งานสำคัญที่พวกเราลูกหลานเรียก “วันไหว้ศาล” ของชาวไทยรัฐ แต่ชื่อเรียกทางการ “วันกำพล”...ปกติทุกปี วันที่ 27 ธ.ค. ปีนี้ผมก็เพิ่งรู้ ด้วยเหตุผล เราไม่จัดงานวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เราจึงนัดไหว้ศาลกันวันศุกร์ 26 ธ.ค.แต่สำหรับกัลยาณมิตรที่คุ้นเคยรักใคร่...เมื่อรู้กันก็มักแวะเวียนกันมา ปีเดียววันเดียวได้เจอกันเพื่อระลึกถึง “ป๊ะ” กำพล วัชรพล...ซึ่งท่านก็ไม่ได้จากเราไปไหน...ประติมากรรมหินสลักรูปท่านกลางห้องโถงอาคาร 1 ยืนยิ้มรับลูกๆหลานๆทุกๆคนผมบันทึกไว้เองในใจ...เริ่มงานไทยรัฐ เมื่อ 3 ม.ค.2522...สามวันหลังปีใหม่ สิ้นปีจึงไม่ถือเป็นอายุการทำงานหนึ่งปี...ตอนนั้น ไทยรัฐมีโบนัส 6 เดือนให้พนักงานถึงปีที่ระทึกกว่า...ปี ผอ.กำพล อายุครบ 60...ปีนั้น เป็นงานใหญ่ ใครผ่านไปมา...จะเห็นรถยนต์ยุโรปยี่ห้อหรูตั้งตระหง่านบนหลังคาป้อม รปภ.ประตูหน้าผมจำได้แม่นยำว่าเป็นหนึ่ง...คน ในจำนวนคนชายคาไทยรัฐนับเอเย่นต์ขาย...รวมทั้งหมดกว่าสี่พัน มีสิทธิ์ถูกหวยรถยนต์มูลค่าตอนนั้น ราวห้าแสน โอ! รางวัลใหญ่ยังกะลอตเตอรี่รางวัลที่ 1ถึงเวลาหมุนอุปกรณ์ออกรางวัล...เลข 3 หลัก...คนไกล คนใกล้ คนกันเอง ต่างก็มีที่ทางนั่งของตัวเอง แต่พวกผมก็พวกนักข่าว อายุงานนานปี จนเรียกพวก “เก๋า” นั่นล่ะ! เบียดเสียด ยืนลุ้น “เลขที่ออก” ตรงหน้าใครว่า! ปาฏิหาริย์ไม่มี...ปาฏิหาริย์มีจริง เลขหลักที่สามหยุด...ผมก็เห็นคนในชุด รปภ. ...ก็ รปภ.ที่กำลังเข้าเวรป้อมประตูเข้านั่นแหละ กระโดดชูมือตะโกน “ผมถูกๆ” เราพวกนักข่าวก็ปรี่เข้าไปถาม“ผมไหว้บนศาลพระภูมิ...ทุกวัน” รปภ.ผู้โชคดีหนึ่งในสี่พันบอกเสียงสั่นคนฟังต่างก็อึ้ง...ทึ่ง ศาลพระภูมิอยู่ชิดหลังป้อมนั่นเอง...จะว่าโอกาสของ รปภ.ที่ทำงานตรงนั้น หรือจะว่าเพราะแรงศรัทธาจากการบนบานทุกวัน นานนับเดือนก็คงได้แต่ที่แน่ๆทุกคนที่รู้เรื่องปฏิเสธไม่ได้ ปาฏิหาริย์ที่เกิดจากแรงศรัทธามีจริง ทั้งยังมีประเด็นให้ “เค้นคิด” ต่อ พระไชยมงคล (ชื่อพระภูมิ) ทองเหลืององค์ย่อมๆนั้น...เกิดพลังเข้มขลังอย่างน่าอัศจรรย์ จากใคร?อย่างน้อยที่เคยเห็นอาจารย์นพ โพธิรักษ์ เจ้าของคอลัมน์หมอดูรายวัน ทำพิธีอะไรต่อมิอะไร...มานาน ก็ต้องนอบน้อมยอมรับ อาจารย์นพคนนี้มีวิชาเก็บความฝังใจความขลังของศาลพระภูมิไว้...วันเวลาผ่านมาต่อเนื่องยาวนาน จนถึงวันที่ ผอ.กำพล จากพวกเราไป แล้วมีประติมากรรมสลักหินอ่อน ฝีมือช่างอิตาลี...รูป ผอ.มายืนยิ้ม...ในอาคาร 1 แทนทุกๆปี จะมีคนไทยรัฐหลายคนคุยให้ฟัง...กราบขอรางวัลใหญ่งานของท่านปีไหนก็ได้ แต่ละคนที่ขอได้ มีเค้างานจากเคยรับใช้ใกล้ชิด ผอ. มานานแล้วก็ถึงปีนั้น ราวสี่ห้าปีที่แล้วนี่แหละ “ดา” คนขับรถเก่าแก่คุณหยี...ออกแรงไปคุยกับผมถึงบ้าน...บอกตรงๆว่า ปีนี้ไปไหว้ขอรางวัลที่ 1 เงินห้าหมื่นจากรูปปั้น ผอ.มาแล้ว“ดา” ไม่แค่คุยกับผม ยังไปคุยกับ “จิ๋ม เลขา” คุยกับใครต่อใคร ทุกคนก็ฟังได้เหมือนเรื่องคุยเล่น ทุ่มกว่าแป้งลูกสาวผมขับรถมาจอดแล้วเดินมาบอก...“พ่อ หนูได้ยินเสียงเวทีประกาศชื่อพี่ดา” รับรางวัลที่ 1ประโยค “ฝันที่เป็นจริง” ใครก็พูดได้ แต่สำหรับ “ดา” ผมไม่อยากเชื่อ ฝันตอนเช้าเป็นจริงตอนค่ำผมอยู่ไทยรัฐมานาน ประสบการณ์งานข่าวมากมาย...ยังพอหาเหตุผลได้ แต่ที่ผมก็ยังงง...สงสัยจนวันนี้...ระหว่างศาลพระภูมิเจ้าที่กับรูปสลัก ผอ.กำพล ท่านใดเป็นเทพอารักษ์ ไทยรัฐแต่ที่ต้องทำทุกครั้งที่ผ่านก็ต้องไหว้ อย่างน้อยก็บอกท่าน ขอบคุณที่ถึงวันนี้ไทยรัฐยังพอมีที่ให้ผมเดิน.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
