ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 9
นัทธมนสับสนเพราะไม่อยากไว้ใจกฤตย์ เช่นเดียวกับ ถุงแป้งที่ไม่วางใจนัทธมนเพื่อนรักกลัวไปทำร้ายกฤตย์ เธอพยายามบอกพ่อแม่เตือนน้าชายให้ระวังตัวแต่เกตุมณีก็เกลียดวรดามากเกินกว่าจะรับฟังเหตุผลใดๆ เต้ยซึ่งรับหน้าที่ฟังตั้งแต่ต้นอดเห็นใจไม่ได้แต่ก็หมดปัญญาจะช่วยแล้ว
“เราก็ไปเตือนน้ากฤตย์ให้ระวังตัวแล้วไง”
“แต่น้ากฤตย์ฟังพวกเราซะที่ไหนล่ะ เผลอๆ จะเชื่อยัยนัทซะมากกว่า”
“ถ้างั้นเราคงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”
“แต่ก็น่าจะมีทางอื่นอีกไหมเต้ย ถ้าเราไม่รีบหยุดยัยนัท...เราสังหรณ์ใจ เป็นห่วงน้ากฤตย์จริงๆ”
“อืม...หรือเราลองแบบนี้ไหม อาจจะพอหยุดยั้งนัทเขาได้ แต่ว่านัทจะต้องโกรธเราไปเลยแน่ๆ”
“โกรธก็ต้องโกรธแหละ เราต้องทำยังไงเต้ยว่ามาเลย...”
ooooooo
เต้ยพาถุงแป้งไปหามนทิราในวันทำงานของนัทธมนเพราะอยากให้อีกฝ่ายช่วยเตือนลูกสาว
“คุณป้าทราบใช่ไหมครับว่านัทฝันร้ายถึงคนคนนึงบ่อยๆ...คนในฝันนั่นชื่อวรดาซึ่งนัทเชื่อว่าเป็นตัวเองเมื่อชาติก่อน สุดท้ายวรดาต้องถูกฆ่าทำให้นัทอาฆาตคิดล้างแค้นให้วรดาในชาตินี้”
“เรื่องอาฆาตแค้นอะไรนี่แม่ก็พยายามพร่ำสอนนัทนะ แต่แม่ก็ไม่รู้หรอกว่าคนที่เขาจะแก้แค้นเป็นใครกันแน่”
“แต่เราสองคนรู้ค่ะ...เขาเป็นน้าชายของถุงแป้งที่ชื่อว่ากฤตย์ค่ะ”
มนทิราถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินชื่อกฤตย์ ถุงแป้งกับเต้ยตอกย้ำความน่าเชื่อถือด้วยการเล่าเรื่องพลังพิเศษของนัทธมนซึ่งอาจทำให้ใครก็ตามเลือดตกยางออก...หรือแม้แต่เสียชีวิต!
ถุงแป้งเป็นห่วงกฤตย์อยากให้มนทิราช่วยปรามๆนัทธมน เต้ยก็เห็นด้วยเพราะเคยประสบกับพลังพิเศษของเพื่อนสาวมาแล้ว มนทิราได้แต่รับคำทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมลูกสาวได้แค่ไหน...
มนทิราได้แต่สวดภาวนากับพระพุทธรูปที่บ้านให้คุ้มครองและมอบสติให้ลูกสาว ส่วนนัทธมนไม่ได้ยี่หระความทุกข์ร้อนของใคร มุ่งมั่นกับการแก้แค้นกฤตย์เพราะปักใจแล้วว่าเขาคือคนฆ่าวรดา
การทดลองงานในตำแหน่งเลขาฯใกล้สิ้นสุด นัทธมนเอาแบบฟอร์มประเมินให้เจ้านายหนุ่มเซ็น กฤตย์ก็แกล้งตีมึนทำเฉยโดยร่วมมือกับพนักงานทั้งบริษัทเพื่อเซอร์ไพรส์ภายหลังว่าเธอผ่านการทดลองงาน
แกมแก้วไม่พอใจที่กฤตย์ให้นัทธมนผ่านงานแต่พูดอะไรไม่ได้เพราะไม่มีสิทธิ์ กฤตย์ไม่แคร์เสียงคนในออฟฟิศ ทันทีที่เลิกงานก็พาเลขาฯสาวไปฉลองในร้านอาหารหรูโดยอ้างกับเธอว่าจะคุยเรื่องงาน
“ยินดีด้วยนะที่คุณผ่านช่วงทดลองงานมาได้”
“ขอบคุณค่ะ...แล้วที่คุณกฤตย์ว่าจะคุยเรื่องงานล่ะคะ”
“ลืมเรื่องงานไปบ้างเถอะ ที่นี่ไม่ใช่ออฟฟิศ แล้วตอนนี้ก็นอกเวลางานแล้ว”
“แล้วไงเหรอคะ”
