เนื่องในโอกาสวันครูแห่งชาติ ประจำปี 2563 ตรงกับวันที่ 16 มกราคมของทุกปี ที่มีความหมายสำคัญต่อลูกศิษย์...ในการแสดงความกตัญญูกตเวทีแก่ครูบาอาจารย์ ได้อบรมสั่งสอนแนะนำ ถ่ายทอดความรู้ สร้างสรรค์ภูมิปัญญาพัฒนาให้เป็นคนดี นำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองของอาชีพ และพัฒนาประเทศนับว่าภาระหน้าที่ของ “ครู”...มีความสำคัญต่างต้องทุ่มเทแรงกาย และแรงใจ โดยเฉพาะครูในโรงเรียน...พื้นที่ถิ่นทุรกันดาร ที่มีครูจำนวนไม่น้อย...ยอมเสียสละ ทิ้งชีวิตความสุขสบาย มุ่งมั่นพัฒนาเด็กและเยาวชน ให้มีความเท่าเทียมด้านการศึกษา นำพาพัฒนาคุณภาพชีวิตและครอบครัวให้ดีขึ้น...ในวันครูแห่งชาตินี้ ทีมสกู๊ปหน้า 1 ขอเก็บเรื่องราว “อาชีพครู” ผู้เปรียบเสมือน “เรือจ้าง” ที่ต้องการส่งเสริมให้ศิษย์ถึงฝั่งชัยอย่างต้องการ ที่ไม่เคยหวังผลตอบแทนนี้จาก พัชรินทร์ พรหมศรี ครูชำนาญการพิเศษ โรงเรียนไทยรัฐวิทยา 33 (บ้านทุ่งพร้าว) อ.แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน นำพาตัวเองไปอยู่กับความขาดแคลนในถิ่นทุรกันดาร ไร้สิ่งอำนวยความสะดวกขอย้อนอดีต...สมัยเรียนอยู่โรงเรียนไทยรัฐวิทยา 33 ตั้งแต่ชั้นอนุบาล จนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3 เพราะครอบครัวมีฐานะยากจน ทำให้ต้องมาเรียนในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา ที่ส่งเสริมสนับสนุนให้เด็กผู้ด้อยโอกาสพื้นที่ถิ่นทุรกันดารได้เรียนจนถึงชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นกันอย่างทั่วถึง โดยที่ไม่เก็บค่าใช้จ่ายใดๆในช่วงวัยเรียนนั้น...ก็มีพฤติกรรมเกเรอยู่บ้าง ทั้งไม่ตั้งใจเรียน ไม่ฟังครู ในบางครั้งก็โดดเรียน แต่คุณครูต่างคอยดูแลเอาใจใส่กับนักเรียนทุกคนให้คำแนะนำสั่งสอน ที่เน้นให้นักเรียนเป็นคนดี สามารถอ่านออก เขียนได้ตามหลักสูตรพื้นฐานสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกำหนดไว้แต่โรงเรียนแห่งนี้มีหลักสูตรเพิ่มเติม คือ...“สื่อมวลชนศึกษา” ในการทำหนังสือพิมพ์ ทั้งฝึกคิด เขียน มีหลักการเขียน “5W 1H” เป็นการฝึกคิดอย่างสร้างสรรค์ ฝึกสมอง ได้เรียนรู้กับการทำข่าวอีกทั้งยังเน้นในเรื่องความเป็นพลเมือง สร้างจิตสำนึกให้ทุกคนร่วมแรงร่วมใจกัน ทำให้เมืองไทยเป็นเมืองที่น่าอยู่ พลเมืองเคารพกฎกติกา เคารพสิทธิผู้อื่น เคารพความแตกต่าง ความเสมอภาค มีคุณธรรมจริยธรรม มีความรับผิดชอบต่อสังคมและสามารถพึ่งตนเองได้ เพื่อจะได้เป็นกำลังพลเมืองที่ดีมีจุดประสงค์...เพื่อให้นักเรียนสามารถปรับตัว ดำรงชีวิตในสังคมอย่างมีความสุข เป็นคนดี คนเก่ง...ทำให้ตัวเองนี้มีความมุ่งมั่น นำมาสู่ความฝัน “อาชีพครู” ในตำแหน่งครูสอนวิชาคอมพิวเตอร์ โรงเรียนไทยรัฐวิทยา 33 แห่งนี้จนถึงปัจจุบัน...สาเหตุหนีความเจริญ...มุ่งมั่นที่จะมาสอนหนังสือในพื้นที่ถิ่นทุรกันดาร...คือ 1.ต้องการกลับมาดูแลพ่อแม่ และ 2.ต้องการสอนหนังสือให้เด็กในชุมชนบ้านเกิดของตัวเอง ที่มีปัญหาในพื้นที่มากมายโดยเฉพาะเรื่องการสื่อสาร เพราะนักเรียนส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มชนเผ่ากะเหรี่ยง ทำให้เกิดอุปสรรคทางภาษาระหว่างครูกับนักเรียน ก่อให้เกิดปัญหาต่อการเรียนการสอน จนครูขาดความสัมพันธ์ที่ดีกับเด็กไม่สามารถบริหารชั้นเรียนให้เกิดการเรียนรู้ที่ดี และจัดกิจกรรมให้เรียนรู้พัฒนาตามต้องการไม่ได้ ด้วยตัวเองเป็นคนพื้นที่สื่อสารภาษากะเหรี่ยงได้ดีอยู่แล้ว จึงอยากกลับมาสอนในโรงเรียนแห่งนี้...เมื่อมาเป็นครู...ย่อมมีหน้าที่ในการฝึกฝน สั่งสอน สร้างเสริมความรู้ ทักษะ นิสัยให้กับนักเรียน มีเป้าหมายในการพัฒนาเด็ก เยาวชน ก้าวไปพัฒนาประเทศในอนาคต ทำให้มีการเตรียมการสอนล่วงหน้าเป็นอย่างดี มีกิจกรรมประกอบให้เกิดความสนใจแก่ผู้เรียน มีความสนุกสนาน ได้ลงมือปฏิบัติจริงในห้องเรียนด้วยอีกทั้งยังต้องจัดทำเอกสารประกอบการเรียน มีการปรับปรุงเนื้อหาวิชาให้ทันสถานการณ์อยู่ตลอด และต้องวัดผล ประเมินผลออกข้อสอบ ทั้งยังมีงานด้านเอกสาร ทำให้เวลาที่ทุ่มกับการดูแลเด็ก ถูกนำไปใช้กับสิ่งอื่นซึ่งในโรงเรียนก็แบ่งหน้าที่กันปฏิบัติของแต่ละฝ่าย ที่ใช้ความร่วมมือ ...ร่วมใจ...ช่วยกันคนละไม้...คนละมือ...ทำงานตามที่ได้รับมอบหมายนั้น หาก “ครู” สามารถลดงานเอกสารที่อยู่นอกเหนือจากการสอนได้ก็ดี เพราะ อยากให้ครูอยู่ในห้องเรียน ดูแลเรื่องการเรียนการสอนเป็นหลักจะดีกว่า...“ใน 1 ปี ดูแลนักเรียนทั้งห้องปีละ 30-35 คน ทุกวันจะจัดเตรียมการเรียนการสอนให้นักเรียนได้รับความรู้ เนื้อหา ในรายวิชาครบถ้วน และยังมีภารกิจงานนอกจากในห้องเรียนอื่นอีก แต่ดิฉันตัดสินใจเข้ามารับราชการครู หากเป็นภารกิจหน้าที่ตามระเบียบ ก็พร้อมปฏิบัติอย่างเต็มความสามารถ” พัชรินทร์ว่าแม้ว่าจะเป็นครูในโรงเรียนชนบทห่างไกลก็มีความภาคภูมิใจที่ได้มีโอกาสมอบความรู้ ความหวังดี ให้กับนักเรียน ส่วนใครจะรับได้มากน้อยเพียงใดต้องขึ้นกับตัวบุคคล เพราะต้องยอมรับว่าพื้นที่นี้มีปัญหาเด็กไร้สัญชาติ ผู้ปกครองยากจน ทำให้เด็กขาดโอกาสทางการศึกษาแต่กระทรวงศึกษาธิการก็มีระบบปัจจัยพื้นฐานสำหรับนักเรียนยากจน ในงบประมาณประเภทเงินอุดหนุนทั่วไป ค่าใช้จ่ายจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน ค่าจัดการเรียนการสอนที่จัดสรรให้แก่สถานศึกษาที่มีนักเรียนยากจน เพื่อจัดหาปัจจัยพื้นฐานที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต และเพิ่มโอกาสทางการศึกษา...ในการช่วยเหลือนักเรียนที่ยากจนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 จนจบการศึกษาภาคบังคับ ให้มีโอกาสรับการศึกษาในระดับสูงขึ้น แต่สิ่งที่ขาด คือ การส่งเสริมอาชีพ เพราะนักเรียนจบการศึกษา มักไม่มีงานทำกัน ในฐานะผู้ที่ได้ชื่อว่า “แม่พิมพ์ของชาติ” มีจิตวิญญาณของความเป็นครู ที่ทุ่มเทในการดูแลลูกศิษย์ด้วยความรัก...ความเมตตา ได้มอบความรู้ ที่เป็นยิ่งกว่า “แม่ของนักเรียน” เพราะต้องทำทุกอย่างแทนแม่ตัวจริง ตั้งแต่อาบน้ำ จัดหาซื้อเสื้อผ้าชุดนักเรียน รวมถึงหาสมุดหนังสือ เครื่องเขียน ที่ดูแลนักเรียนแทบทุกเรื่องก็ว่าได้...เพราะโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนพักนอนให้กับนักเรียนที่อยู่บนดอยสูงห่างไกลและเด็กขาดโอกาสทางการศึกษาที่เข้ามาเรียน และได้พักนอนอาศัยอยู่ประจำในโรงเรียนตลอดปีการศึกษา เนื่องจากไม่สะดวกในการเดินทางไปกลับ ในตอนกลางคืนก็ต้องจัดเวรครูมานอนเฝ้าดูแลตลอดหากเด็กนักเรียนคนใดเรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง หรือเรียนไม่ทันเพื่อน ก็จัดสอนพิเศษเพิ่มเติมให้อีก เพราะความรักที่มีต่อลูกศิษย์ หวังให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีคุณธรรม...อีกทั้งในทุกภาคเรียนต้องออกเยี่ยมบ้านนักเรียนตามหมู่บ้านต่างๆ ที่อยู่บนดอยห่างไกล แม้ว่าการเดินทางลำบากก็ไปเพราะครูจะได้พบปะกับผู้ปกครอง สามารถดูแลช่วยเหลือนักเรียนได้อย่างถูกต้อง รวมทั้งมีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวนักเรียน ทั้งเกี่ยวกับสภาพความเป็นอยู่ ครอบครัว ฐานะ ทางการเงินความสัมพันธ์ภายในครอบครัวและเรื่องอื่นๆ ที่สามารถนำข้อมูลที่ได้ไปใช้ประโยชน์ในการช่วยเหลือ แก้ไข หรือส่งเสริมนักเรียนทั้งในด้านการศึกษาและด้านอื่นๆได้อย่างเหมาะสมยิ่งขึ้น“ปัจจุบันนี้อาชีพครูมีความท้าทายมาก เพราะมีการปรับตัวให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วนี้ ไม่ใช่แค่สอนหนังสือในห้องเรียนอย่างเช่นอดีต แต่พัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลา ทั้งในเรื่องเทคโนโลยี ที่เป็นแบบอย่างให้เด็กพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเช่นกัน”ขอย้ำว่า...“อาชีพครู” แม้เป็นอาชีพที่เหนื่อย แต่ “ภูมิใจ”... เพราะอยากเห็นเด็กได้ดี มีอนาคตที่ดี จนเกิดความผูกพันกันบางครั้งลูกศิษย์เรียนจบไปแล้ว ก็มีแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนในวันสำคัญ เช่น วันเกิดของครู มักซื้อเค้กมาอวยพร หรือวันครูก็กลับมาไหว้ครูอยู่เสมอ ในวันครู 2563 นี้...แสดงความยินดี...กับครูที่ได้รับรางวัลครูดีเด่น และขอให้ครูทั่วประเทศ มีพลังกำลังใจในการทำหน้าที่ดูแลพาลูกศิษย์สู่ฝั่งชัยอย่างภาคภูมิใจขอยกย่องอาชีพครู ผู้เป็นพ่อแม่คนที่สอง คอยทำหน้าที่สร้างพัฒนาเด็ก เยาวชน ให้เติบโตเป็นคนดี มีอนาคตนี้ตลอดกาล...
