เงินปากผี
ตอนที่ 15
ข่าวการตายของเนียงสร้างความตกตะลึงให้แก่ทุกคนในบ้านเสริมไม่น้อย คงมีเพียงมาลินที่สีหน้านิ่งสงบจนพินทุอรอดดักคออย่างรู้ทันไม่ได้
“หน้าตาไม่รู้สึกรู้สาเลย...หรือว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของเนียง”
“นังพิน...อย่าพูดอย่างนี้ ปากเสีย!”
วันพุธเข็นรถเสริมเข้ามาพอดี สงสัยไม่ต่างจากน้องสาว
“ทำไมไม่มีใครรู้เรื่องเลย นอนหลับเป็นตายกันทั้งบ้าน มันคงไม่ปกติแล้วมั้งครับ”
“พอหายดีก็คิดชั่วทำชั่วเลยนะมาลิน”
เสริมเอ่ยเสียงเรียบ แววตารู้ทันทำให้มาลินใจคอไม่ดีแกล้งโวยวายกลบเกลื่อน
“หยุดมอง...หยุดพูดกล่าวร้ายฉันได้แล้ว ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น อีกอย่างนังเนียงมันก็ตายนอกบ้าน เราไม่เห็นต้องเกี่ยวอะไรด้วยนี่”
เมฆาออกมาสมทบพี่สาว ท่าทางพิรุธจนทุกคนสังเกตได้ แต่ไม่มีใครพูดอะไรจนกระทั่งสองพี่น้องใจโฉดผละออกจากบ้าน รุ้งแก้วเล่าว่าเห็นผันป้วนเปี้ยนในบ้านเมื่อคืน อุไรร้อนใจมาก เชื่อว่ามาลินต้องมีแผน
“นังเนียงเพิ่งถูกเจ้าเมฆาตามตัวมาเมื่อวานทั้งที่ทำพี่สาวขาหัก...นังมาลินคงต้องการอะไรจากนังเนียงสักอย่าง”
วันพุธเห็นด้วยกับแม่บ้านเก่าแก่ “มันต้องเป็นของสำคัญมาก ไม่งั้นคงไม่ทำอย่างนี้ ถ้าเป็นอย่างที่รุ้งเล่าว่าผีไอ้ท่านขุนมาด้วย แสดงว่าจูหยวนมาที่บ้านเราเมื่อคืน”
สถานการณ์แย่ลงเรื่อยๆ อุไรขอตัวไปหาเลี้ยงที่บ้านร้าง แต่วันพุธกลับไม่สนใจและชวนรุ้งแก้วไปทำงาน เพราะมีนัดสำคัญ แต่รุ้งแก้วทนเก็บความอึดอัดใจเพราะเป็นห่วงเลี้ยงไม่ไหว ตัดสินใจบอกบุญคง
“คุณอาไว้วางใจพุธกับรุ้งเรื่องเซ็นสัญญาวันนี้หรือเปล่าคะ”
วันพุธนิ่วหน้า พยายามพูดปัดไม่ให้แฟนสาวกวนใจบุญคง
“เหลวไหลน่ารุ้ง...คงไม่มีอะไรหรอก...ยังไงพุธก็เลือกงานที่บริษัท ส่วนอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป”
“พุธไม่ควรพูดยังงี้นะ พุธก็รู้ว่าคุณเขาเป็นอะไร กับพุธ”
“พุธทำดีที่สุดแล้ว”
“แต่รุ้งเลือกจะช่วยคุณค่ะ คุณอาช่วยด้วย ช่วยคุณเขาด้วยค่ะ เขากำลังตกอยู่ในอันตราย”
บุญคงไปหาเลี้ยงที่บ้านร้างทันทีโดยมีสยามเป็นคนขับรถ ระหว่างทางบุญคงเข้าสู่สมาธิเพื่อใช้มนต์พญาอินทรีขัดขวางการไปถึงของจูหยวนกับมาลิน แต่กระนั้นสองหนุ่มสาวใจโฉดก็บุกถึงบ้านร้างของเลี้ยงจนได้
ooooooo
พญาอินทรีของบุญคงพยายามขวางทุกทาง แต่ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากปล่อยให้พวกมาลินรับมือความกราดเกรี้ยวของเลี้ยง โดยเฉพาะเมฆาที่เกือบตายเพราะถูกวิหคภูตจิกตาทั้งสองข้างเลือดอาบ
จูหยวนใช้เหล็กไหลของเนียงสู้มนต์พญาอินทรีของบุญคงจนฝ่าไปถึงในบ้านร้างได้ โดยมีมาลินตามติด เลี้ยงรอต้อนรับอยู่แล้วด้วยสีหน้าดุดัน
“ยืนรอความตายเลยเหรอไอ้เลี้ยง”
“มึงสองคนต่างหากที่แส่มาตายถึงที่นี่”
มาลินเห็นสภาพทรุดโทรมของเลี้ยงก็อดหัวเราะเย้ยหยันไม่ได้
“แน่จริงคายเหรียญทองในปากแกออกมาสิ...คายมาเลย ไม่ต้องกลัวฉันสองคนตายหรอกไอ้เลี้ยง”
เลี้ยงโกรธจัดชี้นิ้วที่มีประกายไฟไปทางมาลิน จูหยวนยกเหล็กไหลมาสู้ทันที
“เตโชธาตุหรือจะสู้เหล็กไหลโกฏิปีของกู...ไอ้เลี้ยง”
พลังของเหล็กไหลทำให้เลี้ยงบาดเจ็บสาหัส จูหยวนกับมาลินจะซ้ำแต่บุญคงถอดจิตมาขวาง
“ไอ้ศิษย์เอกหลวงตาอ่ำ...ลองสักตั้งไหม อยากรู้ เหมือนกันว่าวิชาพญาอินทรีของนายจะสู้เหล็กไหลได้หรือเปล่า”
บุญคงส่ายหน้า โต้จูหยวนเสียงเรียบ “อย่าก่อกรรมก่อเวรอีกเลย...คุณเลี้ยงก็อยู่อย่างสงบแล้ว ถ้าคุณสองคนไม่วุ่นวายกับเขา เขาก็ไม่ทำอะไรคุณ...กลับไปซะ”
มาลินไม่ยอม สวนบุญคงอย่างดุเดือด
“มันเรื่องอะไรของแกไอ้บุญคง ที่ใช้วิชามารปล้น บริษัทของฉันไป ฉันยังแค้นไม่หาย จัดการมันเลยค่ะซินแส”
จูหยวนรอโอกาสอยู่แล้ว ร่ายคาถาทำร้ายเลี้ยงอีกครั้ง บุญคงพยายามช่วยแต่ต้านพลังของเหล็กไหลไม่ได้
“มนต์คาถาของนายถูกเหล็กไหลฉันดูดหมด”
อุไรซึ่งแอบมาดูเลี้ยงที่บ้านร้างเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแล้วทนซ่อนตัวต่อไม่ไหว ท่องคาถาช่วยเลี้ยงกับบุญคง แต่ถูกมาลินเล่นงานและผลักตกบันไดตายคาที่!
จูหยวนสะใจมาก ใช้เตโชกสิณเผาบ้านร้างของเลี้ยง บุญคงเห็นท่าไม่ดีรีบพาเลี้ยงหนี
“ไอ้บุญคง...มึงเอาวิญญาณไอ้เลี้ยงหนีไปเหรอ มึงตายเสียเถอะ!”
ขาดคำ ไฟจากเตโชกสิณของจูหยวนก็เผาผลาญบ้านร้างของเลี้ยงไม่เหลือซาก โชคดีที่บุญคงพาเลี้ยงหนีไปได้ เลยไม่ตกเป็นเหยื่อความละโมบของจูหยวนกับมาลิน...
ooooooo
