อ่านชื่อเรื่อง...นางเข่าบ่วงคราบคำ คนเป็นพระมือเก่าคงพอจะเข้าใจ... แต่สำหรับน้องใหม่ ต้องอธิบาย นี่คือ พระนางพญา วัดนางพญา พิษณุโลก ทฤษฎี “ตรียัมปวาย” ใช้คำเรียกว่า พิมพ์พิเศษแขนอ่อนอยุธยา แต่คนในวงการรุ่นต่อมา นิยมเรียกตามเส้นสาย พิมพ์เข่าบ่วง และองค์นี้ ด้านองค์พระสึกช้ำ เห็นเนื้อใน “เขียว” สดใสเรียก “เขียวใบหญ้า”ส่วนผิวสีแดงแกมเหลือง ที่ยังปกคลุมเนื้อในทั้งด้านหน้าและหลัง...จนอาจเข้าใจว่าเนื้อสีแดงนั้น เดิมทีครูตรียัมปวายสันนิษฐาน เนื้อเขียวคือเนื้อหินละลาย (คล้ายซีเมนต์) โดยมาคู่กับคราบสีแดงแกมเหลืองสดแต่เมื่อคุณเชียร ธีรศานต์ เสนอทฤษฎี สีเนื้อพระเกิดจากระดับความร้อนจากไฟ... ไกลไฟหรือไม่ถูกไฟ สี (ดิน) ดำ ไฟอ่อนสีขาว ไฟแรงสีเหลือง ไฟแรงจัดสีแดง และไฟแรงสุด เนื้อสีเขียว วงการยอมรับนับถือใช้เป็นหลักการพิจารณาพระเนื้อดินเรื่อยมากรณีของพระนางพญาพิมพ์เข่าบ่วง...องค์ในคอลัมน์ ส่วนนูนองค์พระสึกหรอ เห็นเนื้อในเขียว ส่วนผิวที่ยังปกคลุมทั้งองค์ ไฟแรงยังไม่ถึงขั้นเขียว...ผิวสีแสดหรือเหลืองอมแดงอย่างนี้ คือ “คราบคำ” ที่เรียกกันในวันก่อนๆทีนี้ก็เข้าถึงเรื่องแม่พิมพ์...จากเดิมที่เรียก พิมพ์พิเศษแขนอ่อนอยุธยา...“ตรียัมปวาย” อธิบายไว้ในปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่อง เล่ม 2 พระนางพญาฯ มีภาพพระ (ขาวดำ) ให้ดูสองขนาด พิมพ์ใหญ่เนื้อแดง...มีบันทึกการพบชัดเจน พี่ชายอาจารย์ถนอม สมภารวัดนางพญา ขุดได้จากบริเวณโคนมะพร้าว ใกล้ศาลาวัด เมื่อคราวคนแตกตื่นแย่งกันขุด ราวปี 2488ส่วนอีกองค์เนื้อเขียว...ขนาดย่อมลงมา ตัดขอบตามเส้นโค้งองค์พระ เส้นบ่วงรอบพระเพลาถูกเฉือนออก ทำให้ดูแปลกตา พระพิมพ์เดียวกัน แต่ดูเหมือนคนละพิมพ์มีคำอธิบาย...ประกอบว่า เทียบกับนางพญาพิมพ์นิยม เข่าโค้ง เข่าตรง อกนูนใหญ่ สังฆาฏิ เทวดา อกนูนเล็ก แล้วดูเก้งก้าง ไม่สวยงาม อ่านข้อเขียนครูกันแล้วมโนตามรวมจากการเห็นพิมพ์เข่าบ่วงอีกหลายขนาดหลายองค์ ดูท่านก็น่าจะไม่สวยอย่างที่ท่านว่าจริงๆแต่ก็อย่างที่บอก...นางพิมพ์เข่าบ่วงคราบคำ องค์ในคอลัมน์วันนี้ ติดพิมพ์ลึกชัด ทุกเส้นสาย รวมเข่าบ่วงให้เห็นเต็มตา...ดูแล้ว เกิดแรงจินตนาการใหม่...เส้นสายลายพิมพ์โดยองค์รวม...ท่านก็งาม อาจจะงามมากกว่าพิมพ์นิยมอีกหลายพิมพ์อีกทั้งเข่าบ่วงองค์นี้ ธรรมชาติของเนื้อเขียว ถูกไฟแรงจัดมาก...ขนาดจึงย่อม...แม้สัดส่วนสามเหลี่ยมด้านสูงป้าน...ไม่ชะลูดเหมือนนางพญาวัดนางพญาพิมพ์อื่น...แต่ก็เปิดตลับพิมพ์เข่าโค้ง นิมนต์ท่านลงไปจำวัดได้คนรักพระเนื้อเขียว...เจอสีเขียวใบหญ้า ตัดด้วยคราบ (ผิว) สีแดงแกมเหลือง มโนตามแล้ว ท่านงามซึ้งตา งามกว่านางพญาวัดนางพญาหลายๆองค์ว่ากันถึงอานุภาพพระนางพญา...กรณีตาควาย คนแจวเรือจ้างข้ามท่าช้างวังหน้า ปี 2487 แขวนนางพญาพิมพ์สังฆาฏิเนื้อเขียวองค์เดียว สู้กับตำรวจสามโรงพัก เลื่องลือกันว่าท่านคงกระพันชาตรีแต่อานุภาพอีกด้านที่ลึกเร้น คุณเชียร ธีรศานต์ ผู้เขียนเรื่องพระนางพญาอีกคน กระซิบเข้าหูเพื่อนลูกผู้ชายด้วยกัน “อย่าให้พระนางพญากับเมีย เดี๋ยวจะเสียเมีย”คุยเรื่องนางพญามาถึงตรงนี้ ก็จะขอออกตัวว่า อย่ามาแวะเวียนองค์เข่าบ่วงคราบคำเสียให้ยาก มีคนเขาจับจองเป็นเจ้าของแล้ว แต่ถ้ามีศรัทธา มีตาบวกสตางค์ควรไปหากันเอง พิมพ์นี้คนรู้จักน้อย หาไม่ยากนักหรอกจะบอกให้.พลายชุมพลคลิกอ่านคอลัมน์ “ปาฏิหาริย์จากหิ้งพระ” เพิ่มเติม
