ตัวหนังสือสามบรรทัดแรก ในปกหลัง ของหนังสือ โอโชบำบัด (กำธร เก่งสกุล แปล สำนักพิมพ์แสงดาว พ.ศ.2566) การรับรู้สิ่งต่างๆอย่างซื่อตรง ไม่เพียงต้องอาศัยความคิด แต่ยังช่วยคงไว้ซึ่งการตระหนักถึงความสัมพันธ์ของสรรพสิ่งใครจะรู้หากไม่เคยสังเกต...ผมตั้งใจเลือกมาใช้ นำร่อง เรื่องในเล่ม หัวข้อ หายใจจากฝ่าเท้าไม่แน่ว่า นี่คือวิธีทำสมาธิอีกวิธีหนึ่ง...ซึ่งคุณอาจคิดว่า ศาสดาทั้งหลายในโลกลืมสอน ลองอ่าน!ร่างกายส่วนที่ต่ำลงไปเป็นส่วนหนึ่งในปัญหากับหลายคน แทบจะเป็นส่วนใหญ่ ส่วนที่อยู่ต่ำลงไปไม่ได้ถูกใช้งาน เพราะเรื่องเพศเป็นสิ่งที่ถูกกดไว้ผ่านมาหลายศตวรรษผู้คนกลัวสิ่งที่จะขยับส่วนที่อยู่ใต้อวัยวะเพศลงมา และเพียงแค่คงความตึงเครียดไว้ยังร่างกายส่วนที่อยู่เหนือความจริงแล้ว หลายคนใช้ชีวิตอยู่แต่ในหัว หรือถ้ากลัวขึ้นมาหน่อย ก็อยู่กับลำตัวส่วนใหญ่แล้ว ผู้คนจะใช้ชีวิตลงไปแค่สะดือ แต่ไม่เกินนั้นด้วยเหตุนี้ ร่างกายครึ่งหนึ่งจึงแทบเป็นอัมพาต และเพราะเหตุดังกล่าว ครึ่งหนึ่งของชีวิตคนเหล่านั้นจึงเป็นอัมพาตไปด้วยแล้วหลายสิ่งหลายอย่างก็เริ่มเป็นไปไม่ได้ที่จะทำ เพราะส่วนล่างของร่างกายเป็นเหมือนราก ขาทั้งสองคือรากที่จะเชื่อมคุณเข้ากับโลกดังนั้น ผู้คนจึงแขวนตัวอยู่เหมือนผีที่ตัวไม่ติดกับโลก เราต้องย้ายความในใจกลับมาที่เท้าเล่าจื๊อเคยบอกกับศิษย์เขาว่า “ถ้าเจ้าไม่เริ่มหายใจจากฝ่าเท้าแล้ว เจ้าไม่ใช่ศิษย์ข้า”และเขา พูดถูกที่สุด ยิ่งหายใจได้ลึกมากเท่าไร คุณก็ยิ่งใช้ชีวิตเคลื่อนลงไปได้มากเท่านั้นที่พูดกันว่า ขอบเขตแห่งการดำรงอยู่คือขอบเขตที่คุณจะหายใจนั้น แทบจะเป็นเรื่องจริงทีเดียวเมื่อเพิ่มขอบเขตการหายใจให้ไปสัมผัสเท้า เมื่อลมหายใจคุณแทบจะมาถึงเท้า ซึ่งไม่ใช่ความรู้สึกทางกายภาพ แต่เป็นความรู้สึกทางด้านจิตใจ ที่ลึกซึ้งอย่างยิ่ง คุณจะได้สิทธิ์ในร่างกายทั้งหมดกลับมาเป็นครั้งแรก ที่คุณคือทั้งร่างกาย และส่วนต่างๆในร่างกายรวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียวรู้สึกที่เท้าให้มากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆให้ทำแค่ยืนอยู่บนผืนดิน โดยไม่ใส่รองเท้าเป็นครั้งคราว แล้วรู้สึกถึงความเย็น อ่อนนุ่ม และอบอุ่นของผิวดินอะไรก็ตาม ที่ดินพร้อมจะหยิบยื่นให้ในขณะนั้น ให้รู้สึกอย่างแท้จริง แล้วปล่อยให้ความรู้สึกนั้นผ่านเข้าไปในตัวคุณให้พลังงานในตัวคุณไหลลงสู่ดิน และเชื่อมต่อกับผืนดินถ้าคุณเชื่อมต่อกับผืนดินแล้ว คุณจะเชื่อมต่อกับชีวิตและร่างกายคุณ คุณจะกลายเป็นผู้ที่มีความรู้สึกไวมาก และมีสมาธิ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งจำเป็นจบบทเรียนเรื่อง หายใจจากฝ่าเท้า...แค่นี้ละครับ ...อ่านชื่อตอนแรก ผมคิดว่าการฝึกสมาธิวิธีนี้ น่าจะยากหนักหนา...แต่เอาเข้าจริงๆ ง่ายนิดเดียวแค่ลองมโนตาม ก็รู้สึกได้ ความสุขนั้น...ไม่ได้อยู่ที่ไหน อยู่ใกล้ๆ แค่ใต้ฝ่าเท้าของเราพวกเราทุกคนโชคดี ที่ได้อยู่ในบ้านเมืองที่ไม่มีสงคราม ไม่มีเสียงระเบิด ไม่มีเสียงปืน ทั้งยังโชคดียิ่งกว่า...เรามีดินมีหญ้าให้เลือกเหยียบอ้อ! แล้วตอนเหยียบ ก็อย่าลืมถอดถุงเท้า ถอดรองเท้าออกด้วยนะครับสมาธิแบบโอโชไม่เกี่ยงสีถุงเท้าสีรองเท้า เพราะตามกติกา เท้าเปล่าเท่านั้น จึงจะเข้าถึงคุณของความอุ่น ความเย็น อันอ่อนโยนลึกซึ้งของหญ้าของดินของแผ่นดิน.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ "ชักธงรบ" เพิ่มเติม
