บท “เกื้อ” ใน “คณิกาไททานิคสำเพ็ง” ไม่ใช่บทที่โดดเด่น แต่ก็เป็น “บทหลัก” หนึ่งในตัวละครหลักผลักดันบันดาลและเป็นฟันเฟืองแข็งแรงขับเคลื่อนมวลชีวิตของเหล่ากะหรี่และสำเพ็งฝ่าข้ามแกร่ง “แสงสุดท้าย” และ “ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ ประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยน” ของ พี่ตูน-ป้าติ๊นา ในพุทธ ศักราช 2435-2438 พุ่งต่อไปอย่าง “เบิกบาน-หาญกล้า-ศรัทธา-ทระนง”ประกายตามุ่งมั่นมุ่งฝ่าและมุ่งกล้าของ “ก้อง-วิทยา เทพทิพย์” คือคุณสมบัติอัตลักษณ์ “เหล็ก” ของนักแสดงหนุ่มผู้นี้ นับจากบทเจ้าชายใน “สิเหน่หาส่าหรี” นี่คือเรื่องที่ 2 ที่ก้องได้รับบท “เข้มกล้าสง่างามฦฬเด็กหนุ่มกำพร้าผู้เติบโตมากับการเลี้ยงดูฟูมฟักรักถนอมของย่าทวด จนได้บวชเรียนศึกษามาทางธรรม หลอมกระบวนคิดให้เขาเป็นชายหนุ่มสุขุมนิ่ง สงบหนักแน่น บท “เกื้อ” จึงเสริมสง่าตัวละครตัวนี้ให้แลดูงดงามยิ่งทุกฉากที่มี “เกื้อ” ล้วนเกริกกล้าและมีพลังอย่างประหลาด เขามี “พลังลับ” ในพลานุภาพและอัจฉริยภาพทางการแสดงอย่างเงียบงันเปี่ยมล้นเขาใช้ “แววตา” บอกกล่าวเรื่องราวต่างๆที่หมุนอยู่รอบชีวิต แทนคำพูดได้แทบทุกเรื่อง สามารถสะกดกักสกัดกั้นอารมณ์พลุ่งพล่าน (ของฝ่ายตรงข้าม) ได้ชะงักงันยิ่งทุกฉากที่เขาต้องปะทะกับนักแสดงขั้นเทพอย่าง “พระยาจรัล” หรือ “ขุนณรงค” พลังภายในของเขาสถิตสว่างสงบนิ่ง แต่เฉือนเชือดเลือดเข้มไม่ “ดร็อป” ลงเลยแม้แต่น้อยขณะเดียวกันเขากลับมีรอยยิ้ม (สู้) ที่สดใสอ่อนโยนอิ่มเอมเอื้ออาทรและเปี่ยมด้วยจริงใจยิ่งแจ้งเกิดยาวไกลไปได้เลยในฐานะ “พระเอกนำ” เกริกกล้าสง่างามครับ “เกื้อก้องเทพทิพย์” นักแสดงสดใหม่หัวใจทิพย์เทพ.“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”‘‘แจ๋วริมจอ’’jaewrimjor@gmail.comคลิกอ่าน "ทีวีบันเทิง" เพิ่มเติม
