คุณชายไก่โต้ง
ตอนที่ 16
โต้งพยายามโทร.หาเจี๊ยบแต่เธอไม่รับสาย กระทั่งมีเบอร์แปลกๆโทร.เข้ามาจึงกดรับ ปรากฏว่าเป็นแอ๊บโทร.มาสารภาพว่าเด็กในท้องตนไม่ใช่ลูกของโต้ง
“ฉันกลุ้มใจมาก ถ้าโต้งรู้ โต้งคงโกรธฉันมากแน่ๆ ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใคร ฉันเลยอยากจะขอร้องเธอให้ช่วยพูดกับโต้ง เธอช่วยออกมาพบฉันหน่อยได้ไหมเจี๊ยบ”
แอ๊บเว้าวอนจนสำเร็จ! เจี๊ยบหลงกลออกมาพบแอ๊บบนตึกร้างแห่งหนึ่ง ก่อนจะรู้ว่าที่แท้แอ๊บโดนไอศูรย์ขู่บังคับให้หลอกเธอมาเพื่อเล่นงานโต้งที่กำลังจะส่งข่าวให้เขาตามมาช่วยคนรัก
โต้งมาถึงและมีปากเสียงกับไอศูรย์ก่อนที่สองหนุ่มจะวางมวยกันอย่างดุเดือด แต่แล้วไอศูรย์กลับเป็นฝ่ายพลาดตกตึกตายอย่างสยดสยอง ส่วนแอ๊บบาดเจ็บเพราะก่อนหน้านี้โดนไอศูรย์ผลักล้มกระแทกพื้นอย่างแรง
เมื่อโต้งเคลียร์ทุกประเด็นว่าตัวเองคือผู้บริสุทธิ์ เขากับเจี๊ยบจึงกลับมารักกันมากเหมือนเดิม แต่ เสธ.เจ้ยก็ยังไม่ไฟเขียวซะทีเดียว เพราะกลัวโต้งจะก่อวีรกรรมอะไรขึ้นมาอีก
“พ่อนะพ่อ จะเยอะไปไหนก็ไม่รู้” เจี๊ยบบ่นกับโต้ง
“เอาน่า...อย่าโกรธเลย ฉันเข้าใจพ่อเธอ”
“ว่าไงนะ เธอเข้าใจพ่อฉัน?”
“อืม...ก็ถ้าฉันมีลูกสาวคนเดียวที่ทั้งสวยทั้งเก่งอย่างเธอ ฉันอาจจะหวงลูกสาวเยอะกว่านี้เป็นร้อยเท่า”
“บ้า!! พูดจาอะไร มันใช่จังหวะตลกมั้ย”
“ไม่ได้ตลก ขนาดฉันเพิ่งจะรู้จักเธอได้ไม่นาน ฉันยังรักยังหวงเธอขนาดนี้ แล้วพ่อเธอเขารู้จักเธอมาตั้งแต่เธอเกิด เขาจะไม่รักไม่หวงเธอได้ยังไง แต่ไม่ต้องกลัวนะ ถึงจะต้องฝ่าด่านโหดของพ่อตาอีกซักกี่ด่าน ฉันก็จะสู้ไม่ถอย”
“อะไรเนี่ย จู่ๆผีตาแก่เข้าสิงเหรอ ถึงได้พูดจาเข้าใจโลกขนาดนี้”
“เธอต่างหากล่ะเจี๊ยบ ที่สอนให้ฉันเข้าใจโลก”
“ฉันว่าก็ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวหรอกนะที่สอนให้นายเข้าใจโลกน่ะ”
เจี๊ยบหมายถึงเจ้าสัวพ่อแท้ๆของโต้งด้วยอีกคน... โต้งตามไปที่วัดพบเห็นพ่อยืนพูดกับกระดูกของไอศูรย์และพ่อแม่ที่นำมาเก็บไว้ในที่เดียวกัน
เจ้าสัวขอโทษพ่อแม่ของไอศูรย์ที่เลี้ยงลูกเขาได้ไม่ดี และขอบคุณไอศูรย์ที่สอนให้ตนเข้าใจอะไรๆมากขึ้นหลายอย่าง โดยเฉพาะการเป็นพ่อ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เขาเกิดมาเป็นลูกของตน ตนจะขอแก้ตัว ขอเป็นพ่อที่ดีของเขา
“ป่าปี๊อย่าโทษตัวเองเลย ไม่ใช่เพราะป่าปี๊หรอก ผมต่างหากที่เฮงซวย เพราะผมที่มันเกเร ไม่เอาไหน”
“แกไม่เกี่ยว”
“เกี่ยวสิ ก็เพราะผมมันเฮงซวยขนาดนี้ แต่ป่าปี๊ก็ยังรักยังให้โอกาสผมจนไอศูรย์น้อยใจ ไม่พอใจเรื่องมันเลยกลายมาเป็นแบบนี้”
“คนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่รักไม่ให้โอกาส ไม่ให้อภัยลูกตัวเอง แล้วจะไปให้ลูกหมาที่ไหน”
“เมื่อกี้ป่าปี๊พูดอะไรนะ”
“พูดอะไร?”
“ป่าปี๊บอกว่ารักผมเหรอ”
เจ้าสัวอึกอักอ้ำอึ้ง โต้งแซวยิ้มๆ จนคนเป็นพ่อขัดเขิน
“ไม่เข้าใจเลย ก็อีแค่จะบอกว่ารักลูกนี่มันยากนักรึไง จะปากแข็งไปถึงไหน” โต้งมองรูปไอศูรย์ก่อนพูดต่อไปว่า “ไอศูรย์ก็สอนอะไรผมหลายอย่างนะป่าปี๊ ถ้าผมไม่เกเร ขยันทำงานเหมือนเขา เรื่องราวมันก็อาจจะไม่แย่แบบนี้...จากนี้ผมสัญญานะว่าจะขยันช่วยงานป่าปี๊เหมือนอย่างที่ไอศูรย์ทำ และผมจะเป็นลูกที่ดีให้ป่าปี๊ภูมิใจ”
“เออ ขอบใจๆ”
“ผมรักป่าปี๊นะ ป่าปี๊ล่ะรักผมมั้ย”
เจ้าสัวอิดออด แต่สุดท้ายก็พูดคำที่โต้งรอคอยออกมาจนได้ “อั๊วรักลื้อ”
ooooooo
แอ๊บนอนเหม่ออยู่บนเตียงคนไข้ภายในโรงพยาบาล รุ่งขึ้นโต้งกับเจี๊ยบมาเยี่ยม แอ๊บทั้งโกรธ อาย และรู้สึกผิดแทบไม่อยากสู้หน้า
แต่ด้วยความห่วงหาอาทรของทั้งคู่ที่แสดงออกมาจากใจทำให้แอ๊บสุดจะกลั้นน้ำตา ร้องไห้โฮอย่างหมดอาย ถามโต้งว่าตนต้องติดคุกหรือเปล่า ตนไม่อยากติดคุกข้อหาสมรู้ร่วมคิดกับไอศูรย์ล่อลวงเจี๊ยบไป
ทันใดนั้นอำนาจพ่อของแอ๊บโผล่พรวดเข้ามาบอกว่าพ่อแย่แล้ว อารามดีใจแอ๊บเห็นพ่อก็ร้องขอความช่วยเหลือ แต่อำนาจก็พูดแต่ปัญหาหนี้สินของตัวเองจะให้แอ๊บช่วยใช้หนี้ด้วยการยอมขายตลาดแม่ตลับ
แอ๊บช้ำใจถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้น ส่วนโต้งกับเจี๊ยบได้แต่สังเวชใจในความไม่เอาไหนของอำนาจ เป็นพ่อที่ลูกพึ่งไม่ได้จริงๆ
โต้งปรึกษาเจี๊ยบว่าเขาจะซื้อตลาดแม่ตลับเพื่อให้แอ๊บเคลียร์หนี้สินของพ่อ เจี๊ยบเห็นด้วยและชื่นชมความดีงามของแฟนหนุ่ม
เมื่อเจี๊ยบมาบอกพ่อของตนว่าโต้งเชิญไปเป็นประธานเปิดป้าย “ตลาดไก่โต้ง” ที่เปลี่ยนชื่อจากตลาดแม่ตลับเพราะโต้งซื้อต่อ เสธ.เจ้ยตกใจและทำท่าไม่อยากไปเพราะไม่ต้องการเผชิญหน้ากับโจทก์เก่าอย่างเจ้าสัว กลัวความลับเรื่องชอบเที่ยวผับจะเปิดเผย ทำให้ลูกสาวหมดความเคารพ
แต่ยังไง เสธ.เจ้ยก็เลี่ยงไม่ได้ เพราะไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไร วันงานที่มีชาวตลาดมารวมตัวกันมากมาย ปรากฏว่า เสธ.เจ้ยพรางหน้าตามาร่วมงาน แต่ก็มีเหตุให้เจ้าสัวจำได้อยู่ดี
เสธ.เจ้ยตะปบปากเจ้าสัวไว้ทันก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมาให้ผู้คนสงสัย จากนั้นก็ลากไปคุยกันสองคนห่างหูตาคนอื่น
เจ้าสัวได้ทีวางมาดเหนือกว่า ถามอีกฝ่ายว่ามีอะไรให้ว่ามา เคลียร์กันมาเลย
“ก็...ไหนๆก็ไหนๆ เรื่องที่แล้วๆมาก็ลืมๆไปเหอะอย่าพูดถึงมันอีกนะ”
“เรื่องที่แล้วๆมา เรื่องอาราย”
“ก็เรื่องที่เราเจอกันในผับน่ะ”
“ทำมาย? เจอในผับแล้วทำมาย”
เสธ.เจ้ยสูดลมหายใจฮึดสู้กับความจริง “เอาวะ ลูกผู้ชายกล้าทำผิดก็กล้ารับ ฉันอยากขอตรงนี้เลยว่าอย่าให้ลูกสาวฉันรู้ว่าฉันเคยไปทำอะไรในผับไว้บ้าง”
“ที่แท้เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง...กลัวลูกสาว” พูดแล้วเจ้าสัวหัวเราะก๊าก
“เฮ้ย! มันไม่ตลกนะ ชีวิตฉันก็มีแค่ลูกสาวคนเดียวที่เป็นแก้วตาดวงใจ ฉันก็อยากเป็นพ่อที่ดีในสายตาของลูก”
“ขอกันฟรีๆ ของฟรีมันไม่มีในโลกหรอกนะ”
“นายนี่มันเลือดพ่อค้าจริงๆ”
“แน่ล่ะ อั๊วเจ้าสัวนะ อั๊วค้าขายนะ”
“เอาไง ว่ามา”
“ลื้อต้องไฟเขียวให้อาโต้งลูกชายอั๊วคบหาดูใจกับอาหนูลูกเจี๊ยบลูกสาวลื้อ ลื้อห้ามขัดขวางความรักของทั้งคู่ อั๊วอยากได้อาหนูลูกเจี๊ยบมาเป็นลูกสะใภ้”
ขาดคำของเจ้าสัว...เสียงเฮดังสนั่นจากชาวตลาดนับสิบคน รวมทั้งโต้งกับเจี๊ยบ ฝนกับหมอเป๊ะ และอี๊จินกับจูเลีย...
ooooooo
งานเปิดตลาดภายใต้ชื่อใหม่ “ตลาดไก่โต้ง” ผ่านพ้นไปด้วยดีมีความสุขกันถ้วนหน้า
มะลิกับลูกชิดหายเป็นปกติกลับมาใช้ชีวิตได้เหมือนเดิม ส่วนอ้นกับเบิ้มก็ทำท่าจะลงเอยเพราะเบิ้มฝ่าด่านบุญเติมสำเร็จ ขณะที่มะลิก็ดูจะใจอ่อนกับป๋องที่ไม่ทอดทิ้งช่วยดูแลในยามเจ็บป่วย
ความรักของโต้งกับเจี๊ยบลงตัว สองคนคบหากันอย่างเปิดเผย โต้งยังคงขี้เล่นมีเรื่องหยอกล้อแฟนสาวด้วยความสนุกสนานแทบทุกวัน
วันนี้ก็เช่นกัน โต้งทำให้เจี๊ยบเซอร์ไพรส์ภายในสวนสวยที่เคยมาปั่นจักรยานเที่ยวเล่นด้วยกันบ่อยครั้ง
เจี๊ยบมาถึงก่อน เธอเห็นจักรยานคันหนึ่งจอดอยู่ มันมีแต่ล้อหน้า ไม่มีล้อหลัง
“จักรยานบ้าอะไรมีล้อเดียว แล้วจะขี่ยังไง”
สิ้นเสียงบ่นนั้น โต้งก้าวมายืนยิ้มแฉ่ง ในมือมีล้อจักรยาน ยักคิ้วและทำหน้าทะเล้นน่ารัก
ผ่านไปไม่นานนัก จักรยานคันนั้นมีสองล้อครบถ้วนด้วยฝีมือโต้ง
“นี่ไง จักรยานมีล้อเดียวแล้วจะขี่ยังไง มันต้องมีสองล้อ”
“อะไรของนาย ไปเล่นที่อื่นมั้ย”
“ใครเล่น ฉันเอาจริง มีโต้งก็ต้องมีเจี๊ยบ มีเจี๊ยบก็ต้องมีโต้ง ถ้ามีคนเดียวแล้วจะขี่ยังไง”
“ไอ้โต้งบ้า ทะลึ่ง”
โต้งขำก๊าก เจี๊ยบไล่ทุบเขาอย่างเขินอาย โต้งเลยพูดใหม่จากใจว่า
“เอาใหม่...ถ้าไม่มีเจี๊ยบแล้วโต้งจะอยู่ยังไง”
เจี๊ยบยิ้มชอบใจ ยอมหอมแก้มโต้งที่เอียงหน้ารอ...หนุ่มสาวแลกหอมกันไปมาด้วยความรักก่อนจะขี่จักรยานเล่นกันอย่างมีความสุขท่ามกลางดอกไม้หลากสีสันสวยงาม
ooooooo
– อวสาน –
