ใต้ปีกปักษา

ด้นกลอนสดแล้วสันติก็หัวเราะเมาๆ อัศนีเข้าไปบอกว่าเมาแล้วไปพักก่อนไหม สันติกลับจับมืออัศนีกับอนงค์มากุมกันอวยพรให้ทั้งสองมีความสุข มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง อัศนีสาธุขอให้สมพรปาก ส่วนอนงค์ขอบคุณ และถ้าวันแต่งของสันติ ตนสองคนก็จะแต่งกลอนอวยพรเขาอย่างสาสมเช่นกัน

จากนั้นไม่นานอัศนีก็พาอนงค์ไปโรงพยาบาล พอออกจากห้องหมอ อัศนีก็กระโดดตะโกนว่าตนจะเป็นพ่อคนแล้วทั้งยังเชื่อว่าจะได้ลูกชาย บอกว่าถ้าเป็นลูกชายจริงตนจะสอนให้เป็นนักบินก่อนการตั้งไข่เลย

พอดีเจอสันติวิ่งหน้าตั้งมา อัศนีถามว่ามาได้ไงวันนี้มีบินไม่ใช่หรือ สันติบอกว่าเป็นห่วงอนงค์เลยแว่บมาก่อน อัศนีเหน็บขำๆว่านี่เมียเพื่อนนะห่วงยิ่งกว่าแฟนตัวเองอีก พอรู้ว่าอนงค์จะมีลูกแล้ว สันติก็กอดทั้งสอง

“โอ้...ดีใจกับแกด้วยอัศนี อย่างงี้ฉันก็ต้องรีบแต่งงานแล้วสิ ไม่สิ...ฉันต้องมีลูกให้ทันแก...ลูกเราจะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน”

“เออ...รีบเลยเพื่อน ตอนนี้ฉันนำหน้าแกไปแล้วหนึ่งคะแนน” อัศนีโอบอนงค์หัวเราะสดชื่น

แล้วก็มีเหตุทำให้อัศนีระแวงสันติ เมื่ออัศนีรีบกลับบ้านด้วยความเป็นห่วงอนงค์เมื่อเสร็จการปฏิบัติภารกิจ แต่เมื่อไปถึงบ้านเจอสันติกำลังดูแลอนงค์ที่แพ้ท้องหนักอย่างใกล้ชิดแม้จะมีอังคณาอยู่ด้วย แต่เธอก็ดูแลอยู่ห่างๆ อัศนีบอกตัวเองว่า “ฉันน่าจะรู้ตัวตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่ามันคิดจะทรยศกัน ไอ้สันติ”

และเมื่อไปลอยกระทงในวันลอยกระทง กระทงของอัศนีกับอังคณาลงน้ำก็เอียงกระเท่เร่แล้วคว่ำไป อัศนีบ่นว่าลางไม่ดีเลย สันติติงว่าอย่างมงายไม่จริงหรอก บอกว่า

“ถ้าแกไม่สบายใจ อะ...งั้นเอางี้” สันติเอาไม้ยาวๆ เขี่ยกระทงของตัวเองคว่ำไป ถามอัศนีว่า “ล่มก็ล่มเป็นเพื่อนกันเว้ย โอเคยัง”

อัศนีหัวเราะเดินกอดคอสันติออกไป อนงค์กับอังคณาก็เดินควงแขนกันไปอย่างสนิทสนม...

ooooooo