มือปราบเหยี่ยวดำ
ตอนที่ 15
อาจารย์ทองสัมผัสได้จากญาณพิเศษ ร้อนใจมากเรื่องของขลังประจำตัวตี๋ใหญ่หายไป ตี๋ใหญ่อยากไปหาที่สำนักเพื่อเอาของขลังชุดใหม่ แต่เข้าไปไม่ได้เพราะพวกตำรวจมาดักรอหน้าสำนัก
ประทีปยอมรับในตัวบรรดลในที่สุด และเปิดปากเล่าเรื่องการปล้นครั้งใหม่ของตี๋ใหญ่ที่จะมาถึงเร็วๆนี้ แต่ยังเตรียมการไม่เรียบร้อย ตี๋ใหญ่จึงรับจ้างงานฆ่าคนไปพลางๆ
บรรดลรีบไปรายงานสมศักดิ์หลังแยกจากประทีป สบายใจขึ้นมากเมื่อเห็นว่าประทีปไม่เปลี่ยนใจแน่ แต่กระนั้นทีมล่าตี๋ใหญ่ก็อดกังวลไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องตี๋ใหญ่รับจ้างฆ่าคน
“คราวนี้ประทีปทำเป็นว่ายอมทำงานด้วยก็เพราะอยากล่อตี๋ใหญ่ออกมาให้พวกเราจับ”
สมศักดิ์พยักหน้ารับรู้ “ดี...ติดตามต่อว่าตี๋ใหญ่จะนัดเจอประทีปเมื่อไหร่ พอได้วันเวลาสถานที่ที่แน่นอนแล้ว เราจะวางแผนล้อมจับมันแบบปิดประตูตีแมวเลย!”
ประทีปเริ่มงานตามแผนที่วางไว้กับพวกตำรวจ ยอมไปไหนมาไหนกับตี๋ใหญ่อีกครั้ง และวันนี้ก็ขับแท็กซี่พาจอมโจรเพื่อนรักไปหาครอบครัวตามที่สุภาพส่งจดหมายมานัด
ตี๋ใหญ่มองเข้าไปในศาลเจ้า สถานที่นัดพบกับครอบครัวด้วยความลังเล ทั้งพ่อแม่ พี่น้องและเมีย มากันพร้อมหน้า แต่เขากลับไม่แน่ใจว่าอยากเจอพวกเขาหรือไม่
ภาพความทรงจำฉายชัดในหัว ตี๋ใหญ่ยังจำครั้งล่าสุดที่กลับบ้านได้ สุภาพร่วมมือกับตำรวจให้มาดักจับเขา แม้จะไม่ได้โกรธพ่อเหมือนเมื่อก่อน แต่จอมโจรใหญ่ยังทำใจไม่ได้และตัดสินใจไม่ไปพบตามนัด
ประทีปไม่สบายใจ พยายามเตือนสติจอมโจรเพื่อนรัก แต่ตี๋ใหญ่ไม่เปลี่ยนใจ ทิ้งครอบครัวให้รอในศาลเจ้าจนเย็นย่ำ สุภาพมองบรรยากาศรอบตัวเซ็งๆ ก่อนเอ่ยกับสมาชิกครอบครัวอย่างหมดหวัง
“เรากลับกันเถอะ ไอ้ตี๋มันคงไม่อยากมาเจอเราแล้วล่ะ เรากับมันคงทำบุญกันไว้แค่นี้ ต่อจากนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด”
แม้ปากจะบอกว่าตัดใจจากครอบครัว แต่ตี๋ใหญ่ก็หงุดหงิดมากจนหวิดฆ่านักเลงวัยรุ่นที่ดันโผล่มาหาเรื่อง โชคดีที่ประทีปห้ามไว้เลยยังไม่มีใครตาย
“น่าจะยิงแม่งทิ้งให้หมด”
“นั่นน่ะสิ...ทำไมไม่ยิงล่ะ ตำรวจจะได้แห่กันมาจับมึงไง”
ประทีปมองหน้าจอมโจรเพื่อนรักนิ่งๆ ก่อนเตือนสติ
“ใจเย็นๆหน่อยสิวะตี๋ มึงก็รู้ว่าตอนนี้ตำรวจเขาตามล่าตัวมึงอยู่ ขืนทำอะไรเป็นที่สนใจแบบนี้ มึงไม่รอดแน่”
“เออ...โทษที พอดีของมันขึ้นน่ะ”
“ไป...มึงจะไปไหน เดี๋ยวกูไปส่งเอง...”
ooooooo
ภารกิจล่าตัวตี๋ใหญ่ทำให้บรรดลเครียดจัด เก็บเรื่องราวเลวร้ายและความกลัวจากส่วนลึกของจิตใจไปฝันร้ายว่าทั้งตัวเขาและนพวรรณจะถูกตี๋ใหญ่ยิงตายคาบ้าน!
บรรดลสะดุ้งตื่นกลางดึกในสภาพเหงื่อโซมกาย หัวใจเต้นแรง นพวรรณตื่นตามและถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง บรรดลจึงระบายความอึดอัดใจให้ฟัง
“ในฝันมีคุณอยู่ด้วย ผมไม่อยากฝันแบบนี้เลย แต่ตราบใดที่ตี๋ใหญ่ยังลอยนวล ผมคงต้องฝันแบบนี้อีกนาน”
“ไม่แต่คุณหรอกค่ะดลที่ต้องฝันร้ายเพราะตี๋ใหญ่ เขาก่อกรรมทำเข็ญมามาก นอกจากคนที่ถูกปล้นถูกฆ่าแล้ว ทุกคนที่เกี่ยวข้องก็พลอยเดือดร้อน เป็นทุกข์กันไปตลอดชีวิตด้วย”
“คนอย่างตี๋ใหญ่คือปิศาจ เราต้องหยุดไอ้ปิศาจตัวนี้ให้ได้!”
ประทีปโทร.แจ้งข่าวสำคัญเช้าวันต่อมาว่าตี๋ใหญ่นัดหมายให้นำปืนเอ็มสิบหกที่เคยฝากไว้ไปให้ บรรดลตื่นเต้นมาก รับปากจะไปพบประทีปทันทีเพื่อเอาแผนที่ของสถานที่นัดพบ
นพวรรณอดทนรอจนสามีวางสายจึงถามด้วยความอยากรู้
“ใกล้จะได้ตัวตี๋ใหญ่แล้วใช่ไหมคะ”
“ครับ...ก็หวังอย่างนั้น แต่งานตำรวจ...อะไรที่ว่าแน่ก็อาจไม่เป็นไปตามที่คิด ต้องรอจนกว่าตี๋ใหญ่จะมายืนตรงหน้าแล้วนั่นแหละ ถึงจะมั่นใจได้ว่าเราได้ตัวมันแล้วจริงๆ”
“แต่วรรณเชื่อมั่นในตัวดลนะว่าในที่สุดดลต้องจับตี๋ใหญ่ได้ ไม่ว่าจะจับเป็นหรือจับตายก็ตาม”
ประทีปเขียนแผนที่อู่นายฟื้น สถานที่นัดพบกับตี๋ใหญ่ให้พวกตำรวจเวลาต่อมา จ่ายะอาสานำทีมสำรวจเพราะคุ้นเคยพื้นที่ดี แต่บรรดลปฏิเสธเพราะไม่อยากให้พวกตี๋ใหญ่ผิดสังเกต
นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่มาร่วมประชุมกับทีมล่าตี๋ใหญ่ พอใจความคืบหน้าของคดีมาก โดยเฉพาะบรรดล ตำรวจมือปราบที่แฝงตัวเป็นจงหลานชายอาเจ็กเพื่อล่าตัวตี๋ใหญ่อีกครั้ง
“นอกจากประทีปแล้วยังมีคนอื่นร่วมด้วยอีกหรือเปล่า”
“ยังไม่ทราบครับ แต่คิดว่าต้องมีมากกว่านี้แน่”
สมศักดิ์รีบนำรูปถ่ายประทีปให้ทุกคนในหน่วยดู กำชับเสียงเข้ม
“ขอให้ทุกคนจำหน้าประทีปไว้ เขาจะอยู่กับตี๋ใหญ่แต่ที่จริงเขาเป็นสายให้เรา เพราะฉะนั้น...ไม่ว่าจะเกิดเหตุใดๆ ขึ้นก็ตาม ต้องระวังความปลอดภัยของเขาให้มากที่สุด”
ประทีปตัดสินใจแน่วแน่จะร่วมมือกับตำรวจ ไม่ใช่เพียงเพราะเงินรางวัลก้อนใหญ่ แต่ไม่อยากให้ตี๋ใหญ่จอมโจรเพื่อนรักถูกวิสามัญเหมือนสมาชิกแก๊งคนอื่น
เมียประทีปรู้ถึงการตัดสินใจของผัว ไม่สบายใจ และวิตกมากเมื่อเห็นเขาเอาปืนเอ็มสิบหกออกจากที่ซ่อน
“พี่ทีป...พี่เอาปืนออกมาทำไมเหรอ”
“ไอ้ตี๋มันให้เอาไปให้น่ะ มันจะเอาไปยิงคน”
“ไหนพี่บอกว่าพี่เลิกทำงานพวกนี้ จะทำแต่งานสุจริตแล้วไงล่ะ”
“เปล่า...พี่ไม่ได้จะไปฆ่าใครหรอก นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของแผนเท่านั้น”
“แผนอะไร”
“แผนจับตี๋ใหญ่!”
ooooooo
ประทีปมีหน้าที่แค่เตรียมปืนเอ็มสิบหกและรายงานความเคลื่อนไหวของตี๋ใหญ่ให้ทราบเป็นระยะ แต่พวกตำรวจต้องเตรียมการมากกว่านั้น โดยเฉพาะสมศักดิ์ที่แบ่งกำลังตำรวจเป็นหลายชุด
“ชุดแรก...ประจำอยู่กองบัญชาการเฉพาะกิจ จุดนี้เป็นเสมือนมันสมองของการปฏิบัติการ ท่านกิตติโชติจะอยู่สั่งการที่จุดนี้ ร่วมกับนายตำรวจที่มีรายชื่อตามเอกสาร”
นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่จะประจำกองปราบฯเพื่อรับเรื่องจากทุกหน่วยและบัญชาการในกรณีเกิดการเปลี่ยนแปลงหรือเหตุฉุกเฉิน ส่วนบรรดลกับอุดมได้รับมอบหมายให้ลงภาคสนามในชุดที่สอง
“ชุดที่สอง...จะอยู่ใกล้อู่นายฟื้นมากที่สุด ห่างออกไปประมาณสองร้อยเมตร คอยดูความเคลื่อนไหวภายในอู่ตลอดเวลา เมื่อได้รับสัญญาณจากประทีปและเห็นตัวตี๋ใหญ่เมื่อใด ก็จะจู่โจมเข้าจับกุมทันที”
ชุดที่สามเป็นกองกำลังของสถานีตำรวจท้องที่ รับหน้าที่สกัดและควบคุมเส้นทางหลบหนีของตี๋ใหญ่ ส่วนชุดที่สี่มีจ่ายะประจำการ คอยฟังข่าวจากประทีปหรือเมียของเขาเผื่อมีเหตุเปลี่ยนแปลงกะทันหัน
และชุดที่ห้า...ชุดสุดท้าย...นำโดยวสันต์ สารวัตรมือปราบแห่งดำเนินสะดวก มาร่วมทีมจับกุมตี๋ใหญ่อีกครั้งหลังพลาดมาหลายหน และครั้งนี้เขาจะคอยสกัดเส้นทางหลบหนีของตี๋ใหญ่ หากอีกฝ่ายคิดหนีออกนอกเมือง
บรรดลรับคำสั่งและกลับไปเตรียมตัวที่บ้าน
นพวรรณเฝ้ามองเงียบๆ อดห่วงเขาไม่ได้
“ดลจะไปแล้วเหรอ”
“ครับ...ทุกทีมต้องไปปักหลักรอจนกว่าตี๋ใหญ่จะมา หรือจนกว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง”
“แล้วดลจะกลับเมื่อไหร่คะ”
