ธรรมะ สไตล์การสอนของพระอาจารย์พรหม พระฝรั่งศิษย์หลวงปู่ชา...ไม่มีกลิ่นอายบาลี ไม่มีนิทานชาดก แต่ทุกเรื่อง เป็นเรื่องเล่าที่แสนจะธรรมดาเรื่องที่ 10 การกดปุ่มลบทิ้ง ในหนังสือ ชวนม่วนชื่น 2 ท่าน เล่าว่า ระหว่างทางกลับจากบิณฑบาต ก่อนถึงวัด...หลวงปู่ชา วัดหนองป่าพง หยุดหยิบกิ่งไม้ข้างทางกิ่งหนึ่งถือในมือ“ช่วยบอกที กิ่งไม้กิ่งนี้หนักแค่ไหน” หลวงปู่ชาถามยังไม่มีพระรูปไหนได้ตอบ หลวงปู่ก็ทิ้งกิ่งไม้กิ่งนั้นลงในพุ่มไม้ แล้วบอก“กิ่งไม้หนักเวลาที่เธอถือมันเท่านั้น”พระอาจารย์พรหมจดจำคำสอนนี้ เอาไปแตกหน่อต่อยอดสอนลูกศิษย์ ที่หลายคนเคยทั้งถามซึ่งหน้า ทั้งเขียนจดหมาย ถึงปัญหาความทรงจำอันเลวร้าย ที่กัดกร่อนจิตใจทุกวันคืน“หากระดาษมาหนึ่งแผ่น” พระอาจารย์เริ่มคำแนะนำ “แล้วก็ไปหาท่อนไม้มาหนึ่งท่อน”ได้ของสองอย่างพร้อม เขียนเรื่องราวเลวร้ายเท่าที่จะจำจะจดได้ลงในแผ่นกระดาษเขียนจบ เอาแผ่นกระดาษแผ่นนั้นไปห่อหุ้มท่อนไม้ ใช้หนังยางหรือเทปกาวรัดให้แน่น เดินไปหาสถานที่วิเวกในป่า... รกเรื้อ ลับตาผู้คน ยกท่อนไม้หุ้มกระดาษไว้ในมือชั่งน้ำหนักท่อนไม้ และใคร่ครวญถึงความทรงจำเลวๆ... อีกครั้ง แล้วก็ถึงพิธีการขั้นสุดท้าย รวบรวมกำลังทั้งหมดที่มี เหวี่ยงท่อนไม้หุ้มกระดาษออกไปให้ไกลพระอาจารย์สอนศิษย์ทำอย่างนี้หลายปี ผลที่เกิดตามมา มีคนร้องทุกข์ว่า ป่ารกเรื้อไกลตานั้น บัดนี้สกปรกรกไปด้วยสิ่งแปลกปลอม ทำลายสภาพแวดล้อมของป่าปัญหา “ป่ารก” ที่ถูกร้อง พระอาจารย์ต้องเปลี่ยนกลยุทธ์ พิธีกรรมลบความทรงจำ...ใหม่แทนแผ่นกระดาษ คราวนี้พระอาจารย์ขอให้ใช้กระดาษชนิดพิเศษ ซึ่งเป็นวัสดุที่เหมาะสมที่สุด ซึ่งก็คือกระดาษชำระตั้งใจเขียน และเขียนลงไปจบแล้ว สถานที่...แทนป่าไกลตา เปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องน้ำพิจารณาแผ่นกระดาษ นึกถึงเรื่องราวอันเลวร้าย คิดๆไป ถ้าเปรียบไปแล้ว ก็คงไม่ต่างจากสิ่งสกปรก มีกลิ่นเหม็นน่ารังเกียจพิจารณาอีกที นี่คือที่ที่มันควรจะอยู่ ต่อจากนั้นก็เป็นงานง่ายๆ วางมือไปที่โถชักโครก...กดปุ่มธรรมะเรื่องเล่า เรื่องกดปุ่มลบทิ้งเรื่องนี้ ผมตั้งใจอ่าน ตอนแรกคิดว่าจะเอาของท่านไปสอนคนอื่น แต่คิดไปๆเห็นจะต้องเอามาใช้สอนตัวเองอายุ 12 ราวๆปี 2502 ผมเป็นเณรวัดดาวดึงส์ ข้ามเจ้าพระยา มาเรียนนักธรรมตรี ที่วัดมหาธาตุฯท่าพระจันทร์ เย็นย่ำวันนั้น พระเณรแน่นวัดมีเสียงระฆังตีดังเหง่งๆ เสียงหมาหอนโหยหวนดังวังเวง รู้ต่อมาว่า เป็นเวลาที่ตำรวจจากรัฐบาลจอมพลสฤษดิ์เข้ามาจับ ท่านเจ้าคุณพระพิมลธรรม...เอาตัวท่านไปสึกเณรน้อยรุ่นผมยังไม่ประสีประสา อำนาจรัฐคืออะไร พระสงฆ์มหานิกายและธรรมยุต ขัดแย้งหรือแตกต่างกันอย่างไร จนแก่มาอายุปูนกว่า 70 แล้ว จึงนึกได้ไม่อยากเชื่อว่า เรื่องเก่าๆจะวนมาซ้ำรอยอีกนึกได้แล้วก็เกิดความทุกข์ว่าจะเกิดอะไรตามมา จึงขอใช้วิชาพระอาจารย์พรหม เรื่องอะไรที่ไม่ดีเหมือนท่อนไม้ ทิ้งได้ ก็ไม่หนักมือ ไม่หนักใจเอามาเขียนๆใส่กระดาษ กดปุ่มชักโครกแล้ว ผมฝันไปว่า เรื่องจะจบ...จริงๆ.กิเลน ประลองเชิง
