งานค้นคว้าเรื่องหนึ่ง อาจารย์ทองแถม นาถจำนง เขียนลง “ทางอีศาน” ผู้นำชนเผ่าไทที่เราเหมาเรียกว่าพระร่วง...ที่ฮึดสู้เขมร ชิงสุโขทัยคืนจากเขมร เป็นคนไทยตระกูล “เลือง”มีคำกล่าว “เลืองเฮ็ดหมอ ลอเฮ็ดท้าว” หมายความว่า คนตระกูลเลือง เป็นตระกูลหมอ คนตระกูลลอ เป็นตระกูลเจ้า ทำให้เข้าใจได้ว่า คนไท...ที่แตกหน่อขยายกอมาจากเมืองแถน แถวสิบสองจุไทย“ตระกูลเลือง” ตระกูลหมอ มาตั้งตัวเป็นใหญ่ เป็นเจ้าเสียเอง ในสุโขทัยความรู้เรื่องนี้ติดสมองผมไว้ มาถูกใช้เชื่อมโยงกับเรื่องราวของ “ซุนเซ็ก” ที่ทองแถม นาถจำนง เขียนไว้ในหนังสือ “สามก๊กฉบับยอดยุทธ์” (สำนักพิมพ์สุขภาพใจ พิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ.2557)ซุนเซ็กสืบทอดความห้าวหาญมุทะลุดุเดือดมาจากซุนเกี๋ยนผู้บิดา ทั้งยังรู้จักคัดเลือกชุบเลี้ยงคนดี จนมายึดแผ่นดินใหญ่ริมฝั่งแม่น้ำกังตั๋ง ลงหลักปักฐานจนต่อมาเป็นหนึ่งในสามก๊ก รบกับก๊กโจโฉ ก๊กเล่าปี่ในสามก๊ก เรารู้จัก “ซุนกวน” ผู้น้องกันมาก ในฐานะผู้นำสำคัญ แต่รู้จักซุนเซ็ก ผู้พี่น้อยไปเรื่องที่อาจารย์แถมตั้งใจเล่าเป็นตอนสุดท้ายซุนเซ็กฆ่าศัตรูคู่ศึกมาก วันหนึ่งจึงถูกลูกน้องศัตรูลอบสังหาร ยิงด้วยเกาทัณฑ์อาบยาพิษ บาดเจ็บหนักแต่เมื่อได้หมอดี ระดับลูกน้องหมอฮัวโต๋รักษา เขาก็ยังไม่ตายทันทีมีคำสั่งห้ามขาดจากหมอ ห้ามโกรธ เพราะอารมณ์โกรธตำราแพทย์จีนว่าเป็น “ไฟตับ” จะพลุ่งพล่านกระทบกระเทือนอวัยวะภายใน ให้บอบช้ำจนเกินเยียวยาหมอขอเวลาห้ามโกรธไว้สามเดือนช่วงเวลาพักฟื้นผ่านไป ยังไม่ครบกำหนด อาการซุนเซ็กดีขึ้น ตามประสานักรบต้นแบบทะลุเดือด เขาละเมิดคำสั่งหมอถึงสองเรื่องเรื่องแรก ที่จริงก็เป็นเรื่องใหญ่ มีข่าวเข้าหู กุยแก กุนซือสำคัญของโจโฉ รายงานโจโฉว่า ซุนเซ็กจะตายด้วยฝีมือทหารเลว เขาโกรธมาก สั่งกองทัพบุกฮูโต๋ เมืองหลวงโจโฉผลการรบ แพ้ชนะไฉน อาจารย์ทองแถม ไม่ได้เล่า แต่เข้าใจว่า คงไม่มีผลดีร้ายกระไรนัก เพราะซุนเซ็กยังมีชีวิตอยู่ต่อได้“ศึกนอก” ที่รบกับโจโฉยังดำเนินไป ซุนเซ็กเจอ“ศึกใน” ที่ทำให้เขาเก็บอาการไม่อยู่ในกังตั๋ง ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นชาวเยวี่ย มีวัฒนธรรมความเชื่อ ต่างจากชาว “ตงง้วน” ยกย่องนับถือ “อิเกียด” นักพรตเต๋า เป็นผู้วิเศษ ขึ้นชื่อว่า เป่าเสกน้ำมนต์รักษาโรคหายได้ชะงัด ทำนายทายทักทุกเรื่องได้แม่นเหมือนตาเห็นความนับถือศรัทธาอิเกียดไม่เพียงอยู่ในหมู่ชาวบ้าน ขยายตัวไปในหมู่นายทหารจนถึงที่ปรึกษาใหญ่ที่สำคัญยิ่งกว่า ศิษย์ที่นับถืออิเกียดก็ยังมีมารดาของซุนเซ็กด้วยช่วงเวลานั้น ซุนเซ็กตั้งตัวเป็นเจ้าครองกังตั๋งได้ไม่นาน เขาเริ่มหวาดระแวง ในสายตาซุนเซ็ก อิเกียดเป็นผีบุญ หลอกลวงมอมเมาประชาชน มิไย ที่มีเสียงห้าม ซุนเซ็กไม่ฟัง เขาเชื่อว่าอิเกียดเป็นภัยสำคัญทางการเมืองสั่งจับตัวประหารทันทีปฏิกิริยาจากประชาชน ไปถึงทหารน้อยใหญ่ กระทั่งมารดา ซุนเซ็กเริ่มรู้สึกว่า ผู้นำกังตั๋งอย่างเขาไม่ได้เป็นหนึ่ง อิเกียดผู้ทรงศีล ที่พึ่งทางใจของชาวกังตั๋งต่างหากที่เป็นหนึ่งความกดดันนี้เสียดแทงใจ ขณะที่ร่างกายยังเจ็บหนัก ในช่วงเวลาห้ามโกรธ...ซุนเซ็กนักรบผู้กล้าก็ได้เวลาตายมีคำพังเพย สงครามไม่จบ ยังไม่นับศพทหาร...กรณีซุนเซ็ก ควรเปลี่ยนเป็น สงครามยังนังนุง อย่าไปยุ่งกับหมอ จะเป็นหมอผีผู้วิเศษ หรือหมอรักษาโรคชาวบ้าน...ต้องดูแลตัวและหัวใจหมอเอาไว้ยิ่งเป็นหมอที่เป็นนักรบแนวหน้า สู้กับโรคภัย...เราจะชนะหรือแพ้ ฝากไว้ที่ใจหมอสถานเดียว.กิเลน ประลองเชิง
