ระบำมาร

จากนั้นทั้งสองวางแผน โจมาลาศุภวาทกลับแล้วทำทีว่าลืมโทรศัพท์ไว้ตรงไหนไม่รู้ ถวิกาจะโทร.เช็กให้แต่ไม่ได้ถือโทรศัพท์มาด้วย จึงขอยืมของศุภวาท เขาส่งให้อย่างไม่สงสัยอะไร

ทั้งสองเดินเลี่ยงออกมาทำทีกดโทร.แล้วเดินหา พอทางสะดวกก็ใช้โทรศัพท์ศุภวาทส่งข้อความไลน์ไปนัดอัสดมออกมาพบกันคืนนี้

ตกค่ำอัสดมมาตามนัดที่ริมถนนแห่งหนึ่ง พอเห็นว่าถวิกาเป็นคนมาพบก็รู้ว่าโดนหลอกอีกจะกลับ ถวิกาแกล้งทำเป็นถามเขาว่าไม่เห็นให้ตำรวจมาจับ แสดงว่ายังรักตนเพราะยังไม่ได้ตัว หนุ่มใหญ่ไม่อาจซ่อนความปรารถนาได้ ทันใดนั้นเองมีคนร้ายเข้ามากระชากโทรศัพท์จากมือถวิกา เธอไม่ยอมยื้อสุดฤทธิ์จนล้มเข่าครูดถนน อัสดมไม่คิดจะช่วย มองเฉย เธอจึงดึงมือถือไว้แล้ววิ่งมาหลบหลังเขา คนร้ายจะชกหน้าเธอแต่ไปโดนหน้าอัสดมแทน เลือดกำเดาไหล

ถวิการ้องว่าตำรวจมา คนร้ายรีบวิ่งหนี แล้วเธอก็เอาห่อกระดาษทิชชูส่งให้อัสดมเช็ดเลือด เขาดึงกระดาษทิชชูออกมาเช็ดเลือดแล้วเสียงเข้มใส่เธอก่อนจะปากระดาษทิ้ง

“ถวิกา นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันยอมเจ็บเพราะหนู!” ว่าแล้วก็ขึ้นรถกลับไป

คนร้ายกลับมารับค่าจ้างจากถวิกา แล้วเธอก็รีบสวมถุงมือเก็บกระดาษทิชชูที่เปื้อนเลือดอัสดมใส่ถุงซิบล็อก...อัสดมกลับถึงบ้าน ชลิตาเห็นคราบเลือดก็โวยว่าเขาไปเจ็บตัวเพราะถวิกามาอีก เขาอธิบายว่าโดนหลอกออกไป เธอไม่ฟังด่าว่าความหลงทำให้ตาบอด เขาโมโหตัวเอง

“ใช่ว่าผมไม่อยากตัดเขานะ แต่ผมตัดไม่ได้...”

ooooooo

เช้าวันต่อมารัชดายังหยุดงานดูแลจีน่า ถวิกาทำทีซื้อผลไม้มาเยี่ยม และขอให้รัชดาไปล้างผลไม้แล้วปอกมาให้จีน่า จากนั้นก็ชวนจีน่าเล่นทาเล็บโดยต้องตัดเล็บก่อนที่จะทา หนูน้อยยินยอมชอบใจ ถวิกาสวมถุงมือรีบเร่งตัดเล็บจีน่าเก็บใส่ถุงอย่างเรียบร้อย

หลังจากนั้นถวิกาก็แอบขึ้นมาข้างบน เข้าไปในห้องน้ำเพื่อถ่ายรูปแปรงสีฟันของสาทินีเผอิญเธอเปิดประตูมาเจอ สีหน้าเหวี่ยงที่ไม่มีมารยาทขึ้นมาใช้ห้องน้ำข้างบน ถวิกาอ้างว่ารัชดาใช้ห้องน้ำข้างล่าง...แล้วถวิกาก็รีบส่งรูปไปให้โจหาซื้อแปรงสีฟันที่เหมือนกันเพื่อไว้เปลี่ยน