ไข่มุกมังกรไฟ
ตอนที่ 13
เปาซื่อคนเก่าแก่ที่เลี้ยงเจนเนตรมาตลอด รักและเป็นห่วงคุณหนูของแกอย่างที่สุด ถูกหมิงเต๋อจับตามองและจับผิดตลอดเวลา เมื่อพูดคุยกับเจนเนตร เปาซื่อขอร้องอย่าปิดตนอีกเลยว่าคุณหนูกำลังทำอะไรอยู่
เจนเนตรตัดสินใจบอกเปาซื่อว่าที่นี่ไม่ได้มีแต่ไร่ชา ป้ารู้ไหมว่าครอบครัวตนค้ายาบ้า เจนเนตรจึงรู้ว่าป้าเปาซื่อรู้มานานแล้วแต่เพราะรักและหวังว่าคุณหนูจะไม่โดนอิทธิพลของยาเสพติดครอบงำ แต่ในที่สุด...
เปาซื่อระทมใจกับความผิดหวัง เจนเนตรขอโทษที่ทำให้ป้าเปาซื่อผิดหวัง
“ป้าผิดหวังมันไม่สำคัญเท่ากับตอนนี้ชีวิตคุณหนูแขวนอยู่บนเส้นด้าย ไม่ใช่แค่นอกบ้านที่มีตำรวจ แต่ที่นี่ ในบ้านของคุณหนูเอง คุณหมิงเต๋อคือคนอันตรายที่สุด สายตาที่เธอมองคุณหนู เหมือนสัตว์ร้ายกำลังรอเวลาขย้ำเหยื่อ”
“ขอบคุณค่ะป้า ขอบคุณที่ป้ารักหนู ไม่ทิ้งหนูให้เผชิญทุกอย่างที่นี่...คนเดียว”
รุ่งขึ้นที่โต๊ะอาหาร หมิงเต๋อเล่าให้เจนเนตรฟังว่าเมื่อคืนเรย์บุกไปมีเรื่องถึงในผับอาหลาง มีคนตาย
บอกเจนเนตรว่าเราควรหยุดเรื่องกำจัดอาหลาง ปล่อยให้ตำรวจจัดการมัน ที่เราต้องทำคือกำจัดเรย์กับจางเกาซิน เจนเนตรหันขวับมองหมิงเต๋อ แววตาหวั่นไหว หมิงเต๋อยังคงพูดเนิบๆแต่จริงจังว่า
“เจ็กรู้ว่านายใหญ่มีเหตุผลที่ไม่อยากฆ่าเรย์ แต่เจ็กอยากจะเตือนความจำเรื่องนึง วันที่นายใหญ่อลันตาย เรย์ไม่ได้อยู่ที่โรงงานฝั่งโน้น เรย์เป็นคนเดียวที่เราตามหาตัวไม่เจอ เรย์เป็นคนที่รู้ว่านายใหญ่อลันไปไหน ทำอะไร”
“เจ็กกำลังจะบอกว่า เรย์มีส่วน...ฆ่าพ่อ”
“เจ็กมั่นใจ เรย์กับจางเกาซินร่วมมือกันฆ่านายใหญ่อลัน แล้วตอนนี้เรย์ก็กำลังกลับมาใช้ความเชื่อใจเป็นอาวุธ เพื่อฆ่านายใหญ่อีก เจ็กกำลังขยายเครือข่ายต่างประเทศซึ่งจะสร้างอำนาจสูงสุดให้กับไข่มุกมังกร แต่จะสำเร็จหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับว่านายใหญ่จะแสดงความแข็งแกร่งให้เป็นที่ยำเกรงกับทุกคนได้แค่ไหน”
หมิงเต๋อพูดนิ่ม แต่สายตามองอย่างเป็นคำสั่ง
เรย์ดูแท็บเล็ตข่าวเรื่องในผับ บอกเกาซินที่เดินเข้ามาว่าเรื่องที่ผับเมื่อคืนไม่มีคลิปไม่มีข่าว
เกาซินตำหนิว่าต่อให้แค้นเรื่องไป่หลิงแค่ไหนก็ไม่ควรลงมือฆ่าอาหลางในที่ของเขา ทำไมถึงประมาทอย่างนี้ หรือว่าเจนเนตรสั่ง เรย์บอกว่าลี่จูไม่เกี่ยว เป็นเรื่องระหว่างตนกับอาหลางเท่านั้น
“อาหลางตายแกตาย สมใจเจนเนตร ศัตรูฆ่าศัตรู ฉันไม่เคยเชื่อใจหมิงเต๋อ”
“แต่ผมเชื่อใจลี่จู แล้วลี่จูเชื่อใจผมแค่นี้ก็พอ” เรย์ตอบตัดบทแล้วเดินออกไปเลย
ฝ่ายเจนเนตรก็คุยกับแดนไทบอกว่าหมิงเต๋อกำลังติดต่อกับเอเย่นต์ต่างประเทศ แดนไทพยายามหว่านล้อมให้เธอเลิกค้ายา เธอบอกว่าอย่าหวังอะไรกับตนอีกเลย เพราะตนเลือกเส้นทางนอกกฎหมายไปแล้ว จะเอาความดีลบความเลวมันเป็นไปไม่ได้ แดนไทถามว่าแล้วมาบอกตนทำไม หรือหลอกใช้ตน
“ก็เหมือนที่คุณเคยหลอกใช้ฉัน เพื่องานของคุณ ฉันจะบอกให้คุณจับเอเย่นต์พวกนั้นได้...งานนี้เราจะได้ประโยชน์กันคนละครึ่ง ตกลงไหม” เห็นแดนไทนิ่ง เธอรวบรัดว่า “ไม่ตกลงกับฉัน คุณก็จับใครไม่ได้เลย”
“คุณกำลังคิดจะยืมมือตำรวจกำจัดคู่แข่งอย่างอาหลาง แสดงอำนาจกับหมิงเต๋อ...แล้วถ้าผมจับคุณตอนนี้”
“ฉันก็จะรอดจากทุกคดี ด้วยความช่วยเหลือจากคนที่มีอิทธิพลเหนืออำนาจกฎหมายที่เขาคอยคุ้มครองเราอยู่ แล้วพวกคุณทุกคนที่รักษากฎหมายก็ต้องตายจากการแก้แค้น”
แดนไทขอร้องให้เธอหยุด เพราะตนเสียใครไปไม่ได้อีกแล้ว โดยเฉพาะเธอ...แดนไทดึงเจนเนตรเข้าไปกอด ถูกเข็มหอมเข้ามาขัดจังหวะบอกให้ไปได้แล้วเดี๋ยวลูกน้องเจ็กจะสงสัย และเมื่อไปคุยกันสองคน
เข็มหอมถามเจนเนตรว่าทำไมต้องแอบนัดเจอแดนไทกับเรย์ด้วย พูดเสียงแข็งว่าถ้าวันนี้ไม่ตอบก็ไม่ต้องมาเรียกตนว่าเพื่อนและไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีกเลย
เจนเนตรจึงบอกว่าตนค้ายารายใหญ่ที่สุด ทั้งเข็มหอมและยิ้มหวานตกใจนึกไม่ถึง
ooooooo
เปาซื่อบอกความจริงที่ตนรู้เรื่องการค้ายาของหมิงเต๋อแก่เจนเนตรแล้วก็คอยเป็นหูเป็นตาบอกการเคลื่อนไหวของหมิงเต๋อแก่เจนเนตร หมิงเต๋อจับได้ยื่นคำขาดให้เลือกเอาระหว่างการลาออกไปเดี๋ยวนี้เลย หรือจะตายเป็นผีไร้ญาติ
เปาซื่อตัดสินใจลาออก เจนเนตรถามว่าป้าไม่ห่วงตนแล้วหรือ
เปาซื่อบอกว่าเป็นห่วง กระรอกเข้ามาถามว่าป้าจะไปไหน พอเปาซื่อบอกว่าจะลาออก กระรอกถามว่าป้าไปแล้วใครจะอยู่ดูแลคุณหนู ยืนยันว่าตนจะอยู่รับใช้คุณหนูต่อไปไม่ลาออก
“ไม่ต้องรับใช้ฉันแล้ว ดีเหมือนกันฉันจะได้ตัดขาดทุกอย่าง ไม่ต้องกลัวว่าคนที่ฉันรักจะอันตราย ถ้าต้องตายฉันก็ขอตายคนเดียว” เจนเนตรหันหน้าออกไปกลั้นน้ำตา
เปาซื่อเห็นความทุกข์ใจของเจนเนตรจึงตัดสินใจไม่ลาออกจะอยู่ปกป้องคุณหนูให้ถึงที่สุด
วันนี้หมิงเต๋อกับเกี๊ยงเดินออกจากถ้ำลับ ออกมาแล้วลูกน้องก็ล็อกกุญแจทันที หมิงเต๋อบอกเกี๊ยงให้เตรียมของให้มากกว่าทุกครั้ง เราจะส่งภายในอาทิตย์นี้ ให้จ้างพวกคุ้มกันมือดีที่สุด ใช้อาวุธสงครามและรอฟังคำสั่งตนคนเดียว
แต่หารู้ไม่ว่ามะกล่ำปลอมตัวเป็นคนงานเก็บชาจับตาดูอยู่ด้วยความสงสัย เมื่อกลับไปรายงานในเซฟเฮาส์ ต่างจึงวิเคราะห์กันว่าเจนเนตรอาจไม่รู้เรื่องนี้ มะกล่ำบอกว่าจนกว่าเราจะบุกเข้าไป
“ผมคิดเหมือนมะกล่ำ ยังไงตอนนี้คุณติดต่อเจนเนตรไว้ก่อน เราต้องจัดการทั้งเรื่องเอเย่นต์ต่างชาติทั้งเรื่องอาหลาง” นักรบเสนอ
“ผมกัดมันไม่ปล่อยแน่” แดนไทพึมพำแค้น
ที่บ้านไป๋หู่...อาโจวบอกอาหลางว่าเริ่มส่งของได้แล้ว เดือนนี้ “ท่าน” จะพาลูกไปเรียนเมืองนอก อาหลาง บ่นว่าเมื่อไหร่เราถึงจะไม่ต้องจ่ายให้ปลิงดูดเลือดทุกครั้งที่มันขอมา
“ไม่จ่าย แกก็เตรียมตัวใส่ตรวน เดินเข้าคุก”
อาหลางเชื่อว่ามันต้องมีคนที่อยากได้เงินเรา แต่มีอำนาจเหนือกว่า “ท่าน”
“ตราบใดที่ยังเข้าไม่ถึงคนโลภที่อยู่ตำแหน่งสูงสุด แกก็ต้องยอมรับการคุ้มครองจากท่านไปก่อน อย่าคิดแข็งข้อหาเรื่องใส่ตัวอีก...ไป!! สั่งคนส่งของ เสียเวลาทำมาหากินมานานแล้ว”
ooooooo
