉันดูแลทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านนี้”
“คุณพ่อไม่ทำแบบนั้นแน่” พินทุอรโต้ทันที
“เพราะที่ผ่านมาฉันยังไม่เอาจริง พวกเธอเลยได้ใจ ไม่เคารพยำเกรงฉัน”
“ก็คุณไม่ใช่แม่เรา เราไม่จำเป็นต้องกลัวต้องเกรง”
รุ้งแก้วพยายามปรามพินทุอร แต่ห้ามไม่ได้ ยิ่งมาลินประกาศเปลี่ยนคำสั่งให้อุไรรับค่าอาหารเป็นรายวัน แถมพูดจาดูถูกแม่บ้านเก่าแก่ว่าอาจยักยอกเงินในบ้าน ยิ่งหัวเสีย
“คุณไม่มีสิทธิ์ กฎเกณฑ์บ้าบออะไรนั่น...ฉันไม่ยอมรับ”
“แต่เธอต้องยอมรับ และเธอกับนายพุธต้องมารับเงินจากฉันเป็นรายวัน ถ้ามีอะไรพิเศษก็มาเบิกเป็นคราวๆไป”
คราวนี้เป็นวันพุธที่ของขึ้น เขาทนฟังมานานและจะไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้
“เงินของคุณพ่อ คุณไม่มีสิทธิ์ คุณเป็นคนนอก ไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องในครอบครัวของเรา”
“จะให้ฉันย้ำกี่ครั้งว่าพ่อเธอให้ฉันดูแลบ้านนี้ เธอสองคนลองคิดดูซี เรื่องสำคัญอย่างนี้ ถ้าพ่อเธอไม่ให้สิทธิ์ฉัน เขาคงไม่นอนอยู่ในห้องแล้วก็ปล่อยให้ฉันลงมาจัดการหรอก”
อุไรหัวเราะเยาะหยัน สวนอย่างรู้ทัน
“ไม่ใช่คุณทำให้เขาลงมาไม่ได้หรอกนะ”
มาลินโมโหมาก ตบหน้าอุไรฉาดใหญ่ พินทุอรถลาไปจับตัวมาลินเหวี่ยงกระเด็นและจะตบคืน แต่เมฆาเข้ามาขวางและผลักเธอไปอีกทาง วันพุธรีบประคองน้องสาวและจะมีเรื่องเต็มที่ รุ้งแก้วต้องกล่อมให้ใจเย็น
“กับคนพรรค์นี้ พูดดีไปก็เท่านั้นแหละรุ้ง...เธอเพิ่งเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ ทำไมต้องสร้างความวุ่นวายด้วย บ้านนี้ไม่มีใครมีอำนาจเหนือใครทั้งนั้น เคยเป็นมายังไง มันก็ต้องเป็นยังงั้น”
วันพุธด่ามาลินไม่ไว้หน้า แต่มีหรือแม่เลี้ยงใจโหดจะยอม
“ก็ถ้าคิดว่ารับกฎกติกาของฉันไม่ได้ก็เชิญออกไปเลย”
พินทุอรกัดฟันแน่น โกรธแทนพี่ชาย โพล่งไล่สองพี่น้องผู้มาใหม่
“แกไม่มีสิทธิ์ไล่พี่พุธ แกกับน้องชายต่างหากที่ต้องออกไปจากบ้านนี้ บ้านที่เป็นของพ่อของแม่ฉัน...ไม่ใช่แก!”
“ฉันหรือจะต้องไป บ้านนี้มันต้องเป็นของฉัน... ได้ยินไหม พวกแกต่างหากที่จะต้องหาที่ซุกหัวนอนใหม่!”
ooooooo
เลี้ยงรับรู้ได้ถึงความร้ายกาจของมาลินกับเมฆา เป็นห่วงลูกชายหญิงทั้งสองจนต้องรวบรวมพลังเท่าที่มีตอบโต้สั่งสอนมาลิน เสียงเหรียญดังกระทบกันดังรอบบ้าน มาลินถึงกับหน้าเสีย รีบพาเมฆาหนีไปตั้งหลัก
อุไรดีใจมาก เชื่อว่าเป็นฝีมือของเลี้ยงที่ปกป้องทุกคนในบ้าน โดยเฉพาะวันพุธกับพินทุอร ต่างจากรุ้งแก้วใจไม่ดี กวาดตารอบห้องจนเจอเงาดำเลือนรางของชายหนุ่มที่เธอเคยเห็นตรงมุมห้อง ดวงตาแดงฉานทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังโกรธจัดและคงแผลงฤทธิ์มากกว่านี้หากมีใครในบ้านเป็นอะไร
วันพุธไม่ได้สำเหนียกถึงสีหน้าหวาดกลัวของแฟนสาว มัวหัวเสียเรื่องมาลินกับเมฆาจนไม่อยากคุยกับใคร อยากออกจากบ้านไปสงบสติอารมณ์ รุ้งแก้วขอไปด้วย แต่เขาปฏิเสธและให้เธอช่วยดูแลพินทุอรแทน
พินทุอรมองตามรถพี่ชายทั้งน้ำตา รุ้งแก้วต้องกอดปลอบ
“พินไม่ต้องห่วงนะ พี่พุธของพินดูแลตัวเองได้”
“เรื่องนั้นพินไม่ห่วงหรอกค่ะ แต่พินแค้นใจนังมาลิน พินเสียใจที่คุณพ่อทำเหมือนพี่พุธกับพินไม่ใช่ลูก”
“พูดอะไรอย่างนั้นพิน คุณพ่อต้องมีเหตุผลของท่าน”
“เหตุผลก็คือคุณพ่อหลงนังมาลิน ถึงให้อำนาจ ให้สิทธิ์มันเป็นใหญ่ในบ้านนี้”
“ค่อยๆคิดนะพิน พี่เชื่อว่าเราต้องมีทางออก ขอแค่พินมีสติเท่านั้น”
พินทุอรพยักหน้ารับ รุ้งแก้วถอนใจยาว ก่อนพนมมือไหว้และอธิษฐาน
“ขอเทพยดาฟ้าดินและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จงช่วยปกป้องดูแลให้พุธปลอดภัยด้วยเถอะค่ะ”
มาลินร้อนรนมาก รีบเข้าห้องนอนไปโทร.หาอาจารย์หยดให้ช่วยเล่นงานวิญญาณในรูปถ่าย โดยไม่ยี่หระกับสภาพเหมือนถูกผีอำของเสริมที่ถูกผีเด็กบริวารของเธอจับตรึงกับเตียง
อาจารย์หยดรู้สึกเหมือนถูกลองของ รับปากมาลินและคว้าเทียนอาคมมุ่งหน้าไปบ้านร้างหลังเดิมทันที โดยไม่คาดเลยว่าเวลาเดียวกันนั้น...ธงชาติ ทศกับวันพุธจะไปที่นั่นด้วย
วันพุธหนีร้อนในบ้านไปพึ่งสองเพื่อนรักที่วัด จะขอค้างด้วย ธงชาติกับทศกำลังจะออกไปทำธุระบางอย่าง เขาจึงขอตามไป แล้วก็ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเพื่อนรักทั้งสองพาไปขโมยเงินจากโลงศพในโรงทึม!
ooooooo
วันพุธไม่เห็นด้วยนักกับเรื่องขโมยของจากโลงศพ แต่สถานการณ์ล่าสุดที่ถูกมาลินขู่เรื่องเงินทำให้ต้องตัดใจขอร่วมขบวนการด้วย แต่ไม่ทันไปถึงโรงทึม ตันชายไม่สมประกอบก็โผล่มาขวาง!
อาจารย์หยดใช้พลังพิเศษเดินทะลุกำแพงจากสำนักตัวเองถึงบ้านร้าง ประกาศกร้าวกับวิญญาณเจ้าของบ้าน
“ออกมาสิ...มาให้ข้าสะกดวิญญาณเสียดีๆ อย่าให้ข้าต้องเฆี่ยนตีเจ้าด้วยอาคมอันศักดิ์สิทธิ์ของข้าเลย”
พูดพลางเดินตามเสียงเหรียญที่กระทบกันดังสนั่นถึงชั้นสอง มองเห็นโลงศพตรงหน้า
“อยู่ที่นี่เองเหรอ...ดีล่ะ ข้าจะเอาวิญญาณเจ้าไปรับใช้...จะเอาผงกระดูกของเจ้าไปใช้ประโยชน์ด้วย”
เลี้ยงรออยู่แล้ว ทันทีที่หมอผีเปิดฝาโลง ก็ส่งฝูงกาไปจิกไล่
“ออกไปไอ้คนชั่ว ออกไปให้พ้นจากบ้านกู!”
ระหว่างที่อาจารย์หยดสู้กับเลี้ยง พวกวันพุธไล่ตันให้หนีเตลิดด้วยชะแลง ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตางัดฝาโลงเพื่อขโมยเงินในโลงและเงินปากผี พลันเสียงหมาหอนดังจากบ้านร้างก็ทำให้สามหนุ่มมองหน้ากันเครียดๆ
หลวงตาอ่ำก็สัมผัสได้ถึงพลังรุนแรง เมื่อตันวิ่งกระหืดกระหอบมาฟ้อง จึงรุดไปดูที่บ้านร้างทันที!
คืนเดียวกันที่บ้านเสริม...รุ้งแก้วค้างกับพินทุอรตามที่รับปากวันพุธแฟนหนุ่ม ชวนให้สวดมนต์ก่อนนอนและแผ่เมตตาให้ดวงวิญญาณปริศนาที่ปรากฏตัวให้เห็นบ่อยในระยะหลัง
“สวดมนต์ไหว้พระแล้วพินสบายใจขึ้นมาก ว่าแต่... ผู้ที่พี่รุ้งบอกให้พินอุทิศบุญให้เป็นใครกันหรือคะ”
“พี่ก็ไม่รู้หรอกจ้ะว่าเขาเป็นใคร พี่รู้เพียงว่าเขาจะคอยคุ้มครองพวกเราให้ปลอดภัย”
“แค่พี่รุ้งเล่า...พินก็รู้สึกผูกพันกับท่าน ทั้งๆที่พินไม่เคยเห็นท่านด้วยซ้ำ พินจะสวดมนต์ อุทิศบุญให้ท่านทุกคืนค่ะ ท่านจะได้คุ้มครองพวกเรา”
ผลบุญจากรุ้งแก้วกับพินทุอรทำให้เลี้ยงมีพลังต้านทานอาคมของอาจารย์หยด หมอผีเห็นคาถาไม่ได้ผลก็โกรธจัด ตั้งท่าจะบริกรรมคาถาอีกรอบ แต่จู่ๆประตูบ้านร้างก็เปิดผาง!
วันพุธ ทศและธงชาตินั่นเองที่ตามเสียงหมาหอนมา ด้วยคาดว่าบ้านร้างจะมีเงินในโลงให้ขโมยเพียบ เพราะเคยได้ยินว่าเจ้าของบ้านร้างเคยเป็นเศรษฐีใหญ่ อาจารย์หยดเห็นมีคนมาเพิ่มก็แหวลั่น
“นึกว่าจะรุมข้าได้เหรอ ข้าน่ะหมออาคมนะโว้ย มีดปืนอาวุธสารพัดก็ทำอะไรข้าไม่ได้”
“อาคมของลุงคงไม่ช่วยให้หายช้ำในได้หรอก จริงไหม...ถ้าเจอกับไอ้นี่”
ธงชาติคว้าชะแลงมาถือ ตั้งท่าจะฟาดเต็มที่ อาจารย์หยดถอยกรูดด้วยความกลัว เกือบจะตายเสียแล้ว ถ้าหลวงตาอ่ำจะไม่โผล่มาขวางไว้...
