บ่วงรักซาตาน
ตอนที่ 6
ชลัชนอนกระสับกระส่ายเพราะฝันร้ายเห็นไพศาลขโมยเอกสารมอบอำนาจที่เขาไม่เคยบอกใครว่าอยู่
ที่ไหน อาการที่เคยทรงๆกลับทรุด ในเช้าวันต่อมา อรรณพแวะมาดูอาการและถือโอกาสถามเรื่องขอชมพูนิษฐ์แต่งงาน
ชิดชนกหนักใจมากแต่สุดท้ายก็สารภาพตามจริงว่ายังไม่ได้คุยกับน้องสาว
“ถ้าหมออยากได้คำตอบจากหนูนิดก็ไปถามหนูนิดเองแล้วกัน”
พูดจบก็เดินหนีพลางปาดน้ำตา อรรณพต้องคว้ามือไว้ “เดี๋ยวนก...ร้องไห้ทำไม โกรธอะไรเรา...เราขอโทษ”
“ไม่ได้โกรธแต่เกลียดที่หมอทำดีกับเรา ต่อไปหมออย่ามาทำดีกับเราอีก...เราขอร้อง”
เช้าวันเดียวกันที่บ้านไพศาล...โบนิตายอมเอาตัวเข้าแลกเหมือนเคยและมอบเอกสารมอบอำนาจให้
“ขอบใจที่หามันมาจนเจอ เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยจริงๆ”
ไพศาลชอบใจมากและเกือบได้สุขสมอีกครั้ง
ถ้ามนปริยาจะไม่โผล่มาเห็นโบนิตาเสียก่อน
“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาเหยียบที่นี่!”
โบนิตาโดนตบจนหน้าคว่ำ ไพศาลต้องถลาไปขวาง
“พอได้แล้วมันนี่ พ่อเป็นคนให้มันเข้ามาเอง”
“คุณป๋า! มันนี่บอกแล้วใช่ไหมว่าจะกินกันก็ไปกิน
ที่อื่น อย่ามาที่นี่...ที่นี่เป็นบ้านของคุณแม่ มันนี่ยอมไม่ได้”
“โอ้ย...มันจะอะไรกันนักหนา แม่ของลูกก็ตายไปนานแล้ว จะไม่ให้พ่อมีความสุขบ้างรึไง”
มนปริยาฮึดฮัดจะไม่ยอม ไพศาลเลยตัดปัญหาสัญญาส่งๆจะไม่พาใครมาที่บ้านอีก ไฮโซสาวจึงยอมสงบและผลุนผลันออกจากห้อง ทิ้งไพศาลให้มองมาทาง
โบนิตาด้วยท่าทีไม่ยี่หระแถมสั่งเสียงกร้าว
“งานต่อไปของเธอคือ...ไปขโมยโฉนดที่ดินของสุขสยามมาให้ฉัน!”
จักรเห็นมนปริยาหงุดหงิดก็พยายามปลอบ รู้ดีว่าโบนิตาไม่ใช่แค่เมียเก็บของไพศาลแต่ต้องแฝงตัวใน
สุขสยามเพื่อกระทำการบางอย่างด้วย ไฮโซสาวยอมรับแบบเสียไม่ได้ จักรจึงสัญญาจะจัดการโบนิตาให้หลังงานเสร็จ!
ในที่สุดชมพูนิษฐ์ก็ทำสำเร็จเพิ่มยอดลูกค้าได้ตามเงื่อนไขของลิมเปงเซียง นักธุรกิจหนุ่มจากสิงคโปร์ยินดีมากและจะดำเนินการเรื่องร่วมทุนทันที เมื่อไพศาลรู้ก็โทร.เร่งให้โบนิตาหาโฉนดที่ดินของสุขสยามแต่ก็
ไม่พบจนเขาต้องส่งคนไปขโมยจากตู้เซฟในบ้านชลัช
อิงขวัญแวะไปหากวินทร์ถึงบริษัทเช้าวันเดียวกันเพราะอยากตอบแทนที่เขาช่วยเธอเมื่อคืนด้วยการแก้ไขความเข้าใจกับมิลินเรื่องที่เธอเคยโกหกว่าเขากับเธอกำลังคบกัน กวินทร์ไม่อยากได้ความช่วยเหลือจากอิงขวัญ...
เวลานี้มิลินคงไม่สนใจสถานะโสดหรือไม่โสดของเขาหรือใครแล้วเพราะมีธามันเป็นชายหนุ่มคนเดียวในดวงใจ
มาลินีได้ข่าวลิมเปงเซียงจะร่วมทุนกับสุขสยามก็ร้อนใจแล่นไปหาลูกชายให้เร่งมือทำอะไรสักอย่าง
เหมราชถอนใจหนักหน่วงก่อนบอกว่าจัดการทุกอย่างแล้วด้วยการยุให้ลิมกวนปิงลงทุนกับวิลเลียมเพื่อดึง
เงินทุนซึ่งลิมเปงเซียงจะใช้ลงทุนกับสุขสยามติดขัด!
เมื่อลิมเปงเซียงรู้เรื่องจากลิมกวนปิงผู้เป็นพ่อ
ก็โกรธมาก เมื่อเจอหน้าเหมราชเวลาต่อมาก็เหวี่ยงใส่
“เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่มั้ยเหมราช หรือผมเป็นแค่คู่ค้าทำธุรกิจเท่านั้น”
“ผมขอโทษ...แต่ผมอยากให้คุณเข้าใจ”
“ผมไม่พร้อมจะเข้าใจจนกว่าจะรู้เหตุผลที่แท้จริงของคุณ”
“ผมบอกไม่ได้จริงๆ...”
ooooooo
