แม่สื่อปากร้าย ผู้ชายรสจัด
ตอนที่ 13
“บริษัทฉันยังไม่ได้เจ๊งนะยะ”
“เอาน่ะ เอาตามนี้ เธอต้องร่วมมือด้วย ห้ามบอกน้องหมิงเด็ดขาดว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร...อย่าเถียง ไม่งั้นฉันจะ...” เขายื่นหน้ามาใกล้มาก กลิ่นจันทร์ต้องเอียงหน้าหนีสุดตัว
หลังจากนั้นเธอกลับออกมาเล่นละครอย่างที่แดนสุขต้องการ บอกหมิงหมิงต่อหน้าทุกคนว่า
“คุณแดนขอเวลาสักพักนึงค่ะ ยังไงวันนี้คุณหมิงกลับไปก่อนเถอะนะคะ”
“เขาโกรธฉันมากเลยเหรอคะ”
กลิ่นจันทร์พยักหน้าแทนคำตอบ หมิงหมิงทำท่าจะร้องไห้ หมอเอ็กซ์อดสงสารไม่ได้ ตำหนิแดนสุข
“ผมว่าเขาไม่มีเหตุผลนะ เรื่องนี้มันไม่ใช่ความผิดของคุณหมิงซะหน่อย ถ้าจะโกรธก็ควรไปโกรธเจ้าสัวมั้ย ไม่ใช่มาลงกับคนที่โดนบังคับเหมือนกัน”
หมิงหมิงแปลกใจระคนดีใจที่หมอเข้าข้างเธอ ขณะที่กลิ่นจันทร์ทำหน้าไม่ถูก รู้สึกผิดหนักเข้าไปอีก
“งั้นหมิงกลับก่อนนะคะ”
“คุณหมิงอย่าคิดมากนะคะ เดี๋ยวคุณแดนก็เข้าใจเองค่ะ”
หมิงหมิงพยักหน้าให้กลิ่นจันทร์ที่ช่วยปลอบแล้วเดินออกจากร้านไป หมอเอ็กซ์ยังหงุดหงิดไม่หาย
“ยังไงผมก็ว่าคุณแดนเขาพาลมั่วนะครับคุณกลิ่น”
กลิ่นจันทร์พูดไม่ออก พยักหน้าแบบขอไปที
ooooooo
ตกเย็นแดนสุขกลับเข้าบ้านเห็นคุณยายกับป้าใจดีทำครัวกันง่วน สงสัยว่าจะมีอะไรพิเศษถึงได้ดูขะมักเขม้นกันเหลือเกิน
“ลองทำเมนูที่จะใช้ในงานของหนูกลิ่นเขาไง เห็นมีนกๆอะไรใช่ไหม ยายก็เลยให้แม่ใจดีลองทำขนมจีบนกดู”
“ถ้ายัยนั่นรู้ว่าคุณยายทำอะไรให้คงกรี๊ดกร๊าดน่าดู”
“ยายก็ตามไม่ค่อยทันหรอก คำพูดคำจาวัยรุ่นสมัยนี้”
“แปลง่ายๆเลยค่ะคุณยาย ยกตัวอย่างนะคะ คุณกลิ่นจะคบกับคุณแดนซะหน่อย แต่กลับถูกเท เลยนกค่ะ”
“แม่ใจดี!” คุณยายถลึงตาใส่ ป้าใจดีก้มหน้าก้มตาทำต่อ แดนสุขอ้อมแอ้มทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง
“ยายครับ แดนมีเรื่องจะบอกยายครับ”
“เรื่องอะไรเหรอลูก ว่ามาสิ”
แดนสุขอึกอักลังเลไม่รู้จะเริ่มยังไง แต่พอตั้งหลักพูดออกไปก็เล่นเอาคุณยายยกมือทาบอกตกใจ
“ขอโทษนะครับที่ตัดสินใจอะไรไปโดยพลการ แต่แดนไม่อยากให้ยายกังวล อีกอย่างแดนคิดดีแล้วครับ”
“มันหมดทางจริงๆเหรอลูก”
“คุณสุรินทร์เขาก็พยายามเต็มที่แล้วครับ แดนเองก็ไม่ได้ถนัดเรื่องธุรกิจอะไร แดนไม่ได้เรื่องเองล่ะครับ ถึงรักษาบริษัทคุณพ่อไว้ไม่ได้”
“ยายไม่โทษแดนหรอก แต่แดนไม่เสียดายเหรอลูก”
“ทำไงได้ล่ะครับ เอาจริงๆถึงจะรักษาบริษัทไว้ได้ แดนก็สานต่อไม่ได้อยู่ดี ชีวิตจริงมันไม่ได้ง่ายเลยนะครับ ถ้าเราต้องไปทำอะไรที่มันไม่ใช่”
“เอาเถอะๆ ยายเลี้ยงแดนมา ยายพอจะเข้าใจนิสัยเราหรอก ถึงจะเสียดาย แต่ถ้าปล่อยไปแล้วไม่ทำให้เราลำบาก ไม่ทำให้คนงานเดือดร้อน ก็ปล่อยไปเถอะ”
“ไม่ต้องห่วงครับ ไม่มีใครต้องตกงานแน่นอน”
“แล้วนี่พอใช้หนี้ให้พ่อเขาด้วยใช่ไหม”
แดนสุขยิ้มแหยๆ แค่นี้คุณยายก็รู้คำตอบแล้ว
ooooooo
