สิ้นสุดเทศกาลมหกรรมเก้าอี้ดนตรี ว่าด้วยบัญชีแต่งตั้งโยกย้าย รอง ผบก.–สารวัตร ประจำปี 2566 ตามกรอบเงื่อนระยะเวลาที่กำหนดไว้ท่ามกลางเสียงโอดครวญของ “ผู้ผิดหวัง” เสียงดังไชโยโห่ร้องของ “ผู้สมหวัง” ระคนปนเปกันไปทั่วทุ่งสำนักปทุมวันพล.ต.อ.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผบ.ตร. โยน “ไม้อาญาสิทธิ์” ให้ผู้บัญชาการแต่ละกองทัพรับไปพิจารณาคัดสรร “ตัวละคร” กันเอาเองกระนั้นก็ตาม ยังหนีไม่พ้นวังวนของ “ตั๋วฝาก” ทะลักกันมาล้นหน้าตักผู้มีอำนาจ “จัดสำรับ” ถึงขั้นต้องงัด “กฎเหล็ก” ขึ้นมาตัดโควตา “นักวิ่ง” ร่วงหล่นออกจาก “ลู่” บานตะไทสุดท้ายกลุ่มคนทำงาน “ไร้เส้นสาย” ไม่มีนายคอยหนุนส่งได้แต่กลับไป “นั่งปลง” ตกขบวนรถไฟเที่ยวแล้วเที่ยวเล่า เสมือนฤดูกาลทำลายขวัญกำลังใจมีไม่น้อย “ตัดพ้อ” ทุ่มเททำหน้าที่ของตัวเองไปมากมาย ทำไมถูก “ผู้เป็นนาย” มองข้ามเจ็บปวดที่สุดน่าจะเป็นวิถีทางเดินของ พ.ต.อ.ธเนศ สุขชัย ผกก.ตม.จ.ภูเก็ต อาวุโสลำดับ 7 ของหน่วย ทำผลงาน สร้าง ร้านปันรักษ์คาเฟ่ สาขา ตม.ภูเก็ตให้ พล.ต.อ.ดำรงศักดิ์ กิตติประภัสร์ สมัยเป็น ผบ.ตร.ควงคู่ นางสุมนา กิตติประภัสร์ นายกสมาคมแม่บ้านตำรวจ ขณะนั้นไปเปิดงานที่ควรค่าแห่งความภาคภูมิใจของเขาบัญชีนี้ถูกส่งไปเป็น ตม.จ.ประจวบคีรีขันธ์ ไม่ได้เลื่อนขึ้น รอง ผบก.ตามอย่างวาดฝันไว้เจ้าตัวถึงยื่นหนังสือลาออกส่งให้ พล.ต.ต.ทรงโปรด สิริสุขะ ผบก.ตม.6 ผ่านไปยัง พล.ต.ท.อิทธิพล อิทธิสารรณชัย ผบช.สตม.ระบุเหตุผลเพื่อดำรง “ระบบคุณธรรม” ให้องค์กรหวังว่าในยุคต่อๆไป คนตั้งใจทำงาน เสียสละจะได้รับการพิจารณาอย่างเป็นธรรม.สหบาทคลิกอ่านคอลัมน์ “ส่องตำรวจ” เพิ่มเติม
