ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 10
ชื่อตัวเองทำให้นัทธมนวูบไหวในอก ตื้นตันเหลือจะกล่าว แต่แวบเดียวก็ดึงความแค้นมากลบ “เสียใจด้วยนะที่ดิฉันไม่ใช่วรดา แต่นี่ดิฉัน...นัทธมน และดิฉันคนปัจจุบันนี้จะไม่มีวันใจอ่อนหลงกับคำรักคำลวงหลอกของคุณ”
กฤตย์ขยับตัวหา “นัทธมน...ฟังผมก่อน”
“อย่าเข้ามานะ ดิฉันจะถามคุณอีกคำเดียว...
หัวจิตหัวใจคุณทำด้วยอะไร ทำไมถึงต้องฆ่าวรดา!”
นัทธมนบันดาลโทสะก่อให้เกิดพลังพิเศษข้าวของลอยคว้าง กฤตย์ช็อกมาก พึมพำเสียงสั่น
“นัทธมน...นี่คุณมีพลังพิเศษจริงๆ”
ooooooo
เต้ยกับถุงแป้งมาถึงออฟฟิศกฤตย์ก็ตามหาสองเจ้านายหนุ่มกับเลขาฯสาว นัทธมนไม่ได้ยี่หระว่าใครจะขัดขวางเพราะมั่นใจจะจัดการกฤตย์ได้ในอีกไม่กี่อึดใจ
กฤตย์อึ้งกับพลังพิเศษของนัทธมน พยายามตั้งสติอ้อนวอนให้เธอฟังความจริงจากฝั่งเขา แต่เธอไม่สน
“ชาติก่อน ดิฉันอาจซื่อเกินไปไม่ทันคุณ แต่ชาตินี้ดิฉันไม่ใช่คนแบบที่คุณจะโกหกหลอกลวงกันได้ง่ายๆอีกแล้ว”
“คุณเข้าใจผมผิดแล้ว...ฟังผมก่อน”
“บอกให้หยุดอยู่ตรงนั้น! ถ้ายังก้าวเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว คุณจะต้องเสียใจ”
นัทธมนใช้พลังพิเศษทำลายข้าวของ หลายอย่างกระแทกตามลำตัวของกฤตย์แทบลุกไม่ขึ้น กระนั้นสถาปนิกหนุ่มก็ไม่ท้อ ร้องขออธิบายเรื่องทุกอย่าง นัทธมนส่ายหน้าไม่ฟังจนเขาอ่อนใจมาก
“ต่อให้ผมอธิบายยังไงก็คงเปลี่ยนใจคุณไม่ได้ใช่ไหมนัทธมน”
“คุณจะสร้างเรื่องโกหกอะไรขึ้นมาอีกล่ะ หรือว่าจู่ๆก็รักตัวกลัวตายอยากหาเรื่องเอาตัวรอดขึ้นมา”
“ผมไม่ได้โกหก...ใช่! ผมรู้สึกผิดที่ปกป้องวรดาไม่ได้ ผมรู้สึกผิดที่ดูแลวรดาได้ไม่ดีพอ แต่ผมไม่ได้ฆ่าวรดา”
“ยังมีหน้ามาโกหกอีก ในฝันดิฉันมองเห็นอย่างที่วรดามองเห็นและภาพสุดท้ายก่อนตายก็คือใบหน้าของคุณ!”
ขาดคำนัทธมนก็บันดาลให้ข้าวของหมุนวนในอากาศราวพายุหมุน กฤตย์ตะลึงมาก
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไงนัทธมน คุณมีพลังแบบนี้ได้ยังไง”
“ก็ด้วยแรงอธิษฐานยังไงล่ะ แรงปรารถนาที่ตั้งมั่นก่อนลมหายใจสุดท้ายที่วรดาได้ขอพลังอำนาจเพื่อจะได้ตอบแทนสิ่งที่เธอถูกกระทำมา และคำอธิษฐานนั้นส่งต่อมาดังคำสาปแช่งเพื่อให้ดิฉันมาเอาคืนตามคำสาบาน!”
สิ้นเสียงของนัทธมนข้าวของบนอากาศก็หล่นทับกฤตย์จนไม่น่ามีชีวิตรอด สถาปนิกหนุ่มนอนนิ่ง นัทธมนยืนมองด้วยความสะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก พึมพำเสียงเบา
“ฉันทวงหนี้ให้ตามคำอธิษฐานของเธอแล้วนะวรดา”
นัทธมนอยากรู้สึกสะใจแต่กลับเศร้ากว่าที่คิดเมื่อไม่ได้ยินสัญญาณชีวิตจากกฤตย์ “ดิฉันกับคุณไม่ได้มีความโกรธแค้นอะไรแต่เป็นกรรมคุณเองที่ต้องชดใช้ให้วรดา ต่อไปนี้ระหว่างเรา...คงหมดเวรหมดกรรมกันเสียที”
