เมื่อคิดได้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมง เหมันต์ก็จะกลายเป็นปีศาจเหมือนตัวเอง อมรจึงโยนปืนไปตรงหน้าแก้วรุ้ง พูดอย่างสะใจก่อนจะจากไป "เอาไว้ฆ่าคนที่แกรัก ก่อนที่มันจะฆ่าแก..." แก้วรุ้งสะอื้น โผกอดเหมันต์ร้องไห้ต่อชะตากรรมของเธอกับเขา...ในขณะที่กระถินกับต๋องพยุงกันเดินไปตามทางในป่าอันมืดสลัว เลือดต๋องไหลออกมาเ...
