ในหนังสือ เบื้องแรกประชาธิปไตย บันทึกความทรงจำของผู้อยู่ในเหตุการณ์ สมัย พ.ศ.2475–2500 เล่ม 2 (สมาคมนักข่าวฯพิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ.2559) ความทรงจำเรื่องที่ 10 ชื่อ หนีไปกับจอมพลผู้บันทึก (พ.ศ.2516) พล.ต.ท.ชุมพล โลหหะชาละ เล่าว่า ขณะนั้น (ก.ย.2500) มียศเป็นพันตำรวจเอก มีหน้าที่เป็นนายตำรวจประจำตัวนายกรัฐมนตรี คือ ท่านจอมพล ป.พิบูลสงครามตอนเย็นได้รับรายงาน กรรมกรโรงงานแก้วสไตรก์ เดินขบวนมาร้องทุกข์ที่หน้าทำเนียบ “ผมเห็นว่าเป็นเหตุการณ์ไม่ปกติ จึงแต่งเครื่องแบบไปสังเกตการณ์”เวลา 19.00 น. จอมพล ป.ผลุนผลันออกจากห้องมายังรถซีตรองคันใหม่มีคนใกล้ชิดติดตามสามคน “ท่านเห็นผมก็พยักหน้าเรียกให้ไปด้วยกัน”จอมพล ป.ขับรถเองใช้ความเร็ว ไปบ้านซอยชิดลม ครู่เดียวก็กลับลงมาพร้อมด้วยกระเป๋าใส่เงิน รู้ภายหลังว่า 2 หมื่นบาท“เผ่า (พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์) อยู่ไหน รู้ไหม” ท่านถามผมโทรศัพท์ไปถามก็ไม่ได้รับคำตอบ ท่านก็เรียกขึ้นรถ ขับมุ่งหน้าไปทางปากน้ำ บรรยากาศในรถอึดอัด ไม่มีใครพูดจาอะไรเลยแต่ทุกคนก็รู้ดี เพราะมีเสียงวิทยุรายงานว่ามีการรัฐประหารยึดอำนาจรัฐบาล และประกาศให้บุคคลสำคัญไปรายงานตัวต่อหัวหน้าคณะรัฐประหารรถผ่านด่านตรวจปากน้ำ เห็นรถวิทยุตำรวจเปิดไฟแดงวาบๆ วิ่งไล่หลัง แต่รถซีตรองของจอมพลเร็วกว่า ไม่นานก็รอดพ้นการติดตาม แวะเติมน้ำมันที่ศรีราชา จอมพล ป.หารือถึงทางออกอำเภอไพลิน แต่ไม่มีใครแน่ใจจอมพล ป.ขับรถตะบึงไปผ่านสัตหีบ ฝนตกหนัก อากาศหนาวเหน็บ แวะเติมน้ำมันอีกครั้งที่ระยอง ถึงแหลมงอบ จังหวัดตราดเมื่อฟ้าสาง“ผมเห็นใบหน้าท่านจอมพลสงบ และซีด นัยย์ตามีแววอิดโรย ท่านชะลอรถจอด สั่งให้ผมไปซื้อกาแฟไข่ลวกจากร้านข้างทางมากิน”จากนั้น จอมพล ป.ได้บอกให้ พ.ท.บุลศักดิ์ หนึ่งในผู้ติดตาม นำรถของท่านกลับกรุงเทพฯ พร้อมปืนกลประจำตัว สั่งให้คืนสำนักนายกฯ และให้ไปรายงาน พล.อ.สฤษดิ์ ธนะรัตน์ ว่าท่านพร้อมด้วย เลขาฯและนายตำรวจประจำตัว หนีออกนอกประเทศแล้ว ขออย่าได้ติดตามเลยราวบ่ายสองโมง เรือประมงเช่าราคา 2 พันบาทก็ออกจากท่า เจอทั้งคลื่นลมและพายุฝน จนเครื่องดับลอยเคว้งคว้างกลางทะเล แต่เคราะห์ดีที่คลื่นลมสงบคนเรือแก้เครื่องยนต์วิ่งต่อไปถึงเกาะกงของกัมพูชาได้เมื่อราวเจ็ดโมงเช้าถึงด่านหน้าเป็นค่ายทหารเขมร พ.ต.อ.ชุมพล บอกไปตรงๆ ทุกคนเป็นใคร พักค้างคืนในค่ายทหารแล้วมีเรือรบมารับไปเมืองชายทะเลใกล้กรุงพนมเปญ และถูกนำไปพักยังพระตำหนัก เจ้าฟ้าสีหนุ เจ้าแผ่นดินเขมรขณะนั้น เจ้าฟ้าสีหนุไม่อยู่ไปรักษาตัวที่ฝรั่งเศสอีกไม่กี่วัน ท่านผู้หญิงละเอียด และผู้ติดตามสองคนก็เดินทางมาถึงพล.ต.ท.ชุมพล จบบันทึกว่า ติดต่อขอกลับประเทศไทยทางเครื่องบินเป็นทางการ ถูกสอบสวนหลายวันก็ถูกปล่อยตัว รับราชการต่อไปโดยไม่ถูกลงโทษเบื้องแรกประชาธิปไตย เรื่องสุดท้าย เรื่องที่ 11 บันทึกความทรงจำ ท่านผู้หญิงละเอียด พิบูลสงคราม...อยากรู้ว่า บรรยากาศในวาระสุดท้ายที่ญี่ปุ่นของ จอมพล ป.ต้นแบบท่านผู้นำประเทศไทย...เป็นอย่างไร ผมขอแนะนำให้ไปหาหนังสืออ่านกันเองส่วนฉากสุดท้ายของท่านผู้นำฉบับตามแบบ และน้องสาวที่กำลังลี้ภัยจะเป็นอย่างไรเห็นจะต้องติดตามกันต่อไปอีกยาว.กิเลน ประลองเชิง
