นิยายไทยรัฐ
ดอกแก้ว

- แนว
- :
- บทประพันธ์โดย
- :
- บทโทรทัศน์โดย
- :
- กำกับการแสดงโดย
- :
- ผลิตโดย
- :
- ช่องออกอากาศ
- :
- อื่นๆ
- นักแสดงนำ
- :
ดอกแก้ว ตอนล่าสุด
ราวพุทธศักราช 2465 ณ ป่าแดง จ.เพชรบูรณ์ ขณะต่วนนำลูกน้องต้อนวัวควายที่ยึดไปจากชาวบ้านมุ่งหน้าไปตามเชิงเขา ขุนโจรเม่น เคราแดง กับสมุนควบม้าเข้ามาขวาง ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือด เสียงปะทะกันดังก้องไปทั้งป่าทำให้ขบวนม้าของเจ้าพระยาวงษานุวัติ หรือวงศ์ วงษา เจ้าเมืองพิจิตร กับตำรวจรีบชักม้าตามไปยังต้นเสียง เขียดคนดูต้นทางให้เม่นแอบซุ่มดูอยู่ ห้อม้าออกไปอย่างรวดเร็ว...
เม่นใช้เวลาไม่นานก็ยึดวัวควายเอาไว้ได้ ต่วนกับพวกพ่ายแพ้หนีตายไปคนละทิศละทาง เขียดห้อม้ามาเตือนลูกพี่ ตำรวจมาทางนี้แล้ว เม่นไม่รอช้า สั่งให้สมุนต้อนวัวควายหนี เจ้าพระยาวงษามาทันเห็นหลังเม่นไวๆสั่งตำรวจไล่ตาม แต่ขุนโจรกับสมุนชำนาญป่ามากกว่า ขี่ม้าหนีเอาตัวรอดไปได้ จากนั้นกลุ่มของเม่นนำวัวควายที่ปล้นจากต่วนไปคืนชาวบ้าน...
ฟ้ายังไม่ทันแจ้ง เขียดห้อม้าเข้ามาเตือนเม่นว่าต่วนแจ้งทางการให้มาจับพวกเรา เม่นสีหน้าเคร่งเครียดเรียกประชุมชาวหมูบูด สั่งให้ทุกคนเก็บสัมภาระจำเป็นเตรียมออกเดินทาง ส่วนเขาจะขอรอทางการอยู่ที่นี่ไม่อยากให้คนอื่นต้องมารับกรรมที่เขาเคยก่อไว้
ไม้ กิ่งกับแก้วไม่ยอมหนีถ้าเม่นไม่ไปด้วย ชาวหมูบูดต่างตะโกนเป็นเสียงเดียวกัน เม่น เคราแดงไปไหนพวกตนจะไปด้วย เม่นซาบซึ้งใจน้ำตาคลอเบ้า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตขุนโจรของเขาที่ต้องหลั่งน้ำตา จากนั้นชาวหมูบูดต่างแยกย้ายกันกลับกระท่อมของตนเก็บข้าวของเครื่องใช้
ราชันย์แปลกใจกับท่าทีร้อนรนของแก้ว ถามว่าเสียงใครเรียก ได้ความว่าพี่ชายของแก้วเองชื่อ “ไม้” ราชันย์ยิ้มดีใจจะได้เจอคนในครอบครัวของหญิงที่เขารัก แต่แก้วไม่รู้สึกเช่นนั้น ขืนราชันย์เจอพี่ไม้ในสภาพนี้ไม่เป็นผลดีแน่ ขอร้องให้เขากลับไปก่อน ราชันย์ยึกยัก เสียงไม้ใกล้เข้ามาทุกขณะ แก้วเร่งราชันย์รีบหลบไปก่อน
ราชันย์จำใจโดดออกทางหน้าต่าง เป็นจังหวะเดียวกับไม้เปิดประตูกระท่อมเข้ามา แก้วจ้องไม้เขม็งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มือเธอรีบยัดเสื้อของราชันย์ซ่อนไว้ใต้แคร่ ไม้เห็นแก้วปลอดภัย ยิ้มโล่งใจ
ความรักที่ราชันย์มีต่อแก้วอัดแน่นเต็มอกจนเขาทนรอต่อไปไม่ไหว ขอร้องแม่ไปสู่ขอแก้วให้ พินิศถึงกับอึ้ง เดินเข้าบ้านงงๆ ราชันย์เริ่มเป็นกังวล เกรงแม่ จะรังเกียจที่แก้วเป็นบ่าวรับใช้ พินิศไม่เคยคิดเช่นนั้น
“จะใครก็คนเหมือนกันและเกิดเป็นคนสิ่งสำคัญที่สุดก็คือหัวใจ ไม่อย่างนั้นคุณพระพินิศพงศ์ศักดา คงไม่เลือกแม่กิมไล้ ลูกสาวแม่กิมเฮียงขายข้าวเหนียวมะม่วงอยู่หน้าร้านขายยาจีน มาเป็นแม่ของลูกหรอก”