เห็นใจทั้งผู้บริโภค เห็นใจทั้งผู้ลงโฆษณา และเห็นใจสถานีโทรทัศน์ โดยปกติแม้ไม่มีสถานการณ์โควิด อาการร่อแร่ก็เกิดกับสื่อมวลชนหลายแขนงเคยกล่าวไว้หลายหนว่า โฆษณาทุกประเภท ไม่ว่าจะมาจากเอเจนซีโฆษณาหรือจากหน่วยงานของรัฐ เป็นโลหิตเส้นใหญ่ ที่หล่อเลี้ยงทุกองคาพยพในองค์กรโทรทัศน์แห่งนั้นดีมานด์—ซัพพลายของการลงแจ้งความโฆษณาในสื่อ บัดนี้เปลี่ยนไปเพียงเพื่อให้สินค้าของตน ได้มีโอกาสผ่านสายตา ผ่านการรับรู้ของผู้ชมหรือผู้บริโภค ปราสาททรายเหล่านั้นได้ทลายลงแทบสิ้นเชิงในระยะ 3-4 ปีปฐมบทมาจากการเกิดขึ้นของสถานีโทรทัศน์ดิจิทัลนับสิบๆสถานี เมื่อผู้ชมเท่าเดิม สินค้าที่จะมาลงโฆษณาไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่สถานีโทรทัศน์มีเป็นจำนวนมากส่วนแบ่งการตลาดจึงถูกแชร์ออกไป นี่คือสภาพตลาดโฆษณาของทีวีที่บังเกิดให้เห็น!ดาบสองที่ถือว่ารุนแรงยิ่ง คือการเติบโตแบบสัมบูรณ์ (absolute) ของสื่อทางอินเตอร์เน็ตผู้บริโภคบางส่วนลดละเลิกการดูทีวี ฟังวิทยุ หรืออ่านหนังสือพิมพ์ หันไปรับคอนเทนต์ต่างๆจากสื่อออนไลน์ ซึ่งสะดวกกว่า ไม่ต้องซื้อหา นำติดตัวไปได้ทุกที่สินค้าบางประเภทที่สถานีหลักๆเคยเมินไม่มอง อาทิ การขายตรงในวันนี้มีให้เห็นแทบทุกสถานี การรีวิวขายอาหารเสริม โดยอาศัยคนดังในวงการกีฬาเป็นพรีเซนเตอร์ ผุดขึ้นมาเหมือนดอกเห็ดเอาเป็นว่าไตรมาสแรกของปี ขอเอาใจช่วยทุกฝ่าย ถึงแม้จะอยู่ไม่ครบเหมือนเดิมแต่ก็ให้รอดมากที่สุด เผื่อไตรมาสที่สองของปี อาจมีปรากฏการณ์ว้าบๆขึ้นมาชุบชีวิต ไม่เชื่ออย่าลบหลู่!“สันติพงษ์ นาคประดา”‘‘แจ๋วริมจอ’’jaewrimjor@gmail.com
