วิมานมนตรา
ตอนที่ 12
ปกรณ์อยากเข้าห้องน้ำ สำลีเลยอาสาพาไปและแกล้งใช้มนตร์ดำทำให้อีกฝ่ายเห็นผีในชุดคลุมสีดำ ปกรณ์กลัวมากตะโกนลั่นบ้าน สำลีสะใจ ผละจากที่ซ่อนและเดินกลับโต๊ะอาหารด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เดือนดารารู้ว่าเหตุที่เกิดกับปกรณ์เป็นฝีมือสำลีเลยทำไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้เลยว่าวริศรากับตรินจะเอะใจเพราะทั้งสองต่างเคยฝันและเห็นภาพหลอนเป็นผีในชุดคลุมสีดำเช่นกัน
ตรินผลักความสงสัยเรื่องผีในชุดคลุมสีดำไว้ก่อน ยิ้มกว้างเมื่อเดือนดารายื่นนามบัตรวริศราให้ในฐานะหัวหน้าทัวร์หากเขากับเพื่อนอยากมาเที่ยวไร่เดือนดารา วริศราอยากปฏิเสธแต่เดือนดาราไม่ยอม จำเพาะเจาะจงให้ลูกสาวบุญธรรมคนโตทำหน้าที่นี้เพราะจะลวงตรินให้มาติดกับที่ไร่
วริศรายอมรับหน้าที่อย่างเสียไม่ได้ และอดไม่ได้จะกระซิบเหวี่ยงตริน
“ฉันไม่อยากติดต่อกับคุณ”
“แต่ผมอยากติดต่อกับคุณที่สุด”
“หน้าด้าน!”
“ถือเป็นเกียรติมากครับ”
ooooooo
เดือนดาราขอถ่ายรูปเสริมแล้วนำไปให้วิญญาณแสงดูตอนกลับถึงห้อง แสงพึมพำตื่นเต้น
“นายเสริมมาเกิดใหม่แล้ว”
“เขาพอใจนังพลอยของคุณพี่มาก เขาสาบานก่อนไปรถคว่ำตายว่าจะขอดูแลนังพลอยในชาติต่อไป”
“พี่ดีใจที่เป็นเช่นนั้น”
“คุณพี่ยอมยกนังพลอยให้คุณเสริมงั้นหรือ”
วิญญาณแสงพยักหน้า “แน่นอน นอกจากพี่แล้วจะมีใครดีที่สุดสำหรับพลอยเท่านายเสริม พี่เห็นสายตาท่าทีของเขาเมื่อครั้งนั้นแล้ว เขาหลงรักพลอย”
“นังพลอยทำเป็นปั้นปึ่งให้เขางอนง้อ น้องชังน้ำหน้าจนอยากจะเอายาพิษให้มันกินให้ตายไปอีกครั้ง”
“อย่านะ! หยุดสร้างหนทางนรกให้ตัวเองสักทีเถิด น้องจะตกนรกชั่วกัปชั่วกัลป์ วิญญาณที่น้องทำร้ายทุกดวงกำลังรุมสาปแช่งหาทางให้น้องมีอันเป็นไป”
“คุณพี่อยู่ในโถนี้มาร้อยกว่าปี อย่ามาทำรู้ดีว่าภายนอกเขามีอะไรเกิดขึ้นเลย”
“มโนสำนึกของพี่มันบอกให้พี่รู้ว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว กลับตัวกลับใจหันมาสร้างกุศลสร้างบารมีในทางที่ถูกต้องเถอะ น้องกำลังเอาเงินทองที่พี่ทิ้งไว้ให้ไปก่อกรรมทำเวร อย่าทำให้พี่ต้องรังเกียจน้องไปมากกว่านี้เลย”
“คุณพี่กล้าพูดว่าจะรังเกียจน้องได้ลงคอ”
“พี่รังเกียจความเลวร้ายของเธอ พี่หมดรักเธอตั้งแต่พี่คิดออกว่าเธอแอบทำอะไรลงไป เธอผลักดาวเรืองตกหน้าต่างตายเป็นรายแรก จากนั้นทุกคนที่ตายล้วนเป็นฝีมือเธอทั้งนั้น”
ถ้อยคำพรั่งพรูของผัวทำให้เดือนดาราปรี๊ดแตก “คุณพี่หลอกลวง คุณพี่นั่นแหละมีชู้ นังพลอยกับคุณพี่ร่วมกันทำชู้ต่อหน้าต่อตาน้องอย่างไม่มีความละอายแล้วมาป้ายความผิดให้น้อง!”
เสียงกรีดร้องของเดือนดาราดังไปนอกห้อง วริศรา มารตีและพัชรีเป็นห่วงอยากเข้าไปดูแต่สำลีที่เดาสถานการณ์ได้โผล่มาห้าม เดือนดาราไม่ได้ยี่หระว่าใครจะได้ยิน ตีอกชกตัวประณามผัว
“คุณพี่เกลียดน้อง ไม่รักน้อง สิ้นรักน้องผิดสัญญากับน้อง ใจร้าย!”
“เธอต่างหากที่ใจร้าย ใจร้ายเกินกว่าที่มนุษย์ปกติใจร้ายต่อกัน เธอไม่ได้รักพี่ เธอเพียงต้องการเป็นของใครสักคนที่ภักดีต่อเธอโดยไม่มีข้อแม้ เธอไม่ได้รักใครแม้แต่ตัวเธอเอง เธอเป็นคนบาปที่นรกส่งมาเกิด!”
ooooooo
เสียงเดือนดารากรีดร้องดังขึ้นเรื่อยๆ วริศรา มารตีและพัชรีทนไม่ไหวจะบุกเข้าห้อง สำลีต้องร่ายมนตร์ดำทำให้สามสาวกลัวและกลับเข้าห้องแต่โดยดี
สำลีจัดการสามสาวเรียบร้อยก็ถือวิสาสะเข้าห้องเดือนดารา วิญญาณแสงเห็นหมอผีชราก็โพล่งลั่น
“ไอ้งูเห่าจอมทรยศ!”
“คุณท่านเองก็ทรยศต่อคุณผู้หญิง คุณท่านจิตใจไม่มั่นคง”
เดือนดาราทนไม่ได้ที่ผัวรักโดนต่อว่า ออกโรงปกป้อง
“พอเถิดลุงสำลี อย่าตำหนิคุณพี่ ฉันผิดเองที่รักและภักดีคนใจคอโลเลแบบนี้ แต่ฉันก็รักเขาหมดใจแล้ว”
จบคำก็คว้าร่างเล็กๆของแสงใส่โถกักวิญญาณ แสงอดไม่ได้เอ่ยกับอดีตเมียรัก
“พี่ขอสาปแช่งให้เธอและคนอำมหิตคนนี้ให้พบความวิบัติในบั้นปลาย”
“คุณพี่สาปแช่งน้อง!”
สำลีทนไม่ไหวคว้าโถกักวิญญาณของแสงมาปิดพร้อมขู่ทิ้งท้าย
“อย่าทำร้ายจิตใจคุณผู้หญิงอีก หาไม่กระผมจะต้องสั่งสอนให้คุณท่านรู้จักเจ็บปวดบ้าง”
เดือนดาราเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผัวเหมือนเคย “ลุงสำลีจะทำอะไรคุณพี่”
“ทำคุณพลอยสิขอรับ แล้วจะเจ็บปวดไปถึงคุณท่าน”
วิญญาณแสงได้ยินก็ร้อนรนตะโกนออกมาจากโถ “อย่านะ! อย่าทำอะไรพลอย”
ไม่มีใครสนใจวิญญาณแสง สำลีเปิดฉากรายงานเรื่องสามสาวทันที
“คุณหนูทั้งสามพยายามจะเข้ามาหาคุณหญิงเพราะเธอได้ยินเสียงคุณหญิงคร่ำครวญ พยายามระงับจิตใจด้วยเถิดขอรับเพื่อเราจะได้บรรลุผลตามเป้าหมายของเรา”
“ขอบใจที่เตือนสติ ฉันทนไม่ได้ที่คุณพี่บอกเลิกรักฉัน”
“ปล่อยวางตรงนี้ไว้เถิดขอรับ เชื่อกระผม กระผมจะฉีดยาให้คุณหญิงหลับสบายไม่กังวล”
สำลีพาเดือนดาราไปพัก เห็นผิวหนังและเล็บมือของเธอเหี่ยวย่นก็ควักเข็มมาฉีดเลือดสดๆ ที่ผ่านการทำพิธีให้ “มือเท้าคุณหญิงเกิดอาการอีกแล้ว จงสงบสติอารมณ์ ไม่เช่นนั้นยามันจะเสื่อมเร็วเพราะคุณหญิงหงุดหงิด”
“ฉันจะพยายาม ลุงไปเอามาจากไหนอีก”
“ซอยโน้นขอรับ มันชะตาถึงฆาต”
“ขอบใจ ออกไปแล้วกดล็อกประตูด้วย”
ooooooo
