ไข่มุกมังกรไฟ

เซียจื่อบอกอาหลางว่าเส้นทางที่เราใช้ประจำถูกก่อกวนมาก ยังไงเส้นทางของพวกไข่มุกมังกรก็ปลอดภัยที่สุด

อาหลางสั่งอู๋กงให้ส่งคนไปก่อกวนเส้นทางที่ไข่มุกมังกรแบ่งให้พ่อค้าห้าคนให้มันส่งของไม่ได้ แต่ให้ทำเหมือนเกาซินกับเรย์เป็นคนทำ เซียจื่อเสนอให้จัดคนที่ไว้ใจได้มาจัดระบบส่งของใหม่

ริมปิงเสนอตัวทันที บอกว่าอาหลางมีเมตตาต่อตน อะไรที่ตอบแทนได้ตนก็ยินดี แม้จะต้องเสี่ยงกับความตาย แล้วอาหลางก็ทำร้ายทดสอบจนแน่ใจว่าริมปิงทนได้จึงให้ไปส่งของที่โรงน้ำแข็ง และส่งเซียจื่อไปสังเกตการณ์ ปรากฏว่าตำรวจได้กลิ่นส่งกำลังไปดักจับ ริมปิงทำเป็นทิ้งกระเป๋าแล้ววิ่งหนี ตำรวจยึดกระเป๋า

พอเปิดดูมีแต่เศษกระดาษกับเสื้อผ้าเก่าๆ ที่แท้ริมปิงหลอกทิ้งกระเป๋าปลอมแล้วเอากระเป๋าจริงที่มียาส่งให้ลูกค้าได้สำเร็จ ทำให้อาหลางตายใจยิ่งไว้ใจจนพาเธอเข้าบ้าน ถูกไป๋หู่ทดสอบว่าริมปิงจะใจถึงแค่ไหน สั่งให้ถอดเสื้อผ้าเพื่อพิสูจน์ว่าไม่มีอะไรซ่อนมาด้วย ริมปิงทำตามจนไป๋หู่พอใจแต่ก็ให้มาอยู่ในฐานะลูกน้องเท่านั้น ตนไม่พอใจเมื่อไหร่ก็ต้องไป

ooooooo

นักรบเข้าไปตีสนิทกับไป่หลิงจนอาโจวเตือนเกรงเรย์จะเข้าใจผิดแล้วเสียแผน แต่เมื่อเรย์กลับมาไป่หลิงรีบชี้แจงว่านักรบเป็นเพื่อนของตนอย่าเข้าใจผิด เรย์กลับพูดให้สบายใจว่าดีเธอควรมีทางเลือก

และเมื่อเรย์ไปพบอาโจวกับนักรบกำลังคุยกันเรื่องค้าพลอย เขาทำเป็นสนใจจนอาโจวชวนมาร่วมหุ้นกัน นักรบได้โอกาสเสนอว่าจะเอาพลอยไปให้เรย์ดูที่บ้านจะได้คุยกันนานๆ

“ไม่เป็นไรครับ เอาไว้ผมมาคุยที่นี่สะดวกกว่า” เรย์รักษาระยะห่างอย่างระวังตัว

เจนเนตรทำตามแผนของตน วันนี้เธอบอกหมิงเต๋อ ว่าธุรกิจของเราเสียหายมามากแล้ว เราไม่ควรเป็นฝ่ายตั้งรับอีก หมิงเต๋อติงว่าจะรุกโดยไร้แผนก็เท่ากับยื่นอาวุธให้ศัตรู

“ฉันมีแผนแน่นอนค่ะ ขอแค่เจ็กเชื่อใจฉัน เราจะไม่ต้องเสียคน เสียเงิน แต่จะมีคนยอมตายแทนเรา”

เจนเนตรบอกว่าเรย์คือคนที่ตนเลือกให้ทำลายไป๋หู่แทนเรา ดังนั้นเมื่อเรย์ไปหาเจนเนตรพอรู้จากเปาซื่อว่าเจนเนตรไปบ้านไป๋หู่ เรย์ก็รีบตามไปทันที

เจนเนตรเจรจากับไป๋หู่ว่าเรามีปัญหากันมานาน แต่ปัญหาตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่เราสองกลุ่ม ที่จริงคนที่มาแบ่งกำไรของพวกเราคือจางเกาซิน อาหลางหัวเราะเยาะถามว่าเรย์ยอมที่จะหักหลังพ่อแล้วกลับมาอยู่ข้างเธอหรือ

อาหลางไม่เชื่อบีบคอเจนเนตร เธอไม่ร้องขอแต่ปรามว่า การตายของนายใหญ่ไข่มุกมังกรคงไม่มีใครให้จบง่ายๆ ไป๋หู่ตัดสินใจดึงมืออาหลางออกจากคอ

เจนเนตร ขู่ว่า

“อั๊วปล่อยลื้อ ไม่ใช่ว่าเชื่อใจ แต่เพราะอยากให้ลื้อพิสูจน์ว่าลื้อกล้าเขี่ยจางเกาซินพ่อไอ้เรย์อย่างที่ลื้อพูดกับอั๊วไหม...ลงมือทำให้อั๊วเห็นก่อนว่าเราจะร่วมมือกำจัดจางเกาซินได้ ไม่อย่างนั้นครั้งหน้าจะไม่ได้เดินเข้ามาที่นี่ เพราะไม่ว่าอยู่ที่ไหน อาหลางจะตามไปฆ่าลื้อเอง”

เจนเนตรเดินออกไปผ่านริมปิงที่แอบดูแอบฟังอยู่ ริมปิงเชื่อว่าเจนเนตรกลายเป็นพวกค้ายาไปแล้ว

ส่วนอาหลางบ่นกับไป๋หู่ว่าปล่อยเจนเนตรกลับไปเท่ากับเราเสียโอกาส

“ไม่หรอกอาหลาง ถ้าเจนเนตรมันคิดจะใช้เรากำจัดจางเกาซิน อั๊วก็จะปล่อยให้มันลงมือฆ่ากันเองก่อนแล้วเราจะคอยอยู่บนภูดูศัตรูกัดกัน”

ooooooo

แต่ระหว่างที่เจนเนตรขับรถกลับไปนั้น เธอถูกชายลึกลับสองคนดักฉุดกลางถนนโดยจิวกับเกี๊ยงลูกน้องหมิงเต๋อซุ่มดูอยู่บนเนิน แต่เป็นจังหวะที่เรย์ตามมาพบพอดี เขายิงไปสองนัดชายสองคนก็ตายข้างถนน จิวกับเกี๊ยงเห็นดังนั้นรีบหลบไป

เรย์พาเจนเนตรไปที่รถของตน เขาพาเธอไปที่บ้านเกาซิน หม่าสั่งทุกคนว่าห้ามพูดเรื่องเจนเนตรมาที่นี่ ย้ำว่า “ห้ามคุณจางรู้เรื่องนี้เด็ดขาด”

จิวกับเกี๊ยงกลับไปรายงานหมิงเต๋อว่าทุกอย่างเรียบร้อยแต่คนของเราถูกยิงทิ้งข้างถนน

“เจนเนตร เธอฉลาด ใจแกร่ง เรียนรู้เร็วกว่าที่ฉันคิด” หมิงเต๋อพึมพำตาวาว

การที่เรย์ตามไปทุกที่เพื่อช่วยเหลือและปกป้องเจนเนตรจากฝ่ายตรงข้าม รวมทั้งครั้งนี้ ทำให้เธอซึ้งใจในความรักของเขา ในขณะที่หัวใจก็สับสนที่ตัวเองกำลังหลอกใช้เรย์เพื่อกำจัดคู่แข่งทางการค้าของตน

เวลาเดียวกันแดนไทที่รู้จากริมปิงเรื่องเจนเนตรไปหาไป๋หู่ที่บ้านและเชื่อว่าเธอกลายเป็นผู้ค้ายาไปแล้ว ริมปิงย้ำกับที่ประชุมว่าตนเป็นคนขนของให้อาหลางเพื่อให้รู้ว่าพวกมันติดต่อกันยังไง เครือข่ายไหนบ้าง กำชับนักรบว่า

“ส่งข่าวไปถึงทุกหน่วย อย่าจับ ปล่อยให้ผ่านไปทุกด่าน”

“ได้ เราไปรอจับที่ปลายทางในกรุงเทพฯแทน” นักรบรับคำ ส่วนแดนไทจะขอไปคุ้มกันริมปิง เธอบอกว่าไม่ต้องเพราะงานนี้ทั้งอาหลางและเรย์จะต้องส่งคนมาจับตาตนอยู่ งานนี้ตนต้องทำให้พวกมันตายใจ

“ไม่ว่าลงเอยยังไง เจนเนตรจะได้เปรียบที่สุดเพื่อกำจัดคู่แข่งของเขา แต่ไป๋หู่ อาหลางไม่ใช่คนที่จะโดนหลอกง่ายๆ” ริมปิงเตือนให้ระวังเขี้ยวเล็บของพวกไป๋หู่ เพราะถ้าเกิดการปะทะมันต้องฆ่าเจนเนตรแน่นักรบเสริมว่าถึงเจนเนตรจะรอดจากมือของพวกอาหลางแต่เราก็ต้องจับเธออยู่ดีไม่มีข้อยกเว้น

แดนไทเครียด ถามว่าถ้าตนพูดให้เจนเนตรร่วมมือกับตำรวจได้ล่ะ ริมปิงมองขวับถามว่า

“เพราะห่วงเจนเนตรจะถูกจับเหรอ ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายทุกอย่างต้องเป็นไปตามกฎหมาย แม้แต่ผู้การเดชพลก็ไม่สามารถรับรองได้ว่าเจนเนตรจะรอดหรือต้องรับโทษชดใช้กรรมแบบพวกค้ายาทุกคน”

รุ่งขึ้นแดนไทไปดักบอกกระรอกว่าตนอยากพบเจนเนตร แต่เป็นเวลาที่เจนเนตรอยู่กับเรย์ที่เนินเขาสวยต่างอยู่ในอารมณ์รักและหวั่นไหว เรย์สัญญาว่า “ชีวิตมังกรจะอยู่เพื่อปกป้องไข่มุกตลอดไป”

ooooooo

ริมปิงอาสาไปส่งของอีกครั้ง โดยมีเซียจื่อคุมและกำกับตามเคย เมื่อไปถึงจุดนัดหมาย เซียจื่อบอกให้เอากระเป๋าไปวางไว้ข้างถังขยะ

พอริมปิงเอากระเป๋าไปวาง ชายสองคนที่ทำเป็นนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก็ลุกมาเอา ริมปิงเห็นตำรวจจราจรฝั่งตรงข้ามมองและเดินมา เธอดึงเซียจื่อเข้าไปกอดและจูบพูดให้ตำรวจได้ยินว่า

“เร็วๆพี่ วันนี้กว่าจะหลบผัวมาได้”

ตำรวจได้ยินก็ถอยไปไม่ติดใจ แต่เซียจื่อตกอยู่ในภวังค์ถามริมปิงว่า เมื่อกี้...เธอพูดติดตลกว่าทำหน้าอย่างกับเสียพรหมจรรย์ หยอกว่า ที่จริงเราก็ทำงานเข้าขากันดีนะ ทิ้งสายตาให้แล้วเดินยั่วออกไป เซียจื่อมองตาค้างพอรู้สึกตัวก็รีบเบนสายตาไปทางอื่น ริมปิงยิ้มในหน้าที่หว่านเสน่ห์ให้เซียจื่อหวั่นไหวได้

ooooooo