สมิงจ้าวท่า

“เขายืนอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว ผมเอง ผมคืออาหลง”

หว่องหลีตาโพลง มองฤทธิ์ณรงค์อย่างคาดไม่ถึง...

ด้านบัญชากับอลันยืนมองดอนที่ถูกมัดมือ

และเท้าแยกอยู่ ในขณะที่วดีกับพวกใหญ่ถูกขังรวมกันอีกห้อง ทั้งสองขู่ดอนว่าถ้าคิดหนี วดีกับพวกใหญ่ต้องตาย ดอนถามมีอะไรว่ามา บัญชาหัวเราะในความใจร้อนของเขา แล้วถามเขาทำงานให้กับใคร ดอนนิ่ง อลันไม่พอใจ

“ให้ฉันเป็นคนถามเองดีกว่า...แกทำงานให้กับใคร” อลันกระชากคอดอนขึ้นมาถาม แต่พอเห็นเขายังนิ่งก็ผลักออกแล้วหยิบโซ่ขึ้นมา  สำรอกใส่ “ก็ได้ ถ้าแกชอบคำถามแบบเจ็บๆล่ะก็ ฉันจะให้แกได้เจ็บสมใจ” อลันเงื้อโซ่ขึ้นฟาดใส่ดอน เขาร้องด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ยังยืนกราน

“แกไม่มีทางได้คำตอบอะไรจากฉันทั้งนั้น...ถึงตายฉันก็ไม่พูด”

“ถ้างั้นแกคงได้ตายสมกับที่ตั้งใจไว้แน่” อลัน ฟาดโซ่ลงบนร่างดอนอีกครั้ง  เขาร้องอย่างเจ็บปวด

แต่ก็ไม่ปริปาก

ทางฐานลับ วิชา แทน ไทและทีมงาน พยายามจับสัญญาณของดอนว่าอยู่ที่ไหน ไทเห็นว่ายังอยู่ที่เกาะฉลาม วิชาหวั่นใจเพราะเสร็จงานแล้วเขาน่าจะถอนตัวกลับมา แทนเกรงจะเกิดอะไรขึ้น วิชาเห็นด้วยเพราะงานนี้รวมเสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้น

“นอกจากเสือสิงห์กระทิงแรดแล้ว ยังมีฉลามด้วยนะครับ” ไทเสริม

“ผมว่าเรารีบส่งทีมตามไปเถอะครับ” แทนเห็นด้วยกับไท

“เตรียมทีมที่ดีที่สุดเอาไว้ก่อน แต่ยังไม่ต้องส่งไปตอนนี้ เราจะรอดูสถานการณ์กันอีกสักระยะ” วิชาสั่งการ แทนแย้ง แต่วิชาเชื่อว่าสมิงจ้าวท่าต้องเอาอยู่

ด้านวดี ใหญ่ กิมและเล้ง ถูกมัดขังรวมอยู่ในห้องเดียวกัน ใหญ่จะหาทางหนีเพราะคิดว่าไม่มีใครเฝ้า วดีบุ้ยใบ้ให้ดูว่าในห้องนี้มีกล้องวงจรปิดอยู่หลายตัว...และในห้องที่มองภาพจากกล้องวงจรปิด อ่อนศรีถามบัญชาจะทำอย่างไรกับพวกนี้ เขาบอกว่าจะเก็บไว้ต่อรองกับดอน

“คุณน่าจะฆ่ามันตั้งนานแล้ว ไม่น่าปล่อยมันมาถึงป่านนี้เลย”

“แปลกจังนะ ที่ผมรู้สึกคุ้นเคยกับไอ้ดอน โพธิ์ไทร อย่างบอกไม่ถูก เหมือนว่าเคยรู้จัก เคยเจอกันมานานแล้ว”

“แต่คุณก็รู้นี่ว่านั่นไม่จริง เรารู้จักเพราะมันแฝงตัวเข้ามาเพื่อสืบและหาทางเล่นงานเรา”

“ใช่ แต่อีกไม่นานหรอก เราจะได้รู้กันว่าใครเป็นคนส่งมันมา ไม่ว่ามันจะเป็นใครหรือหน่วยงานไหน เราจะถล่มมันให้ราบ”

อ่อนศรีไม่สน สนใจแต่เรื่องหว่องหลีเป็นอาเหลียงมากกว่า บัญชาเข่นเขี้ยว ไม่ว่าหว่องหลีจะเป็นใครมันต้องตาย อ่อนศรีฟังแล้วเครียด...ด้านอลันใช้โซ่ฟาดดอน

จนสลบ แล้วคิดว่าพรุ่งนี้จะมาจัดการใหม่ สั่งฟามให้เฝ้าไว้ดีๆ พออลันออกไป ลิลลี่ก็พูดกับฟาม