สัมปทานหัวใจ
ตอนที่ 13
รัตตวัลย์ช่วยประคองเนตรนภาที่หมดสติ นาบุญวิ่งเข้ามาพร้อมพนักงาน ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะที่ทักษิณาทำเป็นวิ่งเข้ามากรีดร้องด้วยความตกใจ
“ว้าย...คุณเนตร ฉันเห็นบอสวิ่งมา ก็เลยตามมาดูค่ะ”
“ไม่ทราบค่ะ ฉันเจอเขานอนหมดสติในห้องซาวน่า”
“นี่จะตายไหมคะ”
นาบุญไม่พูดอะไรอีก รีบอุ้มเนตรนภาออกไปอย่างรวดเร็วโดยมีรัตตวัลย์ก้าวตาม ส่วนทักษิณายืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเจ็บใจที่แผนล้มเหลว
ถึงโรงพยาบาล นาบุญดูแลเอาใจใส่เนตรนภาอย่างดี รัตตวัลย์เห็นแล้วแอบเจ็บ ถามว่า
“คุณเนตรนภาเป็นยังไงบ้างคะ”
“ความร้อนทำให้หัวใจเต้นเร็ว เนตรเลยช็อกหมดสติ ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่คุณหมอยังไม่อนุญาตเข้าเยี่ยมเพราะเนตรยังไม่ฟื้น โชคยังดีที่คุณเข้าไปพบได้เร็ว เขาบ้าหรือเปล่าทำไมถึงเร่งความร้อนให้สูงขนาดนั้น”
“น่าจะมีคนตั้งใจทำร้ายคุณเนตรค่ะ”
“คุณเห็นใครน่าสงสัยแถวนั้นหรือเปล่า”
“ตอนนั้นไม่มีพนักงานอยู่เลย ลูกค้าในสปาก็ไม่มี”
“เราต้องแจ้งตำรวจไหมคะ ฉันยินดีเป็นพยานให้”
“ขอผมคุยกับเนตรก่อนดีกว่า...นี่ครับ ของคุณ” นาบุญยื่นกระเป๋าสตางค์ที่เธอลืมไว้คืนให้ “คุณจะกลับไปก่อนก็ได้นะครับ ไม่ต้องเกรงใจ เนตรไม่มีญาติที่นี่เลย ผมคงทิ้งเขาไปไม่ได้”
“งั้นฉันขอตัวนะคะ”
รัตตวัลย์พูดเสียงแผ่วแล้วเดินจากไปด้วยความเสียใจ นาบุญมองตามหลังเธออย่างอาวรณ์
ooooooo
ปารเมศพยายามโทร.หาทักษิณาแต่เธอไม่รับจึงต้องแอบมาดักตรงหน้าห้องพักแล้วผลักเธอเข้าไปข้างในด้วยความโมโห
“ฉันโทร.หา ทำไมไม่รับสาย”
“ฉันไม่อยากจะไปเกลือกกลั้วกับคนอย่างคุณอีก”
“คิดว่าฉันอยากนักหรือ แต่เธอดัดหลังฉัน คืนนั้นเธอส่งข้อความเรียกฉันมาหาที่ห้องแล้วแอบถ่ายรูปเอาไปโพสต์ด่าฉันว่ามีเมียน้อย”
“ฉันไม่เคยส่งข้อความไป”
“โกหก”
“มันอาจเป็นฝีมือของนังเนตรนภาเมียเก่าคุณนาบุญก็ได้ มันเกลียดฉัน กลัวฉันไปแย่งผัวเก่ามัน”
“เธอต้องการทำลายฉันมากกว่า เพราะแค้นที่ฉันจะหันไปคืนดีกับวัลย์ ระวังตัวให้ดีเถอะ แค้นนี้ฉันไม่ลืมแน่”
ปารเมศคาดโทษแล้วกลับออกไปอย่างฉุนเฉียว ทักษิณาโกรธจัดตะโกนด่าเอ็ดอึง ต่างคนต่างเข้าใจผิดกันโดยไม่รู้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของนาบุญ...
เช้าวันรุ่งขึ้นนาบุญมาเยี่ยมเนตรนภาที่โรงพยาบาล สองคนพูดคุยกันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เนตรนภาเชื่อว่าเป็นฝีมือทักษิณาเพราะในเมืองไทยตนไม่มีศัตรูที่ไหน จะขอดูกล้องวงจรปิดแล้วลากคอเธอเข้าคุกให้ได้
“ผมไม่อยากดูอะไรทั้งนั้น ผมว่าคุณรีบกลับเมืองนอกไปดีกว่า อย่ามากเรื่องเลย”
“อะไรนะ เนตรเกือบตายแต่คุณพูดว่าเนตรเรื่องมากหรือคะ นี่คุณเข้าข้างมันโดยไม่แคร์ว่าเนตรจะเป็นจะตายยังไง...คนใจร้าย คุณรักมันมากขนาดนี้เลยหรือ หลีกไป เนตรจะไปแจ้งความ”
เนตรนภาดันนาบุญออกห่างเพื่อที่ตัวเองจะลงจากเตียงผู้ป่วย แต่นาบุญไม่ยอม จับแขนเธอทั้งสองข้าง ส่งสายตาดุใส่ พูดเสียงเข้ม
“ถึงเวลาที่เราต้องมาเปิดใจคุยกันจริงๆจังๆสักทีแล้ว”
ooooooo
