ภาพ : Instituto de Astrofísica e Ciências do Espaço
ราวๆ 10 ปีที่ผ่านมา นักฟิสิกส์ดาราศาสตร์ได้พยายามค้นหาคุณสมบัติต่างๆของดาวฤกษ์ด้วยวิธีแอสเตอโรไซสโมโลยี (Asteroseismology) คือการศึกษาการสั่นกระเพื่อมบนผิวดาวฤกษ์ จากการใช้ปฏิบัติการทางอวกาศ CoRoT (COnvection ROtation and planetary Transits) ขององค์การอวกาศฝรั่งเศส และกล้องโทรทรรศน์อวกาศเคปเลอร์ ขององค์การนาซา โดยมีกำหนดจะดำเนินการต่อไปในทศวรรษหน้าด้วยกล้องโทรทรรศน์ที่อยู่บนยานอวกาศเทสส์ (Transiting Exoplanet Survey Satellite–TESS) และภารกิจพลาโต (PLATO) ขององค์การอวกาศยุโรป
เมื่อเร็วๆนี้ นักดาราศาสตร์จากสถาบันฟิสิกส์ดาราศาสตร์และวิทยาศาสตร์อวกาศ ในโปรตุเกส ได้ใช้เทคนิคแอสเตอโรไซสโมโลยีจากกล้องโทรทรรศน์อวกาศเทสส์ ศึกษาฤกษ์มวลน้อยหรือดาวยักษ์แดง 2 ดวง ที่มีบริวารเป็นดาวเคราะห์นอกระบบ นั่นคือดาวยักษ์แดง HD 212771 และ HD 203949 ซึ่งการสังเกตโดยกล้องเทสส์นั้นแม่นยำพอที่จะวัดจังหวะการสั่นที่พื้นผิวของดาวฤกษ์ ทีมได้มุ่งไปที่สถานะวิวัฒนาการของดาวฤกษ์ HD 203949 เพื่อศึกษาว่าดาวเคราะห์ของดาวยักษ์แดงดวงนี้ สามารถหลีกเลี่ยงการดูดกลืนไปได้อย่างไร
จากการวิเคราะห์ดาวฤกษ์ HD 203949 ดูเหมือนว่าดาวดวงนี้จะมีวิวัฒนาการมากเกินไป และจากการจำลองเชิงตัวเลขทำให้ทีมนักดาราศาสตร์คิดว่ากระแสน้ำบนดาวเคราะห์ อาจนำดาวเคราะห์หลุดจากวงโคจรดั้งเดิมเข้ามาอยู่ส่วนใน ซึ่งกว้างขึ้นและอยู่ในตำแหน่งที่เราเห็นได้ในปัจจุบัน.