หัวใจลูกผู้ชาย

“ขอบคุณที่ชมพี่...เฮ้ย ด่ากันนี่หว่า” เม้งมองตามเฮียที่เดินออกไปอย่างแอบเคืองเล็กน้อย...

ธนูมีนัดส่งยาเสพติดให้เสี่ยวันชัย หลังจากได้เงินค่ายา ธนูถึงกับตาโตตื่นเต้น ตั้งแต่ค้ายามานี่เป็นเงินก้อนใหญ่ที่สุดในชีวิตของตน

“ตัดไอ้เปลวออกไป แกก็รับเต็มๆ จำไว้ ทำธุรกิจต้องสายตรงอย่าให้ใครกินระหว่างทาง” พูดจบเสี่ยวันชัยหยิบกระเป๋าเงินอีกใบมาวางตรงหน้าธนู บอกว่ากระเป๋าใบนี้มีค่ามากกว่าใบนั้นหลายเท่า ธนูจะรับกระเป๋ามาไว้แต่เสี่ยเอามือกันเสียก่อน ต่อรองให้เขาเอาศพเปลวมาให้ดู แล้วมันจะเป็นของเขาทันที

“กระเป๋าใบนี้อยู่กับเสี่ยไม่นานแน่” ธนูมุ่งมั่นจะตามหาศพเปลวให้เจอเพราะอยากได้เงินจำนวนนี้

ooooooo

ปิ่นปักกับธารากำลังจะออกไปข้างนอก เม้งเข้ามาขวางพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสองคน

“คุณหนูกับคุณผู้หญิงจะไปไหนครับ”

“ฉันจะพาคุณแม่ไปสถานีตำรวจตามความคืบหน้าเรื่องคุณพ่อ”

“คุณหนูไม่ต้องเสียเวลาไปหรอกครับ คุณธนูออกไปตามเรื่องให้แล้วครับ”

ธาราร้อนใจเกินกว่าจะนิ่งเฉย ขอไปฟังด้วยแล้วชวนปิ่นปักให้ไปกันได้แล้ว เม้งขวางไว้อีก ปิ่นปักชักไม่พอใจถามว่ามีอะไร เขาแต่งเรื่องว่า

เมื่อคืนนี้มีคนวางกล่องระเบิดไว้หน้าบ้าน คุณธนูมั่นใจว่าพวกนพโกรธแค้นคุณหนู ตั้งใจข่มขวัญ คุณธนูยังกำชับให้เขากับพวกอารักขาเธอกับคุณผู้หญิงให้ดีที่สุด

“คุณแม่รอคุณธนูกลับมานะคะ คุณธนูคงมีข่าวเรื่องคุณพ่อ” ปิ่นปักหันไปสั่งเด็กรับใช้ให้พาคุณแม่ไปพักที่ห้องของท่าน เม้งกับบอดี้การ์ดยิ้มพอใจจะกลับออกไป ปิ่นปักเรียกไว้

“เดี๋ยวก่อน นายมาทำงานใหม่เหรอ”

“ครับ คุณธนูเรียกผมมาช่วยงานครับ”

“เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า”

“ก่อนหน้านี้ผมทำงานให้นักการเมืองที่ภูเก็ต เพิ่งขึ้นมาช่วยงานคุณธนูครับ”

ปิ่นปักพยักหน้ารับรู้ ไม่ติดใจสงสัยอะไรเพราะจำเม้งไม่ได้ ว่าเคยเจอกันตอนที่เธอกับเมย์ขับรถไปติดอยู่กลางวงวิวาทระหว่างนพกับเขา

เม้งมองตามปิ่นปักที่เดินกลับห้องอย่างชมชอบ

คิดจะเอาเธอมาเป็นของตัวเองเพื่อหยามหน้านพ...

สายมากแล้วกว่าแดนจะลุกจากที่นอน ใช้ไม้เท้าพยุงตัวออกจากห้องไม่เจอใครสักคน เรียกหาทั้งแม่ อาเพิ่มและกระเจี๊ยบก็ไม่มีเสียงขานตอบ เริ่มใจคอไม่ดีเดินออกจากตัวบ้านไปตามหา

“กระเจี๊ยบเธออยู่ไหน...กระเจี๊ยบ”

เงียบไปสักพักกระเจี๊ยบถึงได้ขานตอบ “คุณชายแดนว่าไงคะ”