เงินปากผี
ตอนที่ 7
แม่ค้าผู้ร่ำรวยจากการบูชาเหรียญลายดอกไม้ประกาศต่อหน้าสื่อหลายสำนักจะให้ลูกชายบวช และอุทิศส่วนบุญกุศลไปให้เจ้าของเหรียญ จูหยวน ยุรีและมาลินจึงฉวยโอกาสนี้ไปดักรอเลี้ยงที่งานบวชนาค
เลี้ยงยินดีมากที่มีคนจะบวชให้ แต่ร่างผีของเขาเข้างานบวชไม่ได้ จึงต้องขอให้อาศัยร่างของรุ้งแก้วเข้าเขตวัด แล้วก็เป็นเรื่องจนได้ เมื่อรุ้งแก้วดันเป็นลมตอนเริ่มพิธี จูหยวน ยุรีและมาลินรอจังหวะนี้อยู่แล้ว หาทางเล่นงานเลี้ยง แต่ทำได้ไม่ง่ายเพราะเลี้ยงตั้งรับทันและตอบโต้อย่างไม่หวั่นเกรง
ระหว่างที่จูหยวนกับยุรีรับมือเลี้ยง มาลินพาร่างอ่อนเพลียของรุ้งแก้วไปหลบในอาคารวัด และซักไซ้เรื่องที่อีกฝ่ายติดต่อกับเลี้ยงได้ รุ้งแก้วไม่ปริปากเลยถูกทำร้ายเกือบตาย โชคดีที่เลี้ยงมาช่วยไว้
“เด็กคนนี้ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ฉันมาสิงเอง แกอยากรู้อะไร ถามฉันนี่นังมาลิน”
“อ้อ...อยากได้บุญบารมีถึงกับต้องสิงร่างนังนี่เลยเหรอ...ไม่งกไปหน่อยเหรอ”
เลี้ยงวูบเข้าสิงร่างรุ้งแก้วอีกครั้ง หวังพาหนี แต่จูหยวนมาขวางไว้
“ไอ้เลี้ยง...แกออกมาจากร่างเด็กผู้หญิงนั่นซะ อย่ามัวขี้ขลาดอยู่เลย แกเคยแพ้ฉันยังไงก็ต้องแพ้ฉันเหมือนเดิม ฉันจะถอดเจตภูตสู้กับแกตัวต่อตัว ไม่ต้องให้ใครเดือดร้อน ว่าไง...”
คำท้าทายของจูหยวนทำให้เลี้ยงได้แก้มือจากครั้งก่อน...สมัยเขายังมีชีวิต จอมเวททั้งสองถอดจิตจากร่างกายที่จับต้องได้และสู้กันอย่างดุเดือดหลังจากนั้น ก่อนที่จูหยวนจะพลาดท่าถูกเลี้ยงเล่นงานบาดเจ็บสาหัส!
ยุรีร้องไห้โฮเมื่อเห็นสภาพผัวรักซินแสใหญ่มีเลือดทะลักจากปาก มาลินโกรธมาก ถลันไปจิกผมรุ้งแก้ว ข่มขู่ไม่ให้ยอมเลี้ยงสิงร่างอีก จูหยวนได้ยิน ร้องห้ามไม่ให้ทำอะไรรุ้งแก้ว เพราะจะเก็บไว้เป็นตัวล่อให้เลี้ยงมาติดกับ
มาลินจำใจรับปาก แต่ไม่วายสืบหาข้อมูลรุ้งแก้วจากคนรอบตัว โดยเฉพาะจากอุไรที่น่าจะรู้จักดีกว่าใคร แต่ก็สืบได้ไม่ง่าย เพราะอุไรไม่ยอมเล่าและวันพุธคอยขัดขวางตลอดเวลา
สถานการณ์ร้อนระอุขึ้นทุกที วันพุธทวีความเกลียดชังต่อเลี้ยง เพราะเหตุการณ์วุ่นวายในบ้านและทุกอย่างที่เกิดกับรุ้งแก้ว เลี้ยงเข้าใจความรู้สึกลูกชายแต่จำต้องนิ่งไว้และมุ่งหน้ากับการปฏิบัติสมาธิเพื่อเพิ่มพลัง
เลี้ยงได้เหรียญลายดอกไม้คืนจากเสี่ยหรั่ง จึงเรียกมาใช้งานเพื่อปกป้องเขาจากมารผจญ แต่ไม่ทันเริ่ม หลวงตาอ่ำก็ถอดจิตมาคุยกับเขาเสียก่อน
“โยมเลี้ยง...หลวงตาดีใจที่โยมเลี้ยงปฏิบัติสมาธิ จิตใจใฝ่ความสงบ...โยมเลี้ยงจะทำยังไงกับเหรียญเงินและเหรียญทองเงินปากผีที่มันกระจายไปถึงไหนต่อไหนในเวลานี้”
“ใครบูชาผมก็จะได้ดีมีสุข ใครมันดูถูกดูหมิ่น เอาไปใช้ในทางผิด ผมจะให้บทเรียนกับมัน”
“เงินปากผีเวลานี้อยู่ที่ไหน โยมเลี้ยงรู้หรือไม่”
“ผมพยายามนั่งสมาธิจนรู้แล้ว ผมฝากหลวงตาไว้ด้วยก็แล้วกัน...อยู่ที่นั่นปลอดภัย”
พลันหลวงตาอ่ำก็รับรู้ด้วยญาณพิเศษว่าทศจะก่อเรื่อง
“ดูเหมือนมันจะไม่ปลอดภัยเสียแล้วล่ะ”
เลี้ยงตาลุกโชนด้วยความโกรธจัด โวยลั่น
“มันควรตายเสียนานแล้ว ถ้าหลวงตาไม่ขอบิณฑบาตชีวิตมันไว้!”
ooooooo
ทศแอบไปขโมยเหรียญทองของเลี้ยงจากฐานพระพุทธรูปในกุฏิหลวงตาอ่ำ แต่ตันผ่านมาเห็นและขวางไว้ เขาเลยทุบตีทำร้ายด้วยความโมโหจนตันหัวแตกเลือดกบปาก
ธงชาติเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของทศก็เดาได้ว่าคงก่อเรื่องมา แล้วก็จริงดังคาด ทศสารภาพหมดเปลือกว่าแอบเข้าไปขโมยเหรียญทองบนกุฏิหลวงตาอ่ำแต่ไม่สำเร็จ ธงชาติเหนื่อยใจมาก เตือนให้เพื่อนรักล้มเลิกความคิดทั้งหมด เพราะขนาดหลวงตาอ่ำยังเดาได้ เลี้ยงคงรู้เรื่องนี้แล้วเช่นกัน
ทศเครียดหนักแต่ความละโมบก็ทำให้ตัดสินใจขโมยผ้ายันต์จากธงชาติและไปขโมยเหรียญทองบนกุฏิหลวงตาอ่ำอีกครั้งแต่ก็ยังไม่สำเร็จ เพราะหลวงตาอ่ำกับธงชาติตามมาขวาง ทศพยายามยื้อแย่งเหรียญทองจากธงชาติ เลยถูกวิหคภูตของเลี้ยงเล่นงานจนต้องควักผ้ายันต์มาป้องกันตัว
แต่ถึงรอดจากกุฏิหลวงตาอ่ำ ทศก็ถูกเลี้ยงตามเล่นงานอย่างหนักแทบเอาชีวิตไม่รอด โชคดีที่จูหยวนกับยุรีทำพิธีไล่ผีแถวสุสาน เลยช่วยไว้และพาทศกลับศาลเจ้าทันที
อำนาจของเหรียญทำให้คนบ้าคลั่ง ไม่ใช่แค่ทศที่เกือบตายเพราะความละโมบ เซี้ยลูกน้องคนสนิทของอาคมที่ถูกส่งตัวไปขโมยเหรียญจากแม่ค้าที่โชคดีเพราะบูชาเหรียญลายดอกไม้ ก็ถูกเลี้ยงเล่นงานจนเกือบบ้า
ธงชาติเห็นว่าเรื่องลุกลาม เลยตัดสินใจนำเหรียญทองไปมอบให้วันพุธเช้าวันต่อมา
“ช่วยทีเถอะ...มีแต่เอ็งคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยข้าได้”
“หมายความว่าไงวะ”
“เงินปากผีเนี่ยข้าซ่อนไว้ ไอ้ทศมันแอบไปขโมย แถมทำร้ายไอ้ตันปางตาย...ป่านนี้ไม่รู้ไอ้ผีเลี้ยงจะฆ่ามันรึยัง”
“แล้วเอ็งจะเอามาให้ข้า ให้มันตามมาฆ่าข้าเหรอวะชาติ”
“แต่นายเป็นคนเดียวที่ไม่เคยได้รับอันตรายจากมันเลยนะพุธ”
“นายรู้ได้ไง มันมาหลอกคนในบ้านเราเกือบทุกคืน”
“ขอร้องเถอะว่ะพุธ แล้วนายก็เก็บเป็นความลับด้วย ตอนนี้ใครๆก็อยากรู้ว่าเงินปากผีอยู่ที่ไหน ถ้าไม่เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ นายอาจไม่ปลอดภัย...เราไปก่อนนะโว้ย!”
อาคมเห็นสภาพเซี้ยลูกน้องคนสนิทแล้วทนไม่ไหว ต้องพาไปหาจูหยวน เช่นเดียวกับทศที่ซินแสใหญ่ช่วยไล่มนตร์ดำของเลี้ยงจนเกือบหายเป็นปกติ
“ถ้าหายเมื่อไหร่ ฉันจะให้แกเรียนอาคม เอาไว้ปราบไอ้ผีเลี้ยง...แกจะเรียนไหม”
“เรียน...ผมจะฆ่ามันให้ได้ ผมจะทำให้มันเจ็บปวดที่สุดในชีวิต!”
ooooooo
มาลินไม่ได้สนใจเรื่องปราบเลี้ยงมากไปกว่าหาทางฮุบสมบัติของเสริม นับวันเธอยิ่งกร่างและบ้าอำนาจจนพนักงานเอือมระอา โดยเฉพาะดาเรศเลขาฯสาวของเสริมที่แทบกลั้นใจตายวันละหลายๆหน
เลี้ยงเฝ้ามองทุกการกระทำของมาลินกับเมฆาที่มาวุ่นวายกับบริษัทของเสริมด้วยแววตาโกรธจัด แต่ทำอะไรไม่ได้มาก นอกจากรอเวลาให้กรรมเล่นงานสองพี่น้องใจโฉด
มาลินไม่ได้สะทกสะท้านกับสายตารังเกียจของเหล่าพนักงาน มัวหลงละเลิงกับห้องทำงานใหม่
“แกดูสิเมฆา...วาสนาของพี่สาวแก”
“วาสนาของผมด้วยพี่ลิน ดูสิ...จู่ๆก็ได้นั่งเก้าอี้รองประธานของไอ้พุธ โคตรเท่เลยพี่”
“ผลบุญคงกำลังเกื้อหนุนเราให้ร่ำรวย...คอยดูนะ ฉันต้องเอาสมบัติทั้งหมดของไอ้เสริมมาเป็นของฉันให้ได้”
“สุดยอดมากพี่ลิน พี่ลินถ่ายรูปให้ผมทีสิ ผมจะส่งไปอวดเพื่อนๆซะหน่อย”
“เพื่อนในสลัมของแกน่ะเหรอ มันคงอิจฉาแกจนตาร้อนผ่าวๆ”
วีรกรรมกร่างและเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อของมาลินกับเมฆากลายเป็นที่โจษจันทั่วบริษัท แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร แม้แต่สยามเพราะเสริมโทร.สั่งไว้ จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อมาลินเผชิญหน้ากับชานนท์ หนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัท
ชานนท์ประกาศศึกกับมาลินอย่างเป็นทางการกลางห้องประชุม หญิงสาวเดือดจัด แหวลั่น
“บริษัทของสามี ภรรยาไม่มีสิทธิ์เข้ามาทำงานแทนหรือไง กฎหมายก็บอกแล้วว่าสามีภรรยาเป็นเสมือนคนคนเดียวกัน เรื่องแค่นี้...ถ้ายังไม่รู้ก็อย่ามาเป็นผู้บริหาร”
“อ้างเหตุผลข้างๆคูๆยังงี้ เห็นทีจะพูดกันไม่รู้เรื่อง”
“เท่าที่ฉันทราบ...คุณเสริมมีหุ้นสูงสุดถึงหกสิบสี่เปอร์เซ็นต์ ถ้าใครไม่พอใจก็ถอนหุ้นไป ฉันจะได้ให้คนใหม่มาร่วมหุ้น...เชิญ...เชิญเลย!”
“ผมคงถอนหุ้นแน่ๆ เพราะนอกจากจะเห็นอนาคตของบริษัทว่ามันจะจบยังไงแล้ว ผมยังไม่สามารถทนทำงานกับคนบางประเภทได้”
“หมายความว่ายังไง คนอย่างฉันมันประเภทไหนเหรอ”
“คิดเอาเองเถอะครับ เอาเป็นว่าคนอย่างคุณเป็นประเภทที่ผมทำงานด้วยไม่ได้ก็แล้วกัน!”
ดาเรศเห็นท่าไม่ดี กล่อมบอกให้มาลินเปลี่ยนใจและทำดีกับชานนท์มากกว่านี้ เพราะอีกฝ่ายไม่ใช่แค่หุ้นส่วนใหญ่ แต่เป็นลูกค้าคนสำคัญของบริษัทด้วย หากผิดใจกันอาจส่งผลกระทบถึงผลกำไรบริษัท
มาลินหน้าเสียแต่ยังฟอร์มจัด โต้จะไม่ยอมลงให้ชานนท์เด็ดขาด ดาเรศโมโหและสุดจะทนพฤติกรรมบ้าอำนาจของอีกฝ่าย ตัดสินใจลาออกทันที!
ooooooo
