บ่อยครั้งที่ผู้ชายก็ร้องไห้ได้ โดยไม่จำเป็นต้องอายใคร ในห้วงเวลาวินาทีที่ปวดร้าวเศร้าโศกสะเทือนใจที่สุดการรินน้ำตาหลั่งอย่าง “ถั่งโถม” ของชายชาติกษัตริย์อย่าง “เจ้าชายชัยทัศน์” ในอ้อมกอดของมหารานีศศิประไพผู้เป็นมารดา จึงเป็นการหลั่งน้ำตาจากความปวดร้าวที่ “สง่างาม” ที่สุด“สิเน่หาส่าหรี” กำลังเดินทางมาถึงจุดที่เชือกเรื่องขันเกลียวกระชากโชติ “พงศกร” เจ้าของบทประพันธ์ที่ได้ “เนปาลี อัญชลี” มา “ผูกเชือกบท” บดขยี้ทุกบทตอนได้อย่างเปรื่องปราชญ์การแสดงที่แสนเลิศล้ำของ ฌอห์ณ-พิมพ์ชนก-พลวัฒน์-คัทลียา และกลศ (อังเคิลเรย์) ยึดโยงเรื่องทั้งเรื่องไว้ราวต้องมนตร์ ที่น่าทึ่งที่สุด“เจ้าชายชัยทัศน์-ก้อง-วิทยา เทพทิพย์” เล่นได้ลึก-ลึกซึ้ง-นิ่งเนียน-เงียบคมและดื่มด่ำเป็นที่สุดฉากสวมกอดพระมารดามหารานี หลั่งน้ำตาทบท้นออกมาอย่างสุดจะทานทน เป็นฉากร้องไห้ที่งดงามและสง่างามที่สุด ตั้งแต่มีฉากร้องไห้ของนักแสดงชายในละครทุกเรื่องที่ผ่านมาความหล่อเหลารูปงามที่หล่องามอย่างมหันต์นั้นใช่ที่สุด แต่ “เคอริสเมอ” (Charis ma) พลังดึงดูดใจของก้อง-วิทยา ช่างมีมากกล้ามหาศาลบวกกับพลัง “เมตตามหานิยม” ของนักแสดงชายผู้นี้ เลอสรรให้บท “เจ้าชายชัยทัศน์” ช่างภูมิฐานสง่างามมากล้นมนตร์ขลังที่สุด ขอปรบใจรัวๆให้ก้องสนั่นแผ่นพื้นปฐพีขอบพระคุณ-คุณบอย-ถกลเกียรติ -นิพนธ์ ผิวเณร และผู้กำกับสุดแสนเซนทิเมนทัล จาริวัฒน์ อุปการไชยพัฒน์ร่วมจิตวิญญาณรังสรรค์สร้างความอิ่มเอมสุดพรรณนามาบรรณาการให้ทุกดวงชีวิตครับ“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”เม้าท์ชัด จัดทุกตอน ติดตามได้ที่ www.thairath.co.th/novel และ Facebook Fanpage : นิยายไทยรัฐ‘‘แจ๋วริมจอ’’jaewrimjor@gmail.com