เล่ห์รักบุษบา

ดินแดนทั้งขำทั้งฉิวทั้งอ่อนใจกับยัยบ๊องคนนี้...

ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ บุษบาบรรณก็พูดออกมาพร้อมหยิบแบงก์ร้อยวางไว้บนโต๊ะ

“อ่ะ ฉันให้นายไว้อีก เผื่อนายยังไม่อิ่ม แบกของหนักๆทั้งวันก็ต้องกินเยอะๆ”

เสียงวิทยุสื่อสารในมือหญิงสาวดัง...อังคณาเร่งเพื่อนให้รีบกลับมาเพราะคนเริ่มเยอะ บุษบาบรรณจึงร้อนรน แต่ไม่วายกำชับเขาว่า

“นี่...เอาไว้กินข้าวนะ อย่าเอาไปซื้อบุหรี่สูบนะ มันไม่ดี”

ดินแดนมองตามบุษบาบรรณเดินลิ่วออกไป แล้วหันหลับมามองเงินบนโต๊ะ อมยิ้มขำๆ พึมพำว่ายัยบ๊อง แต่ลึกๆรู้สึกประทับใจที่เธอมีน้ำใจ

ถึงเวลาประกาศรางวัลผู้ประกอบการไร่องุ่นดีเด่น บุษบาบรรณฟังไปเคลิ้มไป จินตนาการเพริศแพร้วว่า

ไร่บุษบาของตัวเองได้รับรางวัลนี้ แต่เสียงเรียกของอังคณาก็ทำให้เธอสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความสุข มองไปบนเวทีที่ภูวดลขึ้นไปรับรางวัล

“วันนี้คุณภูวดลทายาทหนุ่มรูปหล่อขึ้นมารับรางวัลด้วยตัวเองเลยครับ สำหรับรางวัลนี้ไร่ภูผาก็ได้รับมาสามปีซ้อน เป็นยังไงบ้างครับ”

“ต้องขอบคุณคณะกรรมการที่เห็นความตั้งใจของไร่ภูผาของเรา จากไร่เล็กๆ จนวันนี้เรามีพื้นที่ปลูกองุ่นทั้งหมดประมาณ 1,000 ไร่ ก่อตั้งโดยคุณเอกภพ นอกจากนี้ยังมีร้านขายของที่ระลึกพร้อมซื้อผลองุ่นสดและที่พักแบบอิงธรรมชาติไว้คอยให้บริการนักท่องเที่ยว ซึ่งในอนาคตอันใกล้เราจะขยายธุรกิจผลิตภัณฑ์แปรรูปเพิ่มขึ้น”

“หล่อเนอะ...เพอร์เฟกต์จริงๆ ผู้ชายอะไรดูดี

ไปหมด” อังคณาตาลอยฝันหวาน บุษบาบรรณไม่อยากขัดความสุขเพื่อน แต่จำเป็นต้องบอกให้เตรียมตัวกลับบ้านเพราะเสร็จงานแล้ว

หลังจากถ่ายรูปแสดงความยินดีกันแล้ว กลุ่มของภูวดลเตรียมกลับไร่ แต่ดินแดนอยากเข้าห้องน้ำก่อน

จึงแยกตัวไปคนละทาง ไม่คาดคิดว่าจะเจอบุษบาบรรณผลุนผลันเข้ามาในห้องน้ำชายเพราะปวดฉี่มากโดย

ไม่ดูตาม้าตาเรือว่ามีคนอยู่ รู้แต่ว่าห้องน้ำหญิงคนเต็ม

เสียงกรี๊ดของบุษบาบรรณดังลั่นเมื่อเปิดห้องน้ำออกมาเห็นดินแดนยืนหันหลังฉี่ที่โถ คนอื่นๆพลอยแตกตื่น หญิงสาวอายมาก พอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งพรวด

ออกไป โดยมีดินแดนตามมาติดๆแล้วหยุดยืนเท้าเอว ส่ายหน้าไปมา บ่นพึมพำ

“เจอยัยนี่อีกจนได้ อะไรวะ!”

ooooooo

เย็นนั้นที่บ้านหลังใหญ่ของเอกภพ สมาชิกในครอบครัวร่วมโต๊ะอาหารเลี้ยงฉลองความสำเร็จกับรางวัลที่ได้มา เอกภพยิ้มหน้าบาน โดยมีอักษรภรรยาคนสวยและลูกชายอีกสองคนนั่งพร้อมหน้า