มือปราบเหยี่ยวดำ
ตอนที่ 12
งานแต่งงานเต็มไปด้วยความชื่นมื่น สมศักดิ์ยินดีกับบรรดลและถือโอกาสอวยพรจากใจจริง
“ดีใจด้วยนะที่มีวันนี้ได้เสียที”
“ขอบคุณครับพี่ศักดิ์”
“แต่งงานแล้ว...ยังอยากทำงานกับพี่ต่อ หรืออยากเปลี่ยนไปทำงานที่เสี่ยงน้อยลงก็บอกได้เลยนะ”
“ไม่ครับ...ผมจะอยู่ชุดปฏิบัติการล่าตี๋ใหญ่จนกว่าเป้าหมายจะสำเร็จ ไม่ว่าจะต้องใช้เวลากี่เดือนหรือกี่ปีก็ตาม”
ท่าทางและสายตามุ่งมั่นของบรรดลทำให้สมศักดิ์มองมาอย่างชื่นชม
“ขอบใจมาก...แต่ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอกได้ทุกเมื่อ พี่จะทำเรื่องย้ายให้ดลเอง”
“ไม่ต้องห่วงเลยครับ ทั้งเรื่องงานและเรื่องความรัก ...เป็นสองอย่างในชีวิตผมที่จะต้องอยู่คู่กันไป ผมจะไม่ยอมเสียสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปหรอกครับ”
อุดมเป็นอีกคนที่ยินดีกับบรรดลเพื่อนรัก และอดไม่ได้จะกระเซ้าเนตรดาวให้คิดถึงอนาคตร่วมกันบ้าง
“ผมดีใจนะครับที่แม่ของคุณเริ่มเข้าใจเราแล้ว”
“แม่เป็นคนใจแข็งค่ะ”
“คุณก็เหมือนกัน”
“คุณคงต้องสู้อีกหลายยกกว่าแม่จะยอมให้เราก้าวไปอีกขั้น”
“ผมจะสู้...และผมมั่นใจว่าจะต้องชนะ ขอแค่อย่างเดียวเท่านั้น...ขอให้คุณสู้ไปกับผม คุณจะทำได้ไหมครับ”
น้ำเสียงออดอ้อนของเขาทำให้เนตรดาวหน้าแดง พยักหน้ารับคำด้วยความเต็มใจ อุดมดีใจมาก หวังเป็นอย่างยิ่งจะได้ร่วมอนาคตกับเธอในไม่ช้า...
ooooooo
นพวรรณยิ้มไม่หุบเมื่อเห็นภาพถ่ายในงานแต่ง บรรดลขยับมาใกล้และกระเซ้าภรรยาอย่างอารมณ์ดี พยาบาลสาวเลยชวนมานั่งดูด้วยกัน ก่อนบอกถึงสิ่งที่คิดไว้ในใจ
“อีกหน่อยพอเรามีลูก วรรณจะเปิดอัลบั้มนี้ให้ลูกดู และเล่าให้ลูกฟังว่าแต่ละภาพเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
“ผมว่าถ้าเรามีลูก...ลูกของเราคงต้องน่ารักมากๆ ส่วนคุณก็จะเป็นสุดยอดคุณแม่”
“รู้ได้ยังไงคะ...วรรณอาจจะเป็นแม่ใจร้ายก็ได้นะ”
“ไม่มีทางหรอกครับ เมื่อไหร่ก็ตามที่เรามีลูก ผมจะให้คุณออกจากงานมาทำหน้าที่คุณแม่เต็มตัว”
“แต่วรรณยังอยากทำงาน อยากช่วยคุณหาเงินนะคะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ ขอแค่คุณเป็นแม่บ้านให้ผมและเป็นแม่ให้ลูกๆของเราเท่านั้นก็พอแล้ว”
“ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น วรรณก็ตามใจคุณค่ะ”
สถานการณ์ของบรรดลกับนพวรรณเป็นไปด้วยดีตามประสาคู่แต่งงานใหม่ เต็มไปด้วยความหวานชื่นในแบบที่หลายคู่ต้องอิจฉา ต่างจากสถานการณ์ของตี๋ใหญ่ที่นับวันจะเลวร้าย ต้องหนีกบดานไม่ให้ใครเจอหน้า แถมครอบครัวยังต้องเจอจดหมายขู่จากเหยื่อที่เขารับจ้างไปฆ่าอีก
“ไอ้ตี๋...มึงฆ่าพ่อกู กูจะฆ่าพ่อมึงล้างแค้น!”
ปรารถนากับแตนกลัวมาก รีบแจ้งสมศักดิ์เพื่อขอความช่วยเหลือ ตำรวจหนุ่มหัวหน้าทีมล่าตี๋ใหญ่หนักใจมาก ยิ่งได้ยินว่าสุภาพยินดีตายไถ่บาปให้ลูกชาย ยิ่งอ่อนใจ ก่อนรับปากสองสาวจะส่งเจ้าหน้าที่ไปดูที่บ้านบ่อยๆ
หนูเป็นคนแจ้งข่าวตี๋ใหญ่เรื่องจดหมายขู่ จอมโจรในตำนานโกรธมากและไม่รอช้าบุกไปเอาเรื่องผู้ต้องสงสัย ซึ่งก็คือลูกชายของเหยื่อที่เขาเพิ่งฆ่าเมื่อหลายวันก่อน
“มึงใช่ไหมที่เขียนจดหมายขู่จะฆ่าพ่อกูน่ะ”
ลูกชายเหยื่อตกใจมาก ไม่คิดมาก่อนว่าตี๋ใหญ่จะบุกถึงที่ แต่ความแค้นคับอกก็ทำให้บ้าเลือด วิ่งไปเอาปืนที่บ้านและท้าให้จอมโจรใหญ่มาดวลด้วย
“มึงอยากให้เรื่องนี้จบนักใช่ไหม ได้...กูจะสงเคราะห์ให้”
หนูที่ตามมาด้วยมองมาอย่างสะใจที่เห็นลูกชายเหยื่อหน้าเสีย กลัวปืนในมือตี๋ใหญ่ ก่อนเบิกตาโพลงเมื่อเห็นพวกชาวบ้านละแวกนั้นถือไม้และข้าวของเท่าที่หาได้เตรียมมาช่วย ตี๋ใหญ่มองพวกชาวบ้านนิ่งๆก่อนประกาศ
“กูขอเตือน...ถ้ามึงยุ่งกับพ่อกู หรือใครก็ตามในครอบครัวกูอีก พวกมึงทั้งโคตรจะไม่มีวันได้อยู่อย่างมีความสุข!”
ooooooo
การปรากฏตัวของตี๋ใหญ่ในย่านชุมชนทำให้พวกตำรวจตื่นตัว โดยเฉพาะทีมล่าตี๋ใหญ่ที่เร่งหาเบาะแส เพราะเกรงว่าจอมโจรใหญ่ที่หมายหัวจะออกปล้นอีก
“ดลล่ะ...เป็นไงมั่ง อาเจ็กส่งข่าวอะไรมาบ้างหรือเปล่า”
“ยังเลยครับ ผมก็คอยโทร.ถามแกอยู่เรื่อยๆ แต่แกบอกหลายเดือนแล้วที่อยู่ๆพวกนั้นเงียบหายไปกันหมด”
ไม่ทันขาดคำ บรรดลก็ได้รับสายจากอาเจ็ก บอกว่าเห็นพวกตี๋ใหญ่มาป้วนเปี้ยนแถวอู่รถ สมศักดิ์จึงสั่งการให้บรรดลลงพื้นที่ สวมบทเป็นจง หลานชายอาเจ็กอีกครั้ง ...และครั้งนี้พวกเขาจะต้องรวบตัวตี๋ใหญ่ให้ได้!
ตี๋ใหญ่ไม่ระแวงพวกตำรวจ กลับอู่นายฟื้นและเรียกสมาชิกแก๊งที่เหลือวางแผนปล้นครั้งใหญ่ โดยหนูรับปากจะตามลูกทีมขาจรมาเพิ่ม เพราะดูท่าสมาชิกแก๊งที่เหลือ...ขาดปื๊ดกับประทีป จะไม่สมบูรณ์
ขณะที่พวกตี๋ใหญ่เตรียมปล้น ปรารถนาปวดท้องจะคลอด แตนรีบพาส่งโรงพยาบาล นพวรรณที่คุ้นเคยกับเมียรักอดีตนางงามของตี๋ใหญ่ดีในระยะหลังเพราะเป็นลูกค้าประจำร้านขนมของสำอางตามมาช่วยดูแลไม่ห่าง
ปรารถนาซึ้งใจมาก แม้ในช่วงเวลาลำบากที่สุด เธอยังมีคนรักและหวังดีรอบตัว และนพวรรณก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คน นอกจากคนในครอบครัวตี๋ใหญ่ที่เป็นเพื่อนคุยที่ดีเสมอ
นพวรรณพยายามปลอบไม่ให้ปรารถนาคิดมาก เพราะมีลูกคนที่สองต้องดูแล ปรารถนาพยักหน้ารับรู้ ก่อนสัญญาจะเลี้ยงลูกทั้งสองคนให้ดีที่สุด ไม่ให้ตามรอยโจรของพ่อเด็ดขาด!
บรรดลกลับไปสวมบทจง หลานชายอาเจ็ก ประจวบเหมาะกับที่หนูผ่านมาแถวอู่รถ จึงรับตัวขึ้นรถมาด้วย
“ปืนที่ให้ไว้เนี่ย ได้ฝึกมือมั่งรึเปล่าวะ”
“ไม่เลย...ช่วงนี้เรียนเยอะ เบื่อแล้ว อยากจบๆซะที”
“ถามจริง...เอ็งจะเรียนไปทำไมวะ เรียนจบไปทำงานก็โดนเจ้านายคอยกดหัว เงินเดือนชักหน้าไม่ถึงหลัง”
“เรียนไว้อวดชาวบ้านมั่งว่าเราก็มีปริญญากับเขาเหมือนกัน”
หนูส่ายหน้าเบื่อๆ ไม่เห็นว่าการเรียนหนังสือมีวุฒิการศึกษาสูงจะช่วยให้มีชีวิตดีขึ้น และเปลี่ยนไปพูดถึงเรื่องงานปล้นของแก๊งตี๋ใหญ่ที่จะมีในไม่ช้า บรรดล รีบฉวยโอกาสนี้ขอทำงานด้วย อ้างว่าอยากได้เงิน
“ถ้างั้นพรุ่งนี้...เฮียตี๋นัดประชุมที่บ้านพี่โชติที่กรุงเทพฯ เอ็งไปได้ไหม”
บรรดลรับปากทันที ท่าทางตื่นตัวสุดขีด จนหนูอดเตือนไม่ได้
“ยังไม่รับปากนะว่าเฮียเขาจะให้เอ็งทำงานนี้ด้วยน่ะ”
“เฮียเคยบอกจะให้ฉันทำงานด้วย คนอย่างตี๋ใหญ่ คงไม่ผิดคำพูดหรอก”
หนูยิ้มกว้างให้เหตุผลของจง ก่อนยื่นมือให้จับ
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง...ก็ขอต้อนรับเข้าสู่แก๊งตี๋ใหญ่”
ooooooo
