ดวงใจในไฟหนาว

เยี่ยมยุทธสังเกตเห็นสร้อยคอของปิ่นมุกในรูป เขาคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นสร้อยเส้นนั้นที่ไหน แล้วความทรงจำในอดีตก็ผุดในหัว...ในที่สุดก็จำได้ว่าสร้อยเส้นนี้เป็นเส้นเดียวกับที่ขวัญน้องสาวของเขาใส่ติดตัวเสมอ!

ปิ่นมุกยังไม่รู้ตัวว่าอาจเป็นน้องสาวของเยี่ยมยุทธ อาละวาดใส่แม่ไม่ยั้งที่ปลดเธอจากทุกตำแหน่งในธนานุวัตร

“คนทั้งประเทศเกลียดหนู สิ่งเดียวที่หนูมีคือเป็นเจ้าของธนานุวัตร เป็นทายาทธนาคาร แต่นี่แม่เอามันไปจากหนู ตอนนี้ในสายตาพวกมัน...มันกำลังเยาะเย้ยหนู”

เปรมจิตไม่สะทกสะท้านตอกเสียงเย็น “ถ้ายังมีชื่อแกอยู่กรรมการทุกคนจะลาออก จะขายหุ้น ฉันไม่ยอมเสียธนานุวัตรให้ใครหน้าไหนเด็ดขาดโดยเฉพาะนายแฟรงค์ ธนานุวัตรจะต้องเป็นของศิลาทองเท่านั้น!”

“หนูเคยคิดว่าแม่บ้างานจริงๆอย่างที่แม่เคยให้สัมภาษณ์ แต่วันนี้หนูรู้แล้วว่าแม่ก็เป็นแค่ผู้หญิงอำมหิตคนหนึ่งที่ทำได้ทุกอย่างแม้แต่หักหลังลูกในไส้ของตัวเอง”

“ปิ่นมุก! แกเที่ยวด่าว่าฉัน ด่าว่าคนอื่น แต่สิ่งที่แกทำแต่ละเรื่องล่ะ...แกทำตัวเองทั้งนั้น แกเคยโทษตัวเองบ้างไหม หัดยอมรับผิดในสิ่งที่ตัวเองทำบ้างเถอะนังตัวร้าย!”

ปิ่นมุกฮึดฮัดไม่สำนึก ทั้งโกรธทั้งน้อยใจแม่จนร้องไห้โฮ เปรมจิตคงใจอ่อนหากพีระจะไม่มาแจ้งข่าวร้อนว่าชัยวัฒน์หนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ของธนาคารจะเทขายหุ้นธนานุวัตรให้แฟรงค์

เปรมจิตหัวเสียมากหันไปเอ็ดลูกสาว “เห็นไหม...เห็นผลการกระทำของตัวแกเองหรือยัง!”

ooooooo

เปรมจิตเดินทางไปพบชัยวัฒน์ด้วยตัวเอง แล้วก็ต้องหน้าเสียเมื่อเห็นว่าแฟรงค์ตัดหน้ามาถึงก่อน

“พวกเล่นนอกเกม! จัดฉากใส่ร้ายคนอื่น คนพวกนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาลอบกัด!”

แฟรงค์ยักไหล่ไม่ยี่หระข้อกล่าวหา “ใส่ร้ายหรือครับ โอ๊ย...ถือปืนอาดๆเข้าไปหาลูกสาวผมแบบนั้นผมไม่แจ้งตำรวจจับลูกคุณนี่ก็บุญแล้ว เพราะเห็นว่าคนรู้จักหรอกนะ”

เรื่องของปิ่นมุกถือเป็นจุดอ่อนหนึ่งของเปรมจิต ประธานธนาคารสาวใหญ่ต้องข่มใจก่อนโต้

“เรื่องซื้อหุ้นฉันรับได้แต่วิธีสกปรกที่แกปั่นป่วนสร้างข่าวให้ธนาคารนุวัตรเสียหายฉันยอมไม่ได้ ถ้าฉันยังอยู่แกก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ครอบครองธนานุวัตร!”

“ก็ลองดู...แต่ผมเกรงว่าคงจะไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้น”

แฟรงค์ประกาศท้าทายแล้วผละไป ทิ้งเปรมจิตให้ยืนสงบสติอารมณ์และหันไปถามชัยวัฒน์

“หุ้นของคุณทั้งหมดฉันจะซื้อเอง คุณจะขายให้ฉันใช่ไหม”

ท่าทางเอาจริงของเปรมจิตทำให้ชัยวัฒน์หวาดหวั่น พยักหน้ารับปากแกนๆ

เปรมจิตย้ำทิ้งท้ายเสียงเครียด “คุณรับปากฉันแล้วนะ...ห้ามผิดคำพูดเด็ดขาด!”