วันอาทิตย์ลำดับผลงานปราบโควิด-19 ของไทยที่หนึ่งในเอเชีย ที่สองในโลก รองจากออสเตรเลีย วันจันทร์ลำดับเราคงที่แต่เมื่อหมอทวีศิลป์บอกว่าออสเตรเลียเจอคนติดเชื้อรายใหม่ส่อเค้าขยายวง
ผมก็โมเมมโนเอาไทยเราน่าจะขึ้นแป้นประเทศหมายเลข 1 ของโลก ได้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
อย่าลืมประเทศเล็กๆอย่างเราไม่เคยได้ตัวเลขดีๆเท่านี้มาเลยเราจึงน่าจะมีสิทธิ์ปลื้ม มีสิทธิ์หวังได้เท่าๆกัน
โดยความจริง สงครามโควิด-19 ยังไม่จบ...เลิกเคอร์ฟิวแล้วไม่แน่ว่าเราจะเจอรอบสอง...กลัวกันไว้ ดีกว่าไม่กลัว พอๆกับเรื่องเศรษฐกิจ หลังสงครามโควิด ที่พูดกัน...เราจะจนยากอยู่แล้ว จะจนยากหนักหนาต่อไปอีก
เป็นสิทธิ์คนแก่อย่างผมสักคนที่จะหวัง เราจะลืมตาอ้าปาก อยู่ดีมีสุขได้ ภายในเวลาไม่นาน
ผมย้อนอดีต ปี 2519 ดอกเบี้ยเงินกู้ผ่อนบ้าน...ต่ำสุดร้อยละ 12 สูงสุดร้อยละ 19 ประเทศกลุ่มตะวันออกกลาง สามัคคีกันตั้งโอเปก ขึ้นราคาน้ำมันติดต่อกัน 5-6 ครั้ง ในรอบหกเดือน
ราคาบ้านจัดสรรห้าสิบตารางวา ที่ผมเพิ่งผ่อน 1 แสน 9 หมื่นขึ้นราคาไปจนกว่า 3 แสน โลกทั้งโลกเดือดร้อน นายกฯรัฐบาลไทยถึงต้องลาออก...หนึ่งในพลโลกอย่างผม คำรามในใจ...เออ ไม่ถึงทีกูบ้าง ก็แล้วกัน
นักเลงดีที่ไหนก็ไม่รู้หาเรื่องให้อิรักกับอิหร่านทำสงครามกัน ราคาน้ำมันนิ่งได้พักใหญ่
ปี 2524 ผมเป็นนักข่าวรับเชิญของประธานาธิบดี ซัดดัม ฮุสเซน ไปอยู่กรุงแบกแดด 15 วัน ได้เรื่องที่ไม่เป็นข่าวติดสมอง มาเล่าสู่กันฟัง
ตัวท่านซัดดัมนั้นนิยมอาหารจากเมืองไทย ผลไม้หลังอาหารที่ขาดไม่ได้สักมื้อเดียวคือแตงโม
ไม่เพียงนิยมอาหารไทย พี่เลี้ยงลูกทุกคนก็ใช้ผู้หญิงไทย เล่ากันว่า ตอนพี่เลี้ยงลากลับขบวนรถไปส่งยาว...ยืนยันฐานะไม่ธรรมดา
...
นึกถึงเรื่องน้ำมันที่ตอนนั้นคิดว่าเป็นปัจจัยเดียวที่รังแกโลก ผมก็ได้ที คำรามด้วยความแค้น สักวันหนึ่งมึงกะกูมาแลกกัน มึงกินน้ำมันได้ก็กินไป
ส่วนกูมีข้าว มีผลไม้ มีอาหารหลากหลายให้เลือกกิน
ที่มาของความอหังการ แม้จะดูเพ้อๆฝันๆนี้ ที่จริงผมมีหลัก... เคยได้ยินประธานบริษัทผงชูรสของญี่ปุ่นบอกว่า ประเทศไทยนี้ดี...เอาฝาชีครอบไว้...อยู่ได้สบายๆถึง 20 ปี
ก็คิดได้ฝันได้ไปตามประสา จนสงครามโควิด-19 นี่แหละ... สถานการณ์ชี้ชัด ฝันของผมเป็นจริง
คำ “ครัวโลก” ที่นักการเมืองพยายามขายหลายปีก่อนเป็นความจริงที่พิสูจน์ได้ ไทยไม่เพียงผลิตอาหารพอกิน ยังเหลือขายไปทั่วโลก หากสงครามโควิด-19 จบไม่ได้ เราก็ยังอยู่ได้ มีกินมีใช้ ยังหากำไรจากอาหารได้อีก
หมาเมืองไทยไม่เคยอดตาย เจ้าทองลูกหมูป่ากำลังจะถูกขายไปขึ้นเขียง พระท่านไถ่ชีวิตมาเลี้ยงในวัด เจ้าทองเป็นข่าวดัง เดินตามหลังพระบิณฑบาต ตอนนี้มีข่าวอีก ใจแตกหนีออกจากวัด
ไปบ้านใครอยู่ดีกินดีก็อยู่นาน เลี้ยงไม่ดีก็เปลี่ยนบ้านไปเรื่อย ล่าสุดไปวนเวียนอยู่แถวร้านเซเว่นฯ ว่ากันว่าเป็นแรงดึงดูดคนเข้าร้าน ก็ดูแลกันไว้ดึงลูกค้า
ทั้งโลกจะเป็นยังไงก็เป็นไป แต่เมืองไทยมีอยู่มีกิน...ยืดอกคุยได้เต็มที่
เล่นบทแม่ครัว ป้อนอาหารให้โลกแล้ว ความเป็นเมืองไทยยังขายได้ในฐานะเมืองท่องเที่ยวหมายเลขต้นๆ ยิ่งเติมด้วยคุณสมบัติพิเศษใหม่ เป็นเมืองที่มีกระบวนการรับมือโควิด-19 ได้แถวต้นๆของโลก นี่ก็อีกแรงดึงดูด
เอาแค่สองแรงนี้ อย่ามาพูดว่าเมืองไทยจะจนไปอีกนาน...ต้องพูดใหม่ เมืองไทยจะร่ำรวยแค่ไหน
อุปสรรคถ้าจะมีก็ข้อเดียว หาคนเก่งคนดีเอาไว้บริหารความรวย ระวังพวกเสือโหยเสือหิว พวกเห็บเหาใกล้ตัวเอาไว้ พวกนี้แหละตัวถ่วงสำคัญ.
กิเลน ประลองเชิง