เงินปากผี
ตอนที่ 16
เลี้ยงข่มความเจ็บปวด กัดฟันโต้ “กูไม่ให้!”
จูหยวนกับเลี้ยงต่อสู้กันอย่างดุเดือด วันพุธเป็นห่วงพ่อกลัวจะถูกสะกดวิญญาณจึงพยายามร่ายคาถาไล่ผัน ก่อนจะฉวยจังหวะนี้โถมตัวหาจูหยวนเพื่อช่วยเลี้ยง
เลี้ยงซาบซึ้งใจที่ลูกชายยอมช่วย แต่ก็เป็นห่วงไม่อยากให้วันพุธถูกจูหยวนฆ่าตาย เลยรวบรวมแรงเท่าที่มีปล่อยวิหคภูตไปยื้อเวลา ทำให้วันพุธและตัวเองหนีไปได้ในที่สุด...
มาลินไม่รู้เรื่องที่ศาลเจ้าจูหยวน มัวเหวี่ยงใส่อาคมที่ทำท่าหมดอาลัยตายอยากเพราะคิดถึงเนียง
“นี่คุณรักมันมากขนาดนี้เลยเหรอ แล้วฉันล่ะ...คุณเห็นฉันเป็นอะไร”
“ขยะกองหนึ่งที่ผมพยายามค้นหาว่ามีทองคำฝังอยู่หรือเปล่า”
“แล้วคุณก็ได้เงินจากขยะกองนี้ไปเท่าไหร่ เอาไปประเคนอีมธุรสหมด...ผู้ชายเลวกว่าคุณคงไม่มีอีกแล้วในโลก”
อาคมเหลืออด ตอกไม่ไว้หน้า “เออ! งั้นมึงก็รู้ว่ากูรักมธุรสมาก...คิดว่าเนียงจะทำงานสำเร็จ ปราบไอ้เลี้ยงได้ กูจะได้หมดห่วง แล้วกูก็จะหอบเอาเงินของมึงไปใช้ชีวิตสุขสบายกับมธุรสที่เมืองนอก สะใจยัง...แผนกู”
“กรี๊ด...นี่กู...กูเพิ่งรู้ว่ากูโง่ กูไม่เหลืออะไรเลยแม้กระทั่งคำหวานๆจากปากมึง!”
“ผู้หญิงโสโครกอย่างมึงไม่คู่ควรกับคำหวานๆ จากกูหรอก”
ถ้อยคำตัดรอนหยาบๆคายๆของอาคมทำให้มาลินร่ำไห้อย่างหมดฟอร์ม
“นี่ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว...ไม่มีใครเลย น้องชายก็ตาบอด คนที่คิดว่าจะช่วยได้ก็ไม่มี ยังถูกไอ้เลี้ยงตามฆ่าอีก”
มาลินฟูมฟายและคร่ำครวญจนอาคมรำคาญ แต่จำต้องเสนอแผนให้ร่วมมือกันอีกครั้ง
“หาทางเอาเหล็กไหลของเนียงคืนมาให้ได้ แล้วช่วยกันปราบผีไอ้เลี้ยง”
“บ้านร้างของไอ้เลี้ยงไฟไหม้ไปแล้ว โลงศพของมันก็ไหม้ไปด้วย ไอ้เลี้ยงไม่ได้อยู่ที่บ้านร้างแล้ว”
อาคมนิ่วหน้า ก่อนเค้นคอถามหาที่อยู่ใหม่ของเลี้ยง มาลินขยาดไม่หาย ครั้งล่าสุดที่เจอเลี้ยงในร่างเสริม เธอเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่เพื่อทรัพย์สมบัติมหาศาล จึงต้องยอมบอก
“ไอ้เสริม...ไอ้เลี้ยงมันสิงไอ้เสริมอยู่ ฉันเข้าไปในบ้านนั้นไม่ได้ พวกมันจะจับฉันส่งตำรวจ มีทางเดียวเท่านั้นนะอาคม...ทางเดียวเท่านั้น เราต้องขอความช่วยเหลือจากซินแส”
“บอกตรงๆนะว่าผมไม่ไว้ใจไอ้ซินแสนี่เลย...พอไม่มีผลประโยชน์มันก็ไม่เห็นหัวเรา ไม่เหมือนแต่ก่อนที่ผมยังมีเงิน มันแทบกราบตีนผมทุกครั้งที่ไปหามัน...”
ooooooo
วันพุธหอบสภาพสะบักสะบอมเพราะสู้กับจูหยวนกลับบ้าน ทุกคนรออยู่แล้วด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับบุญคงและสยามที่เพิ่งปะทะกับจูหยวนระหว่างทางเช่นกัน
บุญคงถามถึงเลี้ยงเพราะมั่นใจว่าฝ่ายนั้นต้องไปช่วยวันพุธ และถึงกับหนักใจเมื่อวันพุธบอกว่าเลี้ยงบาดเจ็บไม่น้อยเพราะถูกจูหยวนเล่นงานด้วยเหล็กไหล เสริมร้อนรนมาก อยากให้ช่วยตามหาเพราะเลี้ยงไม่มีที่อยู่แล้ว
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าเหรียญเงินปากผีในโลงศพรอบตัวคุณท่านก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย”
สีหน้าวิตกของทุกคนทำให้บุญคงต้องอธิบายความจริงเกี่ยวกับพลังของเหรียญ
“ตามวิชาไสยศาสตร์ วัตถุใดก็ตามที่สร้างขึ้นจากพลังจิต ย่อมเกี่ยวเนื่องกับพลังจิตของผู้สร้างด้วย... เหมือนเรานับถือวัตถุมงคลบางอย่าง ถ้าเรามีศรัทธา
เราย่อมสื่อถึงพลังจิตของผู้สร้างและพลังศักดิ์สิทธิ์ของวัตถุมงคลนั้นได้ เมื่อพลังของคุณเลี้ยงอ่อนแอ เหรียญเหล่านั้นย่อมหมดพลังไปด้วย”
วันพุธพยักหน้า “ถึงว่าสิ...เขาอ้าปากจะปล่อยเหรียญออกมาเล่นงานไอ้จูหยวนแต่ไม่สำเร็จ...อ้อ...ผมได้เห็นพลังของเหล็กไหลแล้ว มันน่ากลัวมากเลยครับ”
สยามกลัวมาก เอ่ยปากขอค้างที่บ้านเสริม เสริมเลยจัดแจงให้บุญคงพักด้วยเพื่อความอุ่นใจของทุกคน บุญคงรับปากและสัญญาจะหาทางติดต่อเลี้ยงให้ได้ในคืนนี้
แต่คนติดต่อเลี้ยงได้ก่อนคือรุ้งแก้ว กระแสจิตแน่นิ่งของเธอสัมผัสได้ถึงพลังจิตอันบอบบางของเลี้ยง พินทุอรดีใจมากที่ได้ยินเสียงพ่อบังเกิดเกล้าอีกครั้ง แม้จะอ่อนแรงแต่ก็ดีกว่าไม่ได้ยินเสียงเลย เลี้ยงยิ้มอ่อนให้ลูกสาวคนเล็กและขอให้รุ้งแก้วบอกวันพุธถึงเรื่องสำคัญ
“ให้วันพุธเรียนวิชาวิหคภูต...ฉันจะสอนเอง เขามีจิตกล้าแข็งมากเหมือนฉันตอนหนุ่มๆ จะได้เอาชนะศัตรูได้”
พินทุอรคิดว่าพี่ชายคงไม่ปฏิเสธคำขอของพ่อ แต่เลี้ยงกลับไม่แน่ใจ
“เขาต้องอยากเรียนจริงๆ ไม่ใช่ถูกบังคับหรือขอร้อง”
