ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 1
“น้ากฤตย์ไหน...เรียนกันมาจนจะจบไม่เห็นเธอเคยพูดถึงเลย”
“น้าชายฉันเอง เป็นเจ้าของบริษัทสถาปนิก งานยุ่งจะตาย นานๆถึงจะว่างฉันเลยไม่กล้าปฏิเสธ”
ถุงแป้งบอกเหตุผลเสียงอ่อยก่อนหาทางชดเชยให้สองเพื่อนรักด้วยการชวนปาร์ตี้บาร์บีคิวที่บ้านช่วงสุดสัปดาห์ นัทธมนกับขวัญแขตอบรับทันทีเพราะไม่เคยไปบ้านถุงแป้ง สามเพื่อนรักคงแยกย้ายอย่างสงบหลังจากนั้นหากนัทธมนจะไม่ตาไวเห็นกฤตย์...น้าชายของถุงแป้ง... แล้วรู้สึกคุ้นตาอย่างประหลาด
ooooooo
กฤตย์พาถุงแป้งไปเลี้ยงฉลองเรียนจบกับฉลองวันเกิดตามที่ตั้งใจ และถือโอกาสแนะนำหลานสาวให้เรียนต่อทันที เมื่อแกมแก้ว น้องสาวของกฤตย์น้าสาวของถุงแป้ง รู้เรื่องก็อดอิจฉาไม่ได้เพราะลินจันทร์ ลูกสาวคนเดียวของเธอกับไพโรจน์อดีตสามีเป็นเด็กมีปัญหาไม่ยอมพูดยอมจากับใคร
ถุงแป้งไม่อยากถูกแกมแก้วน้าสาวแดกดันจึงขอตัวไปพัก กฤตย์มองตามด้วยความอ่อนใจก่อนตามแกมแก้วไปหาลินจันทร์หลานสาวอีกคน ลินจันทร์สะดุ้งเมื่อเจอหน้ากฤตย์แต่เพียงแวบเดียวก็เปลี่ยนเป็นนิ่งเฉย
แกมแก้วมองท่าทีหวาดระแวงของลูกสาวด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย อดไม่ได้ดุเสียงเข้ม “ยัยลิน...เขาทักทายแล้วแกยังไม่รีบไหว้อีก อยากทำตัวเป็นหมาหัวเน่ารึไง พ่อแกมันก็ทิ้งไปมีครอบครัวใหม่แล้วแกยังทำตัวแบบนี้อีกเรอะ”
กฤตย์นิ่วหน้า ปรามน้องสาวเสียงอ่อน “แก้ว...ไม่เอาน่า”
“ก็จริงนี่คะ...ลูกสาวแก้วเป็นบ้าใบ้ พูดจาฉอเลาะประจบใครไม่เป็น ไม่เหมือนยัยถุงแป้งลูกสาวพี่เกตุ”
“แก้ว...ทั้งถุงแป้งทั้งลินจันทร์ก็หลานพี่ พี่รักเท่ากันนั่นแหละ พี่ขอนะ...อย่าพูดอะไรแบบนี้ต่อหน้าลินจันทร์เลย”
“โอ๊ย...ไม่ต้องไปสนใจหรอกค่ะ มันก็นั่งใบ้ไม่โต้ตอบอยู่อย่างงี้นี่แหละ”
“ถึงไม่พูดแต่เขาก็ฟังได้ยินนะแก้ว”
ลินจันทร์หน้าเสียผละหนี แกมแก้วมองตามด้วยความขัดใจ
“นึกจะไปก็ไปไม่รู้จักร่ำลา เป็นใบ้แล้วยังไม่รู้จักกาลเทศะ”
กฤตย์ต้องปรามน้องสาวเป็นครั้งที่สอง “แก้ว...เลิกพูดในแง่ลบ เลิกทับถมเขาซะที ที่ลินจันทร์ไม่พูดไม่ใช่เพราะเป็นใบ้หรือพิการทางการได้ยินอะไร คุณหมอที่ดูอาการยังเคยบอกว่ามันเป็นปม เป็นเรื่องของจิตใจ”
“พี่พูดงี้จะโทษว่าเป็นความผิดแก้วอย่างงั้นเหรอคะ แล้วพ่อมันที่ทิ้งไปไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลยอย่างงั้นเหรอ”
“พี่ไม่ได้โทษใคร พี่ไม่เห็นประโยชน์อะไรกับการหาคนผิด สิ่งสำคัญตอนนี้ที่ต้องทำคือแก้วต้องดูแลลินจันทร์ให้ดีๆต่างหาก...เผื่อมันจะเป็นทางช่วยเยียวยาจิตใจให้เขากลับมาพูดคุยเหมือนปกติได้”
“ค่ะ...ขอบคุณพี่กฤตย์ที่แนะนำนะคะ”
ท่าทางแกมแก้วเหมือนยอมรับฟัง กฤตย์ยิ้มออกแต่เพียงอึดใจก็หน้าตึง
“แต่แก้วก็เลี้ยงมันจนรอดมาถึงวันนี้ได้...ไม่ต้องให้ใครมาสอนหรอกค่ะ!”
ooooooo
